ZIT

Bölüm 1

" Hira hadi kalk artık " ayak ucumdan gelen sesle kafamı yastığa iyice gömüp mırıldandım

"Hmm"

"Kızım kime diyorum ben "

"Safiş yaa daha uykum var benim "

"Hadi kalk bak Buse geldi aşağıda seni bekliyor " Busenin adını duymamla kafamı yastıktan kaldırdım ve karşımda ki ton ton safişime baktım

"Gerçekten mi ? " sesim oldukça heyecanlı çıkmıştı

"Gerçekten " dedi gülerek.

Buse benim İzmir'den çocukluk arkadaşım. Geçen sene babamın işlerinden dolayı İstanbul'a taşındık ve dolayısıyla bir senedir görüşemediğim arkadaşım şuan da beni bekliyor. Sizce de heyecanlanmam normal değil mi ?

"Ayy o zaman ben giyiniyim yada dur önce bir elimi yüzümü yıkıyım "
telaşla söylediğim bu sözler Safişi daha çok güldürürken söylendi.

"Kızım bir dur düşeceksinn " ben onu aldırmadan banyoya koştum ve elimi yüzümü yıkadım tam çıkarken tişörtümün  kapı koluna takılmasıyla yere düştüm daha doğrusu yerle öpüştüm.

"Aahhgg "  diye bağırdım.

"Ben sana dedim ama demi " diyeeek yanıma gelen Safiş sultana gülümsedim

"Acımadı kii " diye mırıldandım.

"Neyse neyse hadi kalk ben aşağı iniyorum sende hazırlan gel "

"Tamam " dedim ve dolabımın yanına ilerledim. Kapaklarını açıp içine göz gezdirdikten sonra siyah tayt ve üstünde siyah öpücük olan gri salaş tişörtümü alıp üzerime geçirdim ve saçımı tarayıp odadan çıktım.

Merdivenlerden inerken içimdeki özlem birazcık daha artmıştı. Acaba ben yokken ne yapmıştı , değişmiş miydi çok merak ediyordum.

Kapının önünde durdum derin bir nefes alıp içeri girdim.
Benim girmemle üç çift göz bana döndü. Babama bakıp gülümsedikten sonra Buse ye dödüm. Dönmemle ağzım ve gözlerimin açılmasına mani olamadım. Bir yıl önce ki Buse den eser yoktu. Yüzündeki sivilcelerin hepsi yok olmuş, sarı saçları uzamış ve zayıflamıştı. Bu kız gerçekten Buse miydi ?

"Sonunda " dedi ve ayağa kalktı.

Ben hala şaşkın gözlerle ona bakarken gülümsedi. Gülümsemesiyle gözlerimi kırpıştırdım. Bir yıldır görmediğim arkadaşım birkaç adım uzağımdaydı ve ben hala ayakta dikiliyordum. Daha fazla zaman kaybetmeden hareketlendim ve koşarak boynuna atladım.

"Seni çokk özledim " dedim.

"Bende seni " dedi ve kollarını belime sardı.

17 yılımı birlikte geçirdiğim , kardeşim yerine koyduğum arkadaşım yanımdaydı.

Yeri geldiğinde annem gibi hesap soran , yeri geldiğinde babam gibi öğüt veren ve olmayan sevgilim gibi kıskanan kişi buradaydı.

Daha ne kadar mutlu olabilirim kii...

Merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım o yüzden hatalarım varsa lütfen mazur görün. Hayırlı ramazanlar...