Unicode
ရမ္မက်ပြည့်သော အနမ်းသံများနှင့် ညီးငြူသံများက အခန်းထဲတွင်ပြည့်နက်နေသည်။ ရတုကို မောင်က အိပ်ယာပေါ်ညှင်သာစွာချပြီး ခါးလေးကိုကော့ပေးတော့မောင်က အလိုက်တသင့်လက်လျှို၀င်ကာ ကျောပြင်သေးသေးလေးကို ပွတ်သက်လာ၏။
"ပြွတ်! မောင်~"
"ဗျာ သဲလေး"
"ဖြေးဖြေးလုပ်နော်"
"ဟင့်အင်း ကြမ်းချင်တာ မောင်တော်တော်ဖြစ်နေပြီ"
မောင်က ရတုကိုစကားထက်ပြောလို့မရအောင် အနမ်းတွေကြမ်းကာ ရတု အ၀တ်စားလေးတွေကို ဆွဲချွတ်၏။ မောဟိုက်လာလို့ မောင့်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးစုပ်လေးဖြင့်ထုလိုက်တော့ အလိုလို ရပ်တန့်ပေးပါသည်။ ဒါတောင် ကောင်ဆိုးလေးက နမ်းချင်တုံး!
"ပြွတ်စ်! မောင့်! အာ့ ဟင်း"
ရတုအပေါက်လေးကို ဩဆက်လက်တစ်ချောင်းထဲ့လိုက်တော့ နာကျင်စွာဖြင့်အော် ငြင်းလာသည်။ သုံးချောင်းမြောက်ပြီးလျှင် လွယ်ကူစွာ၀င်လို့ရမည် အထင်ဖြင့် ဩဆက် လက်ချောင်းများရပ်တန့်ကာ သူ့အကောင်ကြီးအား ရတုအပေါက်လေးကို စတင်တွန်းထဲ့လာ၏။
"ကျစ်! သဲလေး စိတ်လျော့အုံး မောင်ထဲ့မရဖူး"
"အွန်း...ဟင့်!နာတယ် ဖြေးဖြေးထဲ့ပါမောင်ရေ..."
"တ၀က်ဘဲ၀င်သေးတယ် သဲလေးရာ ခနသည်းခံ ဟာ့အင်း!"
ဖက်!ဖက်! ဇွပ်!!
"အင့် ! အာ့ မောင် ဖြေးဖြေး အာ့အာ့"
သုံးလေးချက်လောက် ဖြေးညှင်းစွာစောင့်ချပြီး မြန်လို့ရမည့်အနေထားရောက်လျှင် ဩဆက်စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ ရတုခါးလေးကို ကိုင်ပြီးကြမ်းတမ်းစွာ စောင့်လာ၏။
"အာရှီး ငါလိုးမ ကောင်းလိုက်တာကွာ!"
"အာ့ဟင့် ဖြေးဖြေး မောင်ရေ အာ့ဟာ့ အာ့"
ဖက်!စွပ်!!ဖတ်!!
အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေက ရှက်စရာကောင်းအောင်ဖြစ်နေပေမဲ့ ၂ယောက်လုံးရဲ့သာယာမှုကြောင့် အရှက်ကိုလဲ ဘေးဖယ်ထား၏။ ဩဆက်ကျောပြင်ကြီးကို ရတုက တွန်းချပြီး အပေါ်ကထိုင်ကာ
