Powiedziałam sobie że to będzie moja historia. Ale łatwiej coś powiedzieć niż zrobić. Minął rok odkąd sobie to postanowiłam, a nic a nic się nie zmieniło. Nadal jestem posłuszna jak pies, nadal chce zrozumienia i doceniania, nadal się nie zbuntowałam. Myślałam „Nie trzeba się buntować aby zrozumiała" ale jednak chyba trzeba. Nadal próbuję jej to pokazać małymi sygnałami. Ale nie działa. Choć może jednak? Wciąż słyszę że nikogo nie szanuję i że jestem niewdzięczna. Kiedyś w to wierzyłam. Lecz teraz.. teraz wiem że się myli. Na szacunek trzeba zasłużyć. A wdzięczna jestem mimo że tego nie widzi. Wystarczą mi że inni widzą.
Że widzę, że
zmiany są trudne, ale możliwe.
