De hoeder van de prins

Hoofdstuk 5 ~Aleander~

Sorry voor het lange wachten, maar ik had het druk met school. Ben van plan om al mij. Verhalen af te werken deze vakantie en wekelijks een update te doen.

Het is een kort deel maar ik vond dat het hoofdstuk niet langer moest worden. Vertel me wat je er van vind.  XXX

Veel lees plezier

Hoofdstuk 5 ~Aleander~ 

Mijn hoofd bonkte en mijn spieren deden pijn. Ik kon amper mijn vingers bewegen. Ik zag steeds weer opnieuw hoe ik steeds meer en meer slachtoffers maakte aan de bloeddorst en van de laatste dag dat ik vers bloed gedronken had.

 ~Flashback~ 

Bloed! Bloed! Bloed!, was het enige dat door mijn hoofd ging. Ik stak mijn neus in de avond wind en ik rook een overheerlijke geur. Ik volgde de geur en ik zag het mooiste levende wezen op de aarde. De jonge prins, kroonprins om precies te zijn en dan sloeg de geur me recht in mijn gezicht. Mijn tanden groeiden en de honger ook. Ik sloop stilletjes dichterbij, maar toch zag iemand mij. Hij viel me aan, maar ik had hem al snel te pakken. Ik dronk veel, maar niet genoeg om hem te doden. Velen meer volgden zijn voorbeeld en vielen me aan. Ik raakte gewond maar dat kon me niet schelen. Ik hield van de opwinding in het gevecht en hoe meer bloed ik dronk hoe sterker ik werd. Uiteindelijk lagen alle hoeders op de grond, amper nog levend -een hoeder kan gedood worden door veel bloed verlies, het hoofd af te hakken of het hart uit het borstkast te rukken.(A.N: ik wist niet meer of ik dat wel vermeld had.) Ik sloop steeds dichter en dichter naar de prins toe. Hij zat verstopt achter een stenen bankje. ^Ik moet rennen. Hulp gaan halen!^ dacht hij. 'Ik zal dat niet doen. Geen één van je hoeders zijn dood. Ik wil je alleen proeven. Ik beloof je niet te doden, prins.' zei ik. 'Hoe kan ik een monster zoals jij nu vertrouwen?' vroeg de prins en dat kwetste mij. Ben ik echt een monster?, vroeg ik mezelf af. KIJK NAAR WAT JE HEBT AAN GERICHT? NATUURLIJK BEN JE EEN MONSTER EN JE VIND HET LEUK. DOOD HEM, VOEL HET EUFORISCHE GEVOEL VAN JE EERSTE MOORD. LAAT HEM JE EERSTE ZIJN. JE EERSTE MOORD VERGEET JE NOOIT. JE MOET ER IETS SPECIAAL VAN MAKEN. JE EERSTE MOORD MOET EEN KUNSTWERK ZIJN. EEN KUNSTWERK DAT NIEMAND OOIT VERGETEN KAN ZELFS JIJ NIET!, gromde het monster in mij. Het monster bleef het zelfde vertellen en uiteindelijk zwichtte ik voor zijn ideeën. Ik ging op vampiersnelheid naar de prins toe en toen zijn ogen in de mijne staarden schreeuwde iets in mij MATE. Ik sprong achteruit en verdween in de schaduwen van de nacht. Wat "MATE" in mij had geroepen was duisterder dan iemand ooit zou kunnen denken en er was maar 1 iemand die mij kan redden van die duisternis of me juist in die Duisternis duwen. Arseni. 

~Einde flashback~ 

Ik voelde iemand dichterbij komen en ze was diep in gedachten verzonken. Ik greep die persoons pols stevig vast. 'Wat heb je met me gedaan?' vroeg ik met een raspende beschuldigende stem voor ik mijn tanden in die persoons keel zette. Ik voelde iets in mij gespoten worden en alles werd donker, maar het gezicht dat ik zag voor alles donker werd, zou ik uit duizenden herkennen. 'Mam' fluisterde ik voor alles weer donker werd.Ik voelde me gedrogeerd. Alsof al het leven uit me gezogen was en ik had honger een honger die ik al een tijdje niet meer gevoeld had. 'Arseni.' dacht ik. 'Arseni. Help me, Arseni.' Ik dacht dat ik dat alleen gedacht had tot ik iets mijn lichaam voelde binnendringen en een pijn me overviel. Zo ondraaglijk dat ik dacht dat ik eraan zou sterven.