Selam tatlı hurmalar(ramazan bitene kadar hurmayı salmak yok) nasılsınızzzz bugün canım sıkılıyordu bende bölümü erken atmak istedim veeee 590 OKUNMA OLMUŞŞŞŞŞ ÇOK TEŞEKKÜRLER bölüme geçelimmmmm
"neeeee evlenmiş mi" deniz 2 saattir anlattığımız olayı daha yeni anlamış selenin kafasına bir tane geçirdi. 3 saate yakındır dedikodu yapıyorduk. En sevdiğimiz aktivite. Kapının çalmasıyla vedalaşıp telefonu kapattım. Kayranın geldiğini düşünerek kapıyı açtım ama karşıma başka bir sıfat çıktı. Mal mal bakıştık. Tanıyordum bu yakışıklı sıfatı emme nerden.
Bakışmaya devam ederken adam konuştu "naber öykü" tövbeeeee nerden tanıyo bu adam beni "nerden tanışıyoruz?" adam alınmış bir ifadeyle içeri geçti. Bende kapıyı kapatıp peşinden gittim. Koltuğa yayılıp konuştu "alındım gücendim insan kaya abisini tanımaz mı" ananııııııı kaya abiiii üniversiteden deryanın abisiiii "aaaa hatırladım kaya abi nasılsın derya nasıl" başta gülümserken sonlara doğru yüzü düştü.
"bir sorun mu var" hemen toparlayıp konuştu "yok yok Bi sorun ben iyiyim de.." anlamaz gözlerle baktım "derya nasıl neden üniversite değiştirdi" kafasını aşağı eyip konuştu "derya üniversite değiştirmedi öykü derya öldü" ne- ama bana üniversite değiştirdi demişlerdi "sen üzülme diye söylemek istemedik" akan göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim "nasıl öldü"
"akşam eve dönerken saldırmışlar silahla..." silahla öldürüldü ve bana söylenmedi mezarına bile gidemedim "üzüldüm başın sağ olsun" kafasını sallamakla yetindi. Derya çok başarılıydı ve abisiyle birbirlerine çok düşkünlerdi. Kayaya üzüldüm. Sessizliği bozan kapının çalması oldu. Yavaşça kalkıp kapıyı açtım.
Kapıyı açtığımda kucağında 4 yaşlarında bir kız çocuğu olan Kayrayı gördüm. Çocukları çok seviyordum. Gülümseyerek konuştum "misafirimiz kim Kayra" çocuk gülüp konuştu "benimmm!" ben bu çocuğu yerim ama. Kucağıma gelmesini ister gibi Kollarımı uzattım. Minik kız Kayrayı satıp kucağıma geldi. Bende onun gibi Kayrayı satıp ona bakmadan içeri yürümeye başladım.
"sen kimsin bakalım ismin ne" yarım yamalak ama tatlı bir şekilde konuştu "elis benim adım senin adın ne" yanaklarına küçük bir öpücük hissedersen yüzünde bırakıp konuştum "öykü benim adım" içeri geçip koltuğa oturdum. "Kayra ve kaya abinin tüm yol konuştuğu öykü sen misin?" ne? Tüm yol beni mi konuştular?
Kayra içeri girdi ve elis e uyarı dolu bakışlar yolladı "yok öyle bişe sadece anahtarı isteyince evde senin olduğundan bahsettim" bak bak tek hücrelik beyniyle süper ultra mega pro harika zeki öyküyü kandırıyor. Kafamı sallayarak konuştum "evde Hafize teyze var ya anahtara ne gerek var" acaba daha ne kadar sallıyacak.
1.5 saattir tam tamına 1.5 saattir Kayra bahane sunuyordu bende karşılık veriyordum. Ne kadar inatçı arkadaş. Köprüde kavga eden iki keçi bunu görse ikiside buna yol verir daha fazla konuşmasın diye. Kucağımda uyuya kalan elis e baktım. Yavrucak Kayranın çenesinin kurbanı oldu. Yavaşça ayağa kalktım "sus Kayra sen haklısın tamam yeter ki sus" merdivenleri çıkmaya başladım ve elis i yatağıma yatırıp tekrar aşağı indim.
Aşağı indiğimde yabancı adam sayısının 2 ye çıktığını gördüm. Odaya girmemle bakışlar bana döndü. Direk kaya konuştu "öykü bu yanımda ki şahsiyeti hatırlıyor musun?" hee valla bu deniz abi Bi insan hiç mi değişmez hala yavşak bakıyor "tanıdım deniz abi üniversiteden sen deniz abi bide" Kayra sözümü kesti "bide?" düşündüm bide bide adını ve simasını hatırlamıyorum biraz balık hafızalıyım "hatırlamıyorum ama üçünüz hep beraberdiniz tek hatırladığım pazar günü tekvando çalışmıştık" Kaya abi kafasını salladı. Kayra burakça bakıyordu. "ne oldu Kayra?" gülümsedi ama burakça "hiç"
~5 yıl önce~
~Kayra~
Büyük bir boks salonunun önünde öyküyü bekliyordum. Burası abisinin yeriymiş hem boks hem tekvando yapmak için yerler varmış ve bugün öyküyle tekvando çalışıcaz. Bana doğru gelen öyküyle yüzüme istemsizce bir tebessüm kondurum. Bu kız ayarlarımla oynuyor. "çok beklettim mi?" kafamı sağa sola salladım "hayır yeni geldim" eliyle beni yönlendirdi "girelim" o önden bende arkasından salona girdik.
----------
2 saattir karşımdaki kızdan şiddet görüyorum. Ufak ısınmalarla başlatınca beni yormayacak sanmıştım ama yanılmışım bu kız siyah kuşaklığın hakkını veriyor. Attığı tekmeyle tekrar yerle buluştum. "ben anamdan babamdan böyle şiddet görmedim" ciddiyetle konuştu "ben sana şiddet uygulamıyorum Kayra abi sen kendini yere atıyorsun" hayy abine...
Şimdilik bu kadar cumartesi atıcaktım aklımda uzun bir bölüm vardı ama kısa oldu ve yetişmedi haftaya uzun yazmaya çalışacağım aklımdaki çoğu şeyi yazamadım diğer bölümde görüşelim byyeeee
