Unicode
"လွှတ်နော် လူ့အောက်တန်းစား"
"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုအဲ့လိုဆဲရမှ အိပ်၀င်စား၀င်တာလား ဟမ်!"
ရုန်းနေသောရတုကိုယ်လေးကို အိပ်ယာပေါ်တင်ကာ သူ့အားရန်မူနေသည့် လက်လေး၂ဖက်ကိုလဲ ဩဆက်လက်တဖက်ဖြင့် ချုပ်ထားသည်။
အွန့်!! ပြွတ်စ်
စိတ်မထိန်းနိုင်စွာနှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို ငုံနမ်းလိုက်တော့ တုန်တတ်သွားတဲ့ကိုယ်လေး... ဩဆက်က နမ်းနေရင်း ရတုအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လာလျှင် အ ဆိုသော အသံလေးဖြင့်ကော့တတ်လာသော ကျောလေးကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ရတုရဲ့ အကျီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။
"ဟင့်! နေ့တိုင်းလိုလိုကြီးဒါဘဲလုပ်နေတာ ငါ့ကို မငြင်းငွေ့ဘူးလား မင်း..."
"ပြွတ်စ်! ဆေးလိပ်ထက်တောင် ခဗျားကိုပိုကြိုက်သေးတယ်"
"ဟင့်~ မစုပ်နဲ့ အာ့..."
ရတုရဲ့ နို့သီးရဲရဲလေးကို စုပ်လိုက်လျှင် မနေနိုင်စွာထပြီး ဩဆက် ဆံပင်ကို ဆွဲလာ၏။
"တခြားနေရာကို ကိုင်ပါလား ကျုပ်ဆံပင်ကိုင်ရင် မကြိုက်ဘူး"
"ဟင့်! မကြိုက်ရင် လာမစုပ်နဲ့ ငါလဲမနေတတ်ဖူး"
"စတာ ကြိုက်တဲ့နေရာကိုင် လီးပါကိုင်လို့ရတယ်"
"မင်းနော်! ဩဆက် အရမ်းရိုင်းတာဘဲ"
အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ ဩဆက်ကလဲ သူ့အကျီကို ချွတ်ကာ ရတု အပေါ်၌ အမဲဖျက်မည့်ပုံစံဖြင့် ရတုကို ကြည့်နေသည်။
ပေါင်သားရဲရဲလေးကို ပွတ်သပ်ပြီး ရတုနှုတ်ခမ်းလေးကို ပြင်းထန်စွာစုပ်ပြီးလျှင် လက်တချောင်းက ရတုပေါက်လေးကို့ရောက်စေ၏။
"ဟင့်~အာ့...နာတယ်"
"ပြွတ်စ်... ရှက်နေသေးတယ် ခနခနလုပ်ဖူးတာကို"
"မင်းနော်!"
လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း နောက်ဆုံးသုံးချောင်းမြောက်ရောက်လျှင် ရတု မနေနိုင်စွာ တင်ပါးလေးကော့တတ်လာသည်။
"အာ့....တော်ပီ...ထဲ့တော့ ဟင်းးးး အောက်တန်းစားရေ!"
အသက်ရှူသံပြင်းနေသည့် ဩဆက်က ရတုကိုယ်လေးကို မှောက်ရပ် အနေထားဖြင့် တင်ပါးလေးကို ဆွဲယူကာ သူ့အရာအား၀င်စေလျှင်...
