He's Monterieal

ch8

Emillie

"i only know her name but her looks." sagot nito

"she's not familiar with me." pagtutuloy niya

"send ko nalang yung picture. mukhang student sa MU e." sagot niya

"who?" pagtatanong ko.

"her name is" pinutol pa nito yung sasabihin.

"what?" pa sigaw kong saad

"wait lang haha easy, yung source ko sinesend ko pa. i'm taking screeshots the i send it to you so you'll be able to see what i'm seeing." pagsasaad nito

"so basically her name is allana deneiz villa." sagot nito.

"haha." simple kong pagtawa.

"kilala mo?" pagsagot nito

"yes." sagot ko

"sino?" tanong niya

"edi si allana." sagot ko

"engot i mean sino? ka ano ano niya?" tanong nito

"idk teh pake ko sakanila, bye na tulog nako." sagot ko sakaniya.

"okay night" sagot niya.

ibinaba ko na yung call siyaka bumiga at nag takip ng unan siyaka sumigaw.

"arghhhhh!! f'ck" saad ko

"millie what's wrong?" tanong ni ate quinie sa labas ng pinto.

"nothing ate pwede dun ka muna sa isang kwarto?" sagot ko

"why? ayaw mo naba ako katabi?" pagtatanong niya na ikinatawa ko.

"haha no i'm just doing some stuffs." saad ko

"you sure that you're okay?" pagtatanong pa nito

"yupp" i said

"okay i'll go." sabi nito siyaka ko narinig yung yapak niya papaalis.

actually may kwarto naman siyang sarili but gustong gusto ko siya makatabi kaya ko siya katabi lagi. madali namang kausap si ate so siguro by now dun na siya lagi kase naf-feel niya na tumatanda nako haha.

bakit si allana pa? bakit yung babae pang iyon? parang kanina lang hawak niya yung kamay nun ah? shocks nakakainis.

agad akong nag taklob muli ng unan para maka sigaw ng dina nila naririnig sa labas.

hindi ko alam pero bigla akong napaluha. idk what i'm feeling. ito naba yung selos? what the f'ck

"bakit naman ako magseselos? ano ba kame? ako lang naman tong assuming na magiging crush niya rin ako." i curse at the wind

pero bakit nga? bakit si allana? siraulo ba siya? ito lang yung mga tanong sa kokote ko na hindi ko masagot.

natawa nalang ako kase sabi ko hindi ko iiyakan yung isang lalaki.

pero kung hindi niyo naitatanong ay matagal ko ng crush si nicolai. nuunv una palang akong pumasok sa monterieal university. and by that inaalam ko kung anong name niya hanggang sa malaman ko nga na student rin siya noon and ngayon is taga pamahala na siya ng company nila base on her updates.

nung una kong malaman yung name niya ay agad ko itong sinearch sa social media hanggang sa makita ko nga. then i badly want to add him pero diko ginagawa. when i accidentally touch the add botton when my phone lag because of the water that drops on my phone screen i accidentally add him and he accepts me buong akala ko nga ikakasira na ng cp ko yung pagkabasa nito.

i-uncrush ko naba yung 4yrs? f'ck this life arghh!!

inuntog untog ko sa headboard ng kama ko yung ulo ko. then suddenly my phone rung...

kinuha ko yun then sinagot yung unknown number na tumawag talaga as in call.

"who's this?" sagot ko habang sumisinghot pa gawa ng pag iyak at pagsigaw. napaos pa nga ako sa katangahan ko e.

"hey?" i added

"i said who are you?!" pagalit kong saad dahil hindi ito sumasagot ni pag hinga manlang niya ay diko marinig.

"f'cking stupid why would you call me and why would you even know my number huh!!" saad ko dito

"what's your problem miss? can you please lower your voice?" mahinahon na saad naman ng nasa kabilang linya.

bago yung boses nito ah? sino toh?

"may i know who are you and why are you calling me?" pagtatanong ko sa mahinahon ng boses.

"are you okay miss?" pabalik nitong saad na ikinainis ko

"haha anong sa tingin mo?" i laugh note the sarcasm

"well-" magsasalita na sana to ng bigla ko siyang putulin sa pagsasalita.

"i'm not okay and that's okay!" pagkasabi ko nuon ay agad ko ng ibinaba yung call siyaka inis na napa sipa nalang sa hangin.

agad akong nagpunas ng luha ng may kumatok dahil baka bigla itong pumasok at mabuksan yung pintong naka lock.

"ija kumain kana raw at bumaba sabi ng lola mo." pagsasabi ni manang mommy ni ate quinie.

"o-okay po susunod napo ako." pagsasabi ko

"okay." maikling sabi nito siyaka ko narinig yung yapak niya papalayo sa harap ng pintuan ko.

naglakad nalang ako papunta sa cr pra tignan yung itsura ko kung halata ba na umiyak ako.

actually hindi naman gaano. buti nga hindi namugto yung mata ko. dahil pag umiiyak ako ay madaling mamugto yung mga mata ko, pero sa ngayon ay hindi naman nangyare and i'm thankful with that. pero i feel that my eyes tired from tears that dripping on my face earlier. i badly want to rest but i want eating its my comforting sides.

kaya wag niyoko sisihin kung tumaba man ako.

nag hilamos nalang ako siyaka nag suklay siyaka nagtali ng buhok para mas prisentableng tignan at mukhang hindi umiyak.

siyaka ako ngumiti at lumabas ng banyo atsiyaka nag lagay ng kaunting lipbalm sa lips ko. pagkatapos ay agad narin akong bumaba.

bakita ko sila lola na nakaupo na. nakaupo na silang lahat kaya duon naman ako tumingin sa mga pagkain. and guess what? ang sasarap ng niluto nila manang.

"wow favorite" saad ko bago maupo.

"yupp, pinasadya ko na ipaluto lahat ng paborito mo apo." pagsasabi ni lola.

"dire-diretso ka raw kase sa kwarto mo pagkarating rating mo." dagdag pa nito.

"do you have a problem ba apo?" alalang pagtatanong ni lola

"nuh nothing po la, i'm just tired lang po sa school that's why." saad ko rito.

"you sure ha? because i don't want what your eyes saying." biglang sabi nito na nakapag patibok ng utak at puso ko dahil sa kaba.

well, kilalang kilala ako ng mga taong nakapaligid saakin dahil transfarent akong tao. well actually hindi ko rin alam kung bakit madali nilang ma recognized kung may problema ako or masaya lang.

"yup lola, kaya tara napo at kumain na dahil lalamig papo itong mga hinanda niyo." sambit ko sakanilang lahat siyaka tumungo at pumikit nanpra magdadal and then kumain na nga kame.

©reislaurent