Unicode
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်က ရတုမျက်လုံးပေါ်ကျရောက်လာတာကြောင့်မနေနိုင်စွာ မျက်လုံးပွတ်သပ်ရင်း အိပ်ယာကနိုးလာ၏။ ဘေးဘက်ကိုကြည့်တော့ မောင်က သူ့ခါးသွယ်သွယ်လေးကိုဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲထဲ့ပြီး အိပ်နေ၏။
မနက်ခင်းအလင်းရောင်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ မောင်ကဘယ်လိုနေနေချောတဲ့ကောင်လေးမျိုး၊ ယောက်ျားဆန်တဲ့မေးရိုးကျကျမျက်နာနဲ့ မောင် ရတုကိုကြည့်လိုက်တိုင်း စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အကြည့်က ရတုကိုရင်ခုန်စေတယ်။နောက်ပီး မောင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးစိမ်းစိမ်းလေးတွေ.....
စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ မောင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးကိုကိုင်မိတော့ အိပ်နေတဲ့လူက လျှပ်တပြက် မျက်လုံးပွင့်လာ၏။
"ဟင်...မောင် အိပ်နေတာမဟုတ်ဖူးလားဟင်"
"နိုးနေတာကြာပေါ့~ သဲလေးမနိုးခင်ထဲက မောင်နိုးနေတာ"
တခါမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မောင်လို့မသုံးဘူးတဲ့ ဩဆက်ရဲ့ပုံစံကြောင့် ရတုမနေတတ်စွာ အိပ်ယာကထပြီး
"နိုးရင်လဲ ကိုယ်ရေချိုး...အင့်! မောင်ရေ!"
"ဗျာ... မထနဲ့အုံး အိပ်ချင်သေးတယ်"
"မောင်ကလဲ ညကတူတူနေထားတာ ကိုယ့်တကိုယ်လုံးစီးကပ်စီးကပ်နဲ့ ဖယ်ပါနော် ရေချိုးမို့"
"ညကလုပ်တာမ၀ဘူး မောင်တို့ထပ်လုပ်ကြမလား သဲလေး"
"မောင်နော်! မဆိုးနဲ့ ဟွန့်"
နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာပြောလာတဲ့ ရတုကြောင့် ဩဆက်မနေနိုင်စွာ ဂုတ်ထောက်ရှိတဲ့ ရတုရဲ့ဆံသားလေးနှင့် ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး
"မောင် ဒီနေ့companyမသွားတော့ဘူး"
"ဟင်~ဘာလို့"
"သဲလေးနဲ့နေချင်လို့လေ မောင်ကအလုပ်မသွားလဲ တရက်ကိုမြန်မာငွေနဲ့ သိန်း၈၀၀လောက်က ၀င်ပြီးသား"
"ဝိုး... ကိုယ်တော့ ရူးဂါးမောင်လေးရထားတာဘဲနော် ခိခိ"
"အဟက်~ ဒီနေ့shoppingထွက်ချင်လားသဲလေး တရက်စာ မောင်ရတဲ့ သိန်း၈၀၀ဖိုးအကုန်၀ယ်ပေးမယ်"
