အချိန်တွေတစ်ဖန်ကုန်ဆုံးလိုဆောင်းရာသီသို့တစ်ဖန်.....
မြူနှင်းတွေဝေဆောင်းရာသီမှအေးစက်သောမင်းအကြည့်ကိုကြောက်ရွံ့ပေ။
ယွန်းမေသူကသွယ့်အိမ်ကိုလာလည်ရင်းနဲ့....
"သွယ်"
"ဝေ့"
"သွယ်ရေငါတို့ ဒီဇင်ဘာပိတ်ရက်ခရီးလေးတစ်ခုသွားကြမလား"
"ကောင်းသားပဲ"
"နင်ဘယ်သွားချင်လဲ"
"ငါစဥ်းစားအုံးမယ်နင်ရော"
"ငါကရှမ်းပြည်ဘက်သွားချင်တာ"
"ကျိုက်ထီးရိုးသွားမလား"
"စဥ်းစားကြည့်လိုက်ဦးမယ်လေ"
"အေးအေးဒါနဲ့လေဒေါ်လဲ့သီတာဟန်ကိုခေါ်ကြမလား"
"အဟမ်းအဟမ်းနင်နော်ပြောတော့စိတ်မယိုင်ပါဘူးဆို"
"နင်ကလဲမိတ်ဆွေအဖြစ်ခေါ်မှာလေဘာတွေထင်နေတာလဲ"
"ဟုတ်ပါပြီခေါ်ချင်တဲ့သူခေါ်"
ကလင်"ကလင်"
ဆိုပြီးဒေါ်ဒေါ့်ဆီကိုသွယ်ကဖုန်းဆက်လာတယ်
"ဒေါ်ဒေါ်"
"ဟောသွယ်တစ်ယောက်အူမြူးနေတာပါလား"
"ဟင်ဒေါ်ဒေါ်ကဘယ်လိုသိတာလဲ"
"အသံလေးကိုက တက်ကြွ နေတာလေ"
"ဟိဟိသွယ်တို့ခရီးသွားမလို့ဒီဇင်ဘာပိတ်ရက်ကို"
"သွားလေသွယ်"
"ဒေါ်ဒေါ့်ကိုလဲလိုက်စေချင်လို့"
"ဟောကွယ်ဘယ်သွားမှာလဲ"
"မသိသေးဘူးဒေါ်ဒေါ်ဘယ်သွားချင်လဲ"
"ကျိုက်ထီးရိုးသွားမလားသွယ်"
"သွယ်လဲသွားချင်နေတာအတော်ပဲ"
"ဒါဆိုလဲကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ်လေ"
သွားမဲ့နေ့နီးလာတော့လိုအပ်တာတွေသွားဝယ်ပြီးတော့အပြန်အဝတ်တွေထည့်နေတုန်းယွန်းမေသူနဲ့သွယ်စကားပြောဖြစ်ကြတယ်...
"ဟဲ့ယွန်းမမ"
"ပြောပါဘာလဲမုန့်ဝယ်ကျွေးခိုင်းမလို့လားဒါမျိုးတော့နိုးနော်"
YOU ARE READING
နှလုံးသားရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးတစ်နေရာ
Short Story"ဒေါ်ဒေါ်ကသွယ့်နှလုံးသားရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးတစ်နေရာမှာအမြဲရှိတယ်"
