Üzgünüm (arcen)

4. bölüm

Sabah 9 buçukta uyanmıştım yavaşça yatakta doğrulup bir süre ayılmak için boş boş tavana baktım kendime geldiğimi hissettiğimde lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım, mutfağa doğru ilerledim kendime tost yapıp yedikten sonra üstümü değiştirmek için odama çıktım.Bugün sadece bir skeçte oynayacaktım oda dün gece Cenan'ın bahsettiği zamtrikot adlı skeçti kendimi heyecanlı hissediyordum,umarım rezil olmazdım.

Üstümü giydikten sonra araba anahtarını ve telefonumu alıp evden çıktım,tam arabaya bindiğimde telefonum çaldı,arayan kişiye baktığımda Emre'yi görmemle telefonu açtım "alo emre?" "Günaydın kanka şey sen geliyorsun değil mi BKM'ye?" Duraksadım "evet emre geleceğim niye sordun ki şimdi durduk yere?" "Beni de geçerken alır mısın? Arabayı tamire verdim de bakımı felan yapılacak" "tamam kanka sıkıntı yok alırım seni,gelirim bi 10 dakikaya" "sağol kanka hadi görüşürüz" "tamam görüşürüz" telefonu kapattıktan sonra arabayı çalıştırıp Emre'nin evine doğru sürmeye başladım.

Arabayı Emre'nin evinin önünde durdurdum iki kez kornaya bastıktan sonra evden çıktı ve arabaya bindi "tekrar günaydın kanka" "günaydın, günaydın" arabayı çalıştırıp BKM'YE sürmeye başladım yol boyunca konuşmamıştık, BKM'ye vardıktan sonra arabadan inip içeriye girdik, kostümlerin olduğu odaya girdiğimizde herkes bize bakmaya başladı hepsi tek tek  günaydın dedikten sonra kendi aralarında konuşmaya başladılar,ama iki kişi eksikti Cenan ile Tuğba onları düşünürken kapının açılmasıyla bakışlarım Cenan ile tugbada mekik dokuyordu,onların birleşik olan ellerini görmemle beynime elektrik çarpmış gibi hissetmiştim...sahi ben neden sevindim ki cenanla oynayacağıma o beni sevmiyor ki,ah salak kafam ve salak kalbim onlara söz geçiremiyorum, lavaboya gitme ihtiyacı hissederek cenana gunaydin demeden hızlı adımlarla tuvalete ilerledim,elimi yüzümü soğuk suyla yıkadım ve bir süre düşüncelere daldım, kapı açılıp kapanma sesi duymuştum umursamadan düşünmeye devam edecekken Cenan'ın sesiyle düşüncelerimden ayrıldım "Arif?...iyi misin? Dalmışsın sana seslendim duymadın" içimdekileri söyleyemediğim için boğazım  düğümlenmiş gibi hissediyordum,zorlukla yutkundum "yok bir şey iyiyim ben" kalbim çok hızlı atıyordu,ona bana neden tugbayla evlendiğini söylemediğini sormaya karar verdim "Cenan...sana bir şey soracağım ama dürüstçe cevap vereceksin" anlamayarak yüzüme baktı "biz seninle yıllardır kardeş gibiyiz arif tabiki sana dürüst olurum" derin bir nefes aldım "sen neden tugbayla evleneceğini söylemedin bana? Hemde bayadir saklamışsın benden...neden?" Sesi biraz alaycı tonda çıkmıştı "bu benim özel hayatım Arif herkese herşeyi söylemek zorunda değilim" ortam iyice gerilmeye başlamıştı "Cenan sen ne dediğinin farkında mısın?...yıllardır tanışıyoruz tamam diğerleri ile de arkadaşsın ama biz ikimiz seninle daha önce de tanışıyorduk...bunu bilmek benimde hakkımdı!" Ses tonum ani duygu değişimi ile yükselmişti,oda benim gibi sinirlenmiş görünüyordu "ama öğrendin Arif bitti gitti!" Hem stres,hem öfkeyi aynı anda yaşıyordum "bu kadar mı önemsemiyorsun beni Cenan?! Yıllardır herşeyimizi anlattık,destek olduk şimdi neden böyle davranıyorsun bana?!" Bağırmaya başladı "ASIL SEN NEDEN BÖYLE DAVRANIYORSUN ARİF?! SANANE! NEDEN BU KADAR UĞRAŞIYORSUN BENİMLE?! SAL BENİ YA YETER ARTIK!" gözlerim dolmuştu,bütün duyguları aynı anda hissediyordum "BÖYLE DAVRANMAMIN SEBEBİ S- AHH kahretsin!" Ağlamaya başlamıştım omzuna çarparak hızlı adımlarla çıkış kapısına ilerledim,şuan skece çıkacak halim yoktu oyuzden benim yerime başkası oynasa daha iyi olurdu arabaya binip,çalıştırdıktan sonra eve sürmeye başladım.

Eve vardığımda saat 13.48'di hala erken olmasına rağmen kendimi halsiz ve bitkin hissediyordum,duşa girmeden direk yatağıma uzanarak ağlamaya başladım,neden onu sevdim,neden başka biri yok muydu da aptal kalbim cenana aşık oldu bunları düşünürken uyuya kaldım.

Yorgun bir şekilde uyanmıştım saat 20.41'di,ayılmak için elimi yüzümü yıkamaya gittim aynaya baktığımda daha önce hiç bu kadar bitkin durduğumu görmemiştim acıktığımı hissettiğimde mutfağa doğru ilerledim,mutfağa girer girmez zilin üst üste çalmasıyla irkildim, kapıya doğru ilerledim kapıyı açmam ile onu görünce ifadesiz bir şekilde yüzüne bakmaya başladım o ise umursamadan ayakkabılarını çıkarıp,içeriye girmesiyle salona yürümeye başladı,kapıyı kapatarak salona yürüdüm benden izinsiz bir şekilde evime girmişti "Cenan evimden çıkar mısın?" Sinirle yönelttiğim soruya cevap vermemişti sadece yüzüme bakıyordu "Cenan sözümü ikiletme yoksa-" sözümü kesmişti "özür dilerim Arif" bir anda özür dilemesi ile şaşırmıştım,her ne kadar özür dilerse de kalbimde ki acıyı hiçbir şekilde geçirmeyeceğini biliyordum,ama rol yapmam gerekiyordu yoksa fark edip beni soru yağmuruna tutabilirdi ve bu işlerin daha kötüye gitmesine sebep olurdu "önemli değil" elimden geldiğince sorun yokmuş hissiyatı vermeye çalışsam da çok başarılı olduğum söylenemezdi bu sefer ise o şaşırmış gibi görünüyordu "n-nasıl yani bu kadar çabuk kabul mü ettin özürümü?" Gülümsemeye çalıştım "bence şansını zorlama istersen" oda gülümsedi,bir yandan da açlığım hâlâ devam da ediyordu midemi düşünmekten birşeye odaklanamıyordum,Cenan birden ayağa kalkmıştı telefonuna bakıyordu "Cenan ne oldu?" "Yok birşey Arif, Tuğba çağırıyor da onunla skeç yazacaktım" içimde alevler körükleniyordu belli etmemeye çalıştım "iyi peki o zaman görüşürüz sonra" kapıyı açtım "tamam görüşürüz" o çıktığında kapıyı kapattım ve derin bir nefes aldım,acaba daha ne kadar bu sevgimi içimde yaşamaya devam edecektim? Umarım uzun sürmezdi çünkü her an herşeyi anlatacakmış gibi hissediyordum, açlığımı gidermek için mutfağa yöneldim,kolay bir seyler yapıp atıştırdıktan sonra odama ilerledim, pijamalarımı giyip derin bir uykuya daldım.

-Evet arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir.
-Bu ara bölüm atmadığımın farkındayım sınavlar vs. Gibi bir çok konuda sıkıntı yaşadığımdan dolayı aksaklık oldu elimden geldiğince erken bölüm atmaya çalışacağım.
-hoşçakalınnnn<333