+Biraz müzik dinle canımm iyi okumalar+
~1 saat sonra~
×Changbin 'in anlatımı×
Orada ne kadar kaldık bilmiyorum Rona yarım saat dedi ama bana 5 dakika gibi gelmişti millet kötü birşey yada sabretmesini gerektiren birşey yaşadığında zaman 3 kat yavaş geçer sanırm bu bizin için farklıydı bu düşüncelere dalmışken iğrenç bir cızırtı duydum Asansörün kapısı aralandı ve içeri bir ışık süzüldü birses Changbin, dedi
Tanrım ölüyormuyum şimdi mi ardından ses I.N ve Chan'a seslendi desene hepimiz birlikte ölüyoruz , lan fark etmedikte Asansör mü düştü acaba neyse dedim fark ettim ki ses tekrar sesleniyor bu sefer bağırdım " BEN DAHA ÇOK GENCIM" Bu bağırdım üzerine Chan bana seslendi
Chan: Bizde genciz ne oldu
Changbin: Nasıl lan sen ölmedin mi
I.N: Sus lan neden ölsün tövbe tövbe
Changbin: Sende mi Tanrım bir tek ben mi öldüm
Chan: Lan ölmedin
Changbin: Az önce beyaz ışık beni çağırdı
Chan : Salak bizi kurtardılar dışarısının ışığı o ayrıca Han bağırdı bize kendine gel
Changbin: Ölmemişim ohh
I.N: Psikolok randevusunu ayarladım
Chan: İyi yaptın
Changbin: Lan çok mu meraklısınız burada kalmaya ben çıkıyorum siz kalın
Chan: Lan bizde çıkacağız
Changbin: O zaman çıkın
×Changbin in anlatımıyla ×
Onlara seslenip Asansör kapısına yöneldim bir anda Lan dedim ve tekrar dedim bi baktım Asansör kapısı yukarıda ulan Asansör burada mı kalır ya ne olacağını anladım ve Chan ' a seslendim
Changbin: Şst knk boy?
Chan: Eee Ha skzskzskzchn
Changbin: Komik mi?
Chan: Hemde çok
Changbin: Neyse yardım et bari
Chan: İyi tamam
Chan: Ellerini birleşmiş bir halde dizinin üzerine çöktü anlık unutup bana evlenme teklifi edecek sandım bir anda evet diye bağıracaktım sonra kafam yerine geldi onu incitmeden yukarı çıktım ardıma bakmadan Han ve Felix' in üzerine atladım onlar ise bana napio bu mal der gibi baktılar sanki aramızda 1- 2 yaş yokmuşcasına gençlik bitmiş dedim ( içinden dedi tabiki)
Ardından bizimkiler çıktı hepimiz korkmuştuk . Ansızın Chan konuştu
Chan: Erken geldiniz
Felix: 2 saat oldu
Changbin: Abarttınız ama max 30 dk
Felix: Siz zaman kavramını unuttunuz sanırm 2 saat geçti
Han: Evet şimdi bu konuyu kapatalım. Su falan istermisiniz
I.N: Teşekkür ederim ama Hayır
Chan: Evet şunu konu kapanmıştır şimdi başka işler var Changbin: Dimi mesela dimi Chan!
Chan : Neyi ima ettiğini anladım ama farkında değilsin sanırım herşeyi dışa vurmak zorunda değilm . Bu benim kendi iç dünyam ve acımıda sevincimi de orada yaşıyorum
I.N: Sana düşünmüyorsun diyen yok Chan onu kastetmedi
Chan: Üste çıkma çabası
I.N: Yeter sadece unutmuş gibisin demedi sana bunu söyleme me izin bile vermedin sonra üste çıkma çabası diyorsun. Bunu yapan sen misin ben mi?
Chan: Haddini aşma.
I.N: Aha yine başladı-
Chan: HADDİNİ AŞMA DEDİM
I.N: Hayırdır ya büyüksün diye
Sustum sustum aramız açılmasın dedim sustum ama artık susamam haline baksana
Milleti susturmaktan kendini göremez haldesin.
Chan: Şansını çok zorluyorsun
I.N: Ne ya kabullen işte kabullen her seyde haklı olmayacağını kabullen
Changbin: Abarttınız
I.N: Bu kadar narsist misin?
Changbin: Sşt sen bu dursana bu sözlerin alttan alınacak bi tarafı yok şu kafana sok onu
I.N: ( Sırıtır ) Aaa neden acaba
Bide seni savunuyorum
Chan: Sen bi gelsene
Han: nereye ?
I.N: Hiç ya medenice uyaracak
Chan: SUS!
I.N: A peki canım susalım
Chan I.N 'i kolundan sertçe tutarak bahçeye doğru yöneldi etrafa bakındı ve bir bank gördü I.N ' i oraya çekti .kolunu bıraktı I.N Banka oturdu Chan tam konuşmaya başlayacaktı ki I.N' in kolundaki kızarıklıği gördü şuan Özür dilemeyi çok istediğine emindi ama kızgınlığı bunu engelliyordu . Sanırm tekrar başlamıştı bu durum
Chan kendini sakinleştirmek için derin nefes alıyordu sonra bir ses geldi
I.N: Eee neden geldik buraya
Chan: bu kavga çok saç-
I.N: Saçmaladığımın farkındayım o kadar yüzüme vurmasan mı?
Chan : Tamam ama-
I.N: Evet yine kendimi tutamayıp kalbini kırdım bundan zevk almıyorum yani şuan Özür dilemeyi ne kadar isterim bilemezsin ama
Dinleyemiyorum.
Changbin: Ya nedenmiş acaba
I.N: Sen bu soruyu kendine kaç kere sordun ve cevap veremedin değilmi? E o zaman bu cevabı bende değilde kendinde ara senin hatalarının cevabı ben olamam
Changbin: Doğru cevap yanlış zaman . Zamanı bilip konuş! şuan bide ders mi vereyim sana
I.N: Acaba hatalardan sonra dersi çıkarsan daha yararlı olacak anlasan mi
Changbin: Ahh belkide haklısındır
I.N birşeyler anlamıştı Chan 'in gözlerinin dolduğunu fark etti ve hemen atıldı
I.N: Tamam ben gelmeyeyim şimdi yani daha siniri geçmemiştir sen gidersin ben biraz burada oturayım
I.N sözünü bitirdikten sonra kulaklığını taktı ve koşarak gitti biliyordu Chan'ı yalnız ağlayı sever. Chan'da I.N 'in yapmaya çalıştığını anlamıştı ve kalbi anlık olarak yumuşamış tüm siniri gitmişti ve ağlamaya başlamıştı. Akşam vaktiydi Etrafta kimse yoktu bu yüzden daha rahat ağlıyordu
Nedensizce ağlaması artmış hüngür hüngür ağlıyordu . O anda fark etmemişti ama onu kenardan izleyen I.N 'in kalbi sıkışmıştı ne oluyordu anlayamadı ama biliyordu ki Chan 'a sarılması gerek . Bir anda hızla Chan ' a koştu. Hemen titreyen bedenine sarıldı . Ağlayarak
I.N: Özür dilerim her şey için
Chan 'a baktı ve ellerini sıktığını gördü yavaşça onun ellerini açtı Chan fark etmeden ellerini fazlasıyla sıkmıştı bu nedenle ellerinin içi kanlanmıştı hala da sıkmaya devam etti ellerini . I.N engel olmak için ellerini onun ellerinini tuttu . Chan onu bile fark edemiyordu
I.N: Özür dilerim Hyung çok ileri gittim senin bi hatan yok
Chan: Bırak suçlu taraf Özür dilesin
I.N: Ben suçumun farkındayım
Chan . Cidden Özür dilerim
Chan kafasını I.N'in göğsünü yasladı . Peki ya Chan;
Sanırm duyguları ve hissettikleri o kadar benziyorki
Chan da ağlıyordu hepsinin içinde aynı duygular öfke ve pişmanlık . Garip değilmi?
I.N: Hyung beni sakın affetme...
