1. bölüm

7 2 0
                                    

Uyarı!! Öncelikle ben o kadar bilgili birisi değilim bu yüzden yanliş şeyler söyleyebilirim eğer bu konuda beni linçlemicek şekilde uyarırsanız çok sevinirim

İyi okumalar
________________________

Kimse bana inanmıyor.

Hiç kimse bana güvenmiyor.

Hiç kimse.

Hayatım en kötü anını yasıyorum ama kimse benim yanımda değil. Herkes beni suçluyor ama ben yapmadım. İnsanların arkamdan demedikleri kalmadı. Bazen hep gitmek istediğim bir yere gidip oradan atlasam mı diyorum bazen ise dayan diyorum.

Arafta kaldım.

Kocaman bir çıkmazın içindeyim.

Kafam sürekli aynı şeyi söylüyor.

Ben masumum

Ben masumum

Ben masumum...

Keşke birileri bana inansa.

Bazen vaz geçmek istediğimde Cem Karaca'nın hep şu sözleri gelir aklıma; 

ne yalnızlık nede yalan üzmesin seni,
Doğarken ağladı insan bu son olsun bu son...

Bu şarkı sözleri beni hep ayakta tutmuş, düşsem de kaldırmıştı ama... Bu sıralar çok zorlanıyordum. Bu sözler bile işe yaramıyordu.

Her şey 12. Sınıfta mezuniyet balosunda oldu.

Yıllar öncesi...

Elime aldığım elbiseyi üstüme tutarak aynaya baktım ve etrafımda döndüm. Bu gece harika olucaktı.

Bu gün bizim mezuniyet balomuz vardı ve aşırı heycanlıydım. Hızlı ve dikkatli bir şekilde elbisemi giyinmeye başladım.

Elbise beyaz kare yakaya sahip eteği uzun bir elbiseydi. Benim orta okuldan beri nedeni hiç bilinmez beyaz elbiselere takımtım vardı. Mezuniyet elbisesi seecmek için girdiğimiz mağzada beyaz elbiselerin olduğu yere uctugumu hatieliyorum. Ama maalesef beni tatmin edicek bir şey bulamadık.

Bulamadık diyorum çünkü en yakın arkadaşım Ecrin ve ben Kocaeli ndeki bütün mağzaları gezmiştik kendisi itlstedigini bulmuş ama ben bulamamıştım.

En sonunda terziye elbiseyi diktirmistik ve harika duruyordu.

En sonunda terziye elbiseyi diktirmistik ve harika duruyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


E

En sonunda yüzüme hafif makyaj yaparak tamamlamıştım.

Hızlıca aşşağı annemlerin yanına indim. Kardeşimin Zümra beni görünce birden cıgırmaya başladı.
"Oha
Çüş
Yuh
Ebeninki abla fazla ışık saçıyor sun. "
Dediği şeyle gülmeden edemedim tepkisi ve o şaşkın suratı çok komikti.  En sonunda annem ve Zümra nın ikizi Zeynep bana doğru döndü.

MUTSUZ SONHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin