---------------------
♫ - "𝐼𝑛 𝑀𝑦 𝑅𝑜𝑜𝑚"
𝑰𝒏𝒔𝒂𝒏𝒆 𝑪𝒍𝒐𝒘𝒏 𝑷𝒐𝒔𝒔𝒆
---
"𝐈 𝐡𝐚𝐭𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞 𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭𝐬 𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐨𝐧.
𝐈𝐟 𝐈 𝐡𝐚𝐝 𝐢𝐭 𝐦𝐲 𝐰𝐚𝐲, 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐮𝐜𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐮𝐧 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐛𝐞 𝐠𝐨𝐧𝐞."
------
Saat 2:45..
Daha gece olmasına çok vardı. Ve ben hala akşamı bekliyordum. Emre ile dün video çekmiştik, ama yüklemedi. Benim ne sorunum olduğunu, ve garip davrandığımı söyleyip durdu. Bugün videoyu tekrardan çekicektik.. Çünkü dün çok durgun olduğumu söyledi. Saat 3'te orda olmam gerek. Ve ben hala hazırlanmamıştım. Aynadan kendime bakıp duruyordum.
Son birkaç haftadır böyleydim. Durgun ve duygusuz gibi. Sanki dünya yansa umrumda değilmiş gibi. Beni iyi tanıyan her kimse beni böyle görse bir şeylerin yanlış olduğunu hemen anlar zaten..
Ama ben iyiydim.. Hemde çok.. Benim hiçbir sorunum yoktu, değil mi..?
Saat 3:20
----------
"Oğlum nerde kaldın sen! Saat 3:20! Sen saate hiç bakmıyor musun lan?" Emre kapının önünde beni azarlayarak karşıladığında hiçbir tepki göstermedim.
"Uyuyakalmışım."
"Hürkan, dün video çekmek için seni çağırdığımda da geç kalmıştın, yine geç kaldın. Sen hep zamanında gelirsin. Sana ne oluyor oğlum? Pek bir değişiksin son günlerde."
"Uyuyakalmışım dedim ya oğlum." Yalandı. Sabaha kadar uyumamıştım.
"Neyse.. Hadi gel içeri. Umarım bugün daha iyisindir."
Değildim.
------------------------------
Bu sefer videoda biraz daha güler yüzlü olmaya çalıştım. Ama Emre bunun sahte olduğunun farkındaydı.
Çekim bittiğinde sanki üstümden büyük bir yük kalkmış gibiydi. Eve gidip gece vaktini beklemek istiyordum. Tek isteğim sadece ve sadece buydu.
Sadece gece olmasını istiyordum.
Onu görmek istiyordum. İhtiyacım vardı. Çok ihtiyacım vardı..
"Hürkan, iyi misin?"
Emre'nin sorusuyla kendime geldiğimde daldığımı fark ettim.
"İyiyim ben."
"Hürkan.. bak seni bir psikoloğa falan götürelim istersen. İyi değilsin, ve ne olduğunu da bize söylemiyorsun.."
"Emre, uzatma dedim. İyiyim işte!"
Emre ona öyle bir şey diyeceğimi beklemiyormuş gibi baktı. Sonra sıkıntıyla bir nefes alıp uzatmamaya karar verdi.
"Peki abi. Peki.. Tamam.. Bir şey demiyorum.. En azından bir şeyler içmek ister misin?"
Hiçbir şey istemiyordum.
"Yok ya boşver. Ben eve gideyim."
"Hürkan, bak. Depresyonda falan mısın?"
Tekrar sinirli bir bakış attım.
"İyiyim ben Emre.."
Montumu aldıktan sonra Emre'ye başka bir şey demeden evinden çıktım. Akşam olmak üzereydi. Gecenin yaklaştığını fark ettiğimde "Sonunda.." diye kendi kendime gülümseyip mırıldanıyordum.
Sonunda gece oluyordu.. Sonunda..
————-
Karanlık iyice çökmüştü.
Odamda yatağımda öylece bekliyordum.
Saat gece 1:40..
Sonunda istediğim saat, istediğim zaman, istediğim yer..
Artık hiçbir şey umrumda değil. Tek umrumda olan onun gelmesi..
Onunla her zaman birlikte olamıyorum.. Sadece gece saatleri.. Sabahları o gidiyordu. Ve geceye kadar geri gelmiyordu..
Onunla vakit geçirmek için sabaha kadar uyanık olmaya razıyım. Uyku umrumda değildi. Sağlığım umrumda değildi. Garip davrandığım umrumda değildi..
Tek umrumda olan oydu..
Gündüzlerimi hiç kimseye yüz vermeyen, garip biri gibi sadece geceyi bekleyerek geçiriyorum. Sadece geceyi bekliyordum. Sırf onu görebilmek için..
Çünkü o sadece odamın karanlıklarında çıkar..
Bende kapıyı kilitleyip, yatağıma oturup, karanlığın çökmesini bekler..
Ve bir anda sonunda beklediğim o ses duyulur pencereden.
"Tık tık.."
İşte gelmişti..
Yerimden fırlayıp pencerede onu gördüğümde bütün gündür ilk defa gülümsedim. Gündüz zamanı soğuk ve duygusuz halimden eser yoktu. Pencereyi açıp odama girmesine izin verdim.. O kadar genç ve güzeldi ki.. Hayatının elinden alınması yazık olmuştu. Keşke onu sadece gece değil de her zaman görebilsem.. Hava aydınlanmaya başladığı zaman gitmesinden o kadar nefret ediyorum ki, elimde olsaydı o güneşi yok ederdim.
