Geçmeyen Geçmiş

3. Bölüm "Sahip Çıkmak"

Kitabımı tiktoktada tanıtabilirsiniz. Tiktok kullanıcı adım;wattpadisyagmur

Fotoğraftaki kızımız Derin🫶🏻

İyi okumalar;)

☘️

İnsan bazen çaresiz kalır,düşünür düşünür çareyi kendinde aramak ile bulamaz. Dışarıda arar. Ben dışarıda mı aramalıydım bu sorunu? Yoksa kendi içimde mi..? Buket Hanım'a bakışları sert şekilde çevirdim.

"S-siz n-ne dediğinizin farkında mısınız!? NEREDE DERİN!" Dedim bağırarak. Nasıl yollardı Derin'i onunla?

"B-ben çok özür d-dilerim..Arel Bey sizin haberinizin olduğunu söyle-"

"ALLAH KAHRETSİN!" Dedim ve yanı başımda duran sandalye'ye oturdum. Elimle yüzümü avuçladım. Gözlerim dolmuştu. Çantamdaki telefonum çalıyordu. Çantamın fermuarını sertçe açtım. Arayan kişi Nil'di. En yakın arkadaşım.

"Kuzum ne yapıyors-"

"Nil,Arel gelmiş Derini almış okuldan götürmüş onu. Yalvarırım bul onu.." dedim ağlayarak sona doğru kısalan sesimle.

"N-ne diyorsun sen Efran? T-tamam ben geleceğim. Polise gidelim. Konum atacağım." Dedi Nil. Ve telefonu kapattı. Hızlıca ayağa kalktım. Okuldan ayrılarak Nil'in attığı konuma doğru yola çıktım.
...
"Dediğim gibi üzgünüm Efran Hanım.  Çocuk iki tarafla görüşmekte özgür. Tabii velayetini üzerine almak isterseniz dava süreci-"

"YA SİZ NE ANLATIYORSUNUZ! KIZIM YOK DİYORUM SİZE! NEREDE BULUN BANA DERİNİ!" Dedim bağırıp,ağlayarak. Komiser bana bakıyordu şaşkınlıkla. Nil omuzlarımdan tuttu ve beni tekrar koltuğa oturttu.

"Arel Bey'i tanıyorum. Ve böyle birşey yapmayacağını da inanıyorum. Biraz vakit geçirmek istemiştir diye umuyorum. İsterseniz Arel Bey'in numarasını vereyim size-"

"VER!" Dedim bağırarak. Adam numarayı söylediği gibi telefonumdaki arama kısmına girdim ve numarayı yazdım. Komiserin odasından hızla çıktım ve hatta karakol'danda çıktım. Telefon 3. Çağrıda açıldı.

"KIZIM NEREDE!?" Dedim telefon açıldığı gibi. Anlamıştı benim olduğunu zaten. Ses çıkarmamıştı. Birkaç saniye durdu ve konuştu.

"Yanımda." Dedi sakin bir sesle.

"NE YAPTIN KIZIMA! NE DEDİNDE KANDIRDIN ONU!" Dedim bağırarak.

"Bağırma bana!" Diye sesini yükselterek o da karşılık verdi.

"NERDESİN DİYORUM SANA KIZIMI GETİR!" Dedim ağlayarak. Ne kadar acımasızdı. Artık kendimi tutamıyordum. Hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

"Ağlama. Derin burada. Yanımda. Vakit geçirmek istedim. Konum atacağım yere gel." Dedi duraksaya duraksaya. Telefonu hızlıca yüzüne kapattım. Ve hemen Nil'in arabasına binip,onun attığı konuma doğru ilerledik.
...
Yol boyunca düşünmüştüm.. Ben bunca yıl onun yüzünden bu haldeydim. O beni bu hâle getirmişti. Ve şimdi kızımı benden almaya çalışıyordu. Geldiğimiz ev'in önünde korumalar yer alıyordu. Garajın üstünde kocaman yazılarla "Kutlusoy Malikanesi" yazıyordu. Malikane'leri batsın! Korumalar araca doğru baktılar. Nil arabayı durdu. Hızlıca arabadan indim. Bir koruma bana doğru yaklaştı.

"Hoşgeldini-" cümlesini tamamlamasına izin vermeden,merdivenlerin orda Derin'i görmem ile korumayı kendimce hafif ittim ve koşarak Derin'e doğru ilerledim. Onu çok özlemiştim. Kokusunu içime çeke çeke sarıldım. Derin bir anda ağlamaya başlamıştı. Bu hayat onu çok yoruyordu. Bu hayatı yaşamaya mecbur değildi o. Ben onun için vardım. O ise yaşamak için.. Hızlıca Derin'den ayrıldım. Derin,Nil'in yanına doğru ilerledi. Bana bakan siyah çift göz ile bakıştım. Birkaç saniye boyunca. Ardından gittim ve göğsüne doğru sertçe vurdum. O ise hiçbir tepki vermedi. Sonrasında ben tekrar göğüsüne vuracakken bileğimden tuttu.