Severus czuje jak Potter brutalnie przebija się przez swoje tarcze.
To mocno różni się od poprzednich razy w których chłopak był w swoim umyśle.
Zwykle wchodził tu z zaklęciem Severusa, po łagodnym połączeniu między ich umysłami.
Zwykle pozwalał by Severus to kontrolował i po zobaczeniu kilku nieważnich skrawków ze wspomnień Severusa dał się leko wypchać z umysłu mistrza eliksirów.
Teraz Severus czuł wściekłość Pottera, po kilku brutalnie zniczonych przez chłopaka tarczach Severus decyduje się całkowicie je opuścić.
Nie chce być zmuszony do stawiania ich spowrotem od nowa przez wściekłość nabuzowanwgo nastkatka.
Dawno nie czół się tak bezbronny.
Całkowicie zdaje się na łaskę umysłu Pottera który teraz nadal ze złością która po upuszczenih tarcz Severusa stała się bardziej zimna, metodyczna, skupiona na jednym celu.
Severus może się jak narazie tylko domyślaç że chłopak chce zobaczyć jakiś wspomnienie którego zobaczenie będzie naruszało Severusa w równy sposób w jaki on naruszył Pottera oglądając wspomnienie ostatnich chwil życia Diggorego.
Chłopak kopie dalej i dalej w umyśle Severusa i jak na razie nie wydaje się nawet w najmninszym stopniu zadowolony z jakiegokowliek wspomnienia jakie znalazł po drodze.
Mężczyzna coraz mocniej obawia się tego jakim wspomnieniem będzie gryfon odpowiednio ustatysfakcjonowany.
Po tym jak chłopak przelatuje nad wspomnieniami dręczących go huncwotów czy mniej niż odpowiedniego życia domowego młodego Severusa mężczyzna decyduje że starczy i próbuje spowrotem podnieść swoje tarcze.
Te jednak go nie słuchają i po lekkim drżeniu nadal pozostają schowane. Severu sądzi że ogrom magicznej mocy której używa Potter by sądować jego umysł powstrzymóje je przed powstaniem.
Wspomnienia przelatują dalej wszystkie pobierznie przejrzane przez Pottera. Severus zaczyna czuć się brudny przez całe to złe traktowanie. Lecz nie może zrobić nic by powstrzymać chłopaka.
Wszelkie próby wypchnięcia intruza ze swojego umysłu wydają się byç przez gryfona całkowicie niezauważane.
Wkońcu chłopak wydaje się wystarczająco zaciekawiony pewną grupą wspomnień.
-O nie- myśli panicznie Severus -te zdecydownie nie nadają się do bycia oglądanym przez kogokolwiek-.
Mężczyzna podejmuje ostatnią próbę wypchnięcia intruza ze swojego umysłu lecz ten ani drgnie.
Więc Severus zostaje zmuszony do pogodzenia się ze swoim losem i w przerażeniu obserwuje rozgrywające się przed nim sceny.
