MAGENTA

-5-

.......

Geçmiş

Soğuktu, çok soğuktu. Ama onun yüzü gülüyordu. Küçük bir evde soğuk betonda babasını bekliyordu.

Elinde bir pasta ile girecekti. Sanıyordu ki öyleydi. Doğum günlerinde pasta yenilirdi.

Heyecanla yerinde sallanmaya devam etti.

1 saat.

2 saat.

3 saat.

Tam 7 saat o betonda oturdu.

Artık titreyen bedeni ve açlıktan ağrıyan midesi ile duvara yaslandı. Hâla çocukça bir tebessüm vardı suratında. 14 yaşına girmişti bugün. Zayıf ve kısaydı yaşıtlarına göre.

Kapıdan anahtar sesi geldiğinde hemen ayağa kalktı. Gözü karardı kısa bir an. Toparladı ama hemen.

"Baba!" Çıplak ayakları ile koşa koşa hole çıktı. Eskiydi evleri. Parkeler gıcırdadı koşarken.

Babasını gördü önce. Sonra elindeki poşetleri. Koşarken ayakları birbirine takıldı ama düşmedi. O tökezlerdi ama düşmezdi.

Aralarında birkaç adımlık mesafe kala durdu. Sarılamazdı.

"Bu poşetler ne babam?" Babası kısa bir bakış attı. İri cüssesi birçok insanı korkuturdu ve buna birde bakışı eklenirse unutulamazdı. Ama korkmuyordu Mavi.

"Senin için." Küçük kızın gözleri irileşti. Kalbi değişik bir heyecanla atarken bir adım daha attı babasına.

"Benim için mi?" Dedi inanamıyormuş gibi. Gözlerini kırpıştırdı tatlı tatlı. Hayatında ilk defa hediye alınıyordu ona. Hayatı boyunca da garipseyecekti hediyeleri.

"Evet. Al giyin. Çıkacağız." Boncuk gözleri daha da büyüdü. Ne demişti? Dışarıya mı çıkacaklardı? Doğum günü için miydi?

Sormadı ama. Babası ikiletilmeyi sevmezdi. Onun yerine uzatılan alışveriş poşetini kaptığı gibi odasına girdi. Heyecandan yerinde duramazken nazikçe poşetten çıkardı kıyafetleri. Parmak ucuyla tutuyordu zarar gelmesin diye.

İçinden yaşına göre onu biraz daha büyük gösterecek bir elbise çıktı. Gram umursamadı ama. Bağıra çağıra mutluluğunu haykırabilirdi. Babası doğum gününü kutlayacaktı. Onun için bir şeyler almıştı. İçinde tuttuğu sevinç çığlığı çok ağırdı.

Hızlıca üzerine geçirdi elbiseyi. Vücut hatlarını belli eden bir elbiseydi. Beğenmemiş olsa bile en sevdiği elbisesiydi.

Gece karası saçlarını beyaz teninde dans edecek şekilde açık bıraktı. Gayet de güzel olmuştu ama 14 yaşında değil neredeyse 17 yaşındaydı.

Göğsündeki mutluluk daha da büyürken odasından çıktı. Tek katlı bir dairede yaşıyorlardı.

Ev demeye bin şahit isterdi.

Babasını beklemeye başladı kapının önünde. Birkaç dakika sonra onunda odasının kapısı açıldı. Yavaş ve ağır adımları gerçekten korkunçtu ama Mavi'de sarılma isteği yaratıyordu.

"Babam." Dedi çekinerek.

Yandan bir bakış attı.

"Üstümdeki elbise hangi renk?" Cidden merak ediyordu. Mor gibiydi ama değildi de. Renklere çok küçükkende ilgisi vardı. Her rengi bilmeliydi. Tanıdıktı zaten ama adını bilmiyordu.