FİKRİMİN İNCE GÜLÜ

1

'' Evet Kayra neyi anlamıyorsun? Evren ve Selen sevgili olmuş. Sen niye bu kadar taktın ki buna?''  Cevabını bile bile sormuştum aslında. Evreni sevdiğini anlayabiliyordum. ''Birbirlerini çok mu seviyorlarmış?'' dedi Kayra mutsuzca. ''Ne bileyim Kayra ben mi yaptım aralarını. Duydum sadece'' dedim. 

Kayranın gözünden bir damla yaş , yanağından aşağı süzüldü. ''Kayra yapma lütfen bende seninle ağlayacağım şimdi . Eğer birbirlerini seviyorlarsa elimizden gelen bir şey olmaz da olamaz da. Mutluluklarını bozmaya hakkımız yok . Hem dünyanın kanunu bu . Sen birini seversin ama o seni sevmez . Kalbin acır ama sadece susarsın belki ağlarsın belki ölüyormuş gibi hissedersin ama onun umurunda olmaz. Zamanla alışırsın seni sevmediğine ,kalbin acıya alışır ve öyle yaşamaya devam edersin. Sonra bir bakmışsın ayrılmışlar ama sen yine yaklaşamazsın. Belki barışırlar belki hayatlarına başkaları girer ama asla sana bakmaz. Bir bakmışsın bileğinde sevgilisinin tokası var. Bir bakmışsın önünde birbirlerini öperler. Sen sadece izlersin . Sadece izlersin. Kalbin çürür yavaş yavaş ama yine elinden bir şey gelmez'' diyerek sözümü tamamladım. 

Kayra bu sefer daha çok ağlamaya başladı. ''Ama çok zor . Kalbim çok acıyor Sibay. Oysa ben sanmıştım ki beni seviyor. Umut verdi bana Sibay umut verdi. Baktı bana güldü ,göz kırptı. Sevdiği her şeyde, sevindiği her zamanda yanındaydım. Bana kendimi değerli hissettirdi. Bir güldü bana ama öyle bir gülmeydi ki içim eridi. Eğer umut vermeseydi bu kadar canım acımazdı ama umut verdi. Beni hep korudu ,hep yanımdaydı ya hep. Alışamam ben Sibay buna, önümde birbirlerini öpmelerine ,birbirlerine bakıp gülmelerine ve en önemlisi benden çok ona değer vermesine alışamam.'' diyip bana sarıldı . Bende ona sarılıp saçını okşamaya başladım.

''Güzel kızım benim.'' dedim ve bende ağlamaya başladım. Odamın kapısı birden açıldı. Korkuyla oraya dönerken ablam olduğunu gördük. ''Niye ağlıyorsun lan siz. Ben evlenmiyorum. Biliyorum beni çok seviyorsunuz bensiz yapamazsınız ama ben değil işte. '' dedi ve ardından  biraz düşünüp ''aslında olabilir sonuç olarak sizin gibi sap değilim. Çok  şükür sevgilim var'' dedikten sonra geri çıktı. Kayra benden ayrılıp '' Neyse ben gideyim. Abimi hiç çekemem'' dedi. ''Tamam bebek gel seni uğurlayım. Eve gidince daha ağlamak yok yeter bu kadar '' dedim. Kayra gülümsedi -her ne kadar gülümseme sayılmayacak şekilde olsa da-  ardından kafasını sallayıp tamam işareti yaptı. Odamdan çıkıp kapının oraya gittik ve  Kayraya sıkıca sarılıp uğurladım. Kayra gittiği an odama koştum ve kapımı kilitleyip yorganın altına girdim. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.  

Unutulmuyordu. Hala aklındaydı ve hiç gitmiyordu. Tek doğru olan kalbim yavaş yavaş çürüyordu.

İlk bölüm hepimize hayırlı uğurlu olsun. Diğer bölümde hoşçakalın. Unutmadan söyleyeyim kitap çok uzun olmayacak.10 dan az olur muhtemelen.