මහ වැස්සක අවසානය.ජැනෙල් දිගේ තාමත් ගුරුත්වයට වහල් වෙච්ච වැහි බිංදු ඔහේ වැටෙනවා.ඒ වැහි බිංදු ඇකිලිලා.හරියට මගේ ජීවිතේ වගේ.සමහර තැන් වල දුක සමහර තැන්වල ක්ශනයෙන් ඇවිත් යන සතුට.
අවුරුදු ගානක් මුඩුක්කුවක හිටපු මට කොළඹ ලොකු මහත්තයෙක් ඉගෙනගන්න ශිෂ්‍යත්වයක් දුන්නා මම ඉගෙනීම පැත්තෙන් ගොඩක් දක්ශ නිසා.ඒ මහත්තයා කියපු විදිහම මට එංගලන්තයට යන්න අවස්ථාවක් අරන් දුන්නා.ඒ හින්දා මම කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් එංගලන්තයට ආවා.
යටට ඇදුම් ගන්න සල්ලි නැතුව ඇග යාන්තමට වහගෙන මුඩුක්කු දිගේ දුවනකොට පාරෙ හිටපු තරුණ වයසක අයගෙ නොමනා බැල්ම නිසා මුඩුක්කු ජීවිතේ අසරණ වුන වාර අනන්තයි.
ඒත් එංගලන්තය හරි අමුතු රටක්.ඇදුම් නැතුව ගියත් ගෑනු දිහා පිරිමි ඇහැක් ඇරලා බලන්නෙ නෑ.ගෑනියෙක්ගෙ ඇදුමෙ තියෙන හිලකින් හරි ඇහැ යවන්න බලන අපේ රටේ සමහර පිරිමියි මේ රටේ ඉන්න පිරිමියි අතර තියෙන එකම වෙනස "ආකල්ප".
මම වත්තෙ ඉන්න කාලෙ වත්තෙ communication එකට එන කැම්පස් යන සමහර කොල්ලො කුපාඩි බයිස්කෝප්කාරයො ගෑනුන්ගෙ නිරුවත විකුණන හැටි කට ඇරන් බලන් ඉදලා මාද්‍ය ඉස්සරහට ඇවිත් වේදිකා උඩ නැගලා සදාචාරසම්පන්න සංස්කෘතියක් ගැන කතා කරනවා.
ඇතුළාන්තයෙන් සංස්කෘතිය බල්ලට දාලා පිටින් සංස්කෘතියට මල් තියලා වදිනවට වඩා ඇතුළාන්තයෙනුයි පිටිනුයි දෙකෙන්ම සංස්කෘතිය බල්ලට දාන එක නම්බුකාරයි කියලා මේ රටට ආවට පස්සෙ මට තේරුනා.
"Hello I'm Alexa" ඇය මට අත දුන්නෙ මම එංගලන්තයේ විශ්වවිද්‍යාලට පැමිණි පළමු දිනයේදීය.
"Hello I'm Madara.I'm from Sri Lanka. Where are you from?"
"I'm from Sweden " ඇය පිළිතුරු දුනි.
එයා දැක්ක පළවෙනි දවසෙ එයා ගැන මට අප්‍රසන්න හැගීමක් ආවෙ.මොකද එයා නිල් පාටින් කොණ්ඩෙ පාට කරලා නාස් ලණුවක් දාන්න වගේ නහය විදලා හිටපු නිසා.
ඒත් ටික දවසකින් අපි හොදම යාලුවො වුණා.එයා හරිම වෙනස් මත තිබුණු කෙනෙක් .
එයා විවාහය කියන දේ දැඩි ලෙස ප්‍රතික්ශේප කරපු කෙනෙක් .එයා හැමවෙලේම කීවෙ එයාට මුලු ජීවිත කාලෙම එක පිරිමියෙක්ට ආදරේ කරන්න බෑ කියලා.ඒ වගේම එයාගෙ මතය වුනේ අපේ මනස සන්සුන් වෙන්නනම් අපි අපේ මනසට ඇහුම්කන් දෙන්න ඕනෙ කියලා.
