Aradan geçen bir yılda her şey çok değişmişti.
Reyyan üniversiteyi kazanıp İstanbul'a gelmişti. Dedesi Yusuf ile karsilasmasin diye kendi evinde kalmasını istememiş ona yeni bir ev tutmuştu. Amcası sık sık ziyaret ediyor ilgileniyordu.
Yusuf da okulu bitirmiş mezuniyet balosuna hazırlanıyordu. 5 yıl boyunca babasının sözünü dinlemiş ve hiçbir kizla bir ilişki kurmamisti. Ama artık okul bitiyor 5 yıldır bir türlü harekete geçemediği için kendisini bekleyen Gamze'ye açılma vakti geliyordu.
Güzelce hazırlanmış odasından çıkmıştı ki babası ile karşılaştı.
"Bu me yakışıklılık oğlum maşallah "
"Sağ ol baba."
"Sakin ha bana verdiğin sözü unutma, kızlarla yakin olmak yok"
"Baba ama artık okul bitti "
"Olsun sen beni dinle "
Hayalleri yıkılmış olarak evden çıkan Yusuf ne olursa olsun babasini ikna edecek ve Gamze ile bir yola girecekti. Bu zamana kadar sözünü tutmuştu ama bu gece bir şekilde Gamze'ye açılmaya karar verdi.
Gamze de özenle hazırlanmış bu gece Yusuf'un bir adım atmasını bekleyerek bunun heyecanı ile evden çıkmıştı. 5 yıldır bu günü bekliyordu. Yusuf eğer şimdi de açılmazsa artık onu beklemekten vazgececekti. Zor da olsa Yusuf'tan vazgeçmek zorundaydı.
Yusuf balo salonunda heyecandan yerinde duramıyor gözü kapida Gamze'yi bekliyordu. Bekledigi her saniye heyecanı daha da artıyordu. Neyse ki yarım saat kadar sonra Gamze kapıda belirdi. Yusuf ona doğru yönelmişti ki bir anda bütün yakın kız arkadaşları Gamze'nin etrafını sardı.
Yusuf Gamze'ye yakınlaşmak için fırsat kolluyordu. Nihayet bir dans müziği çalmaya başladığında beklediği fırsat gelmişti. Bütün kızlar sevgilileri ile dansa geçince masada Gamze tek başına kalmıştı. Zümrüt yeşili elbisesinin içinde çok güzel görünüyordu. Çok bakımlı çok güzel bir kızdı. Çikolata kahve saçları beline kadar uzanıyor, yürürken dalgaları hareket ediyordu. Yusuf en çok saçlarını seviyordu Gamze'nin.
Yanına yaklaşınca ceketinin düğmesini ilikledi.
"Çok güzel görünüyorsun "
"Teşekkür ederim,sen de çok şıksın. "
"Teşekkür ederim. Benimle dans eder misin?" Yusuf kalbi küt küt atarken bu cümleyi kurabilmeyi başarmıştı. Gamze bekledigi anın geldiğini anlayınca aynı heyecan onda da başladı.
"Tabi ki"
Birlikte dans pistine doğru ilerlediler. Diğer kızlar beklenen anın geldiğini anlayınca Gamze'ye kaş göz işaretleri yapıp onları göz hapsine aldılar.
"Okulun bitmesi beni biraz üzüyor "
"Neden?"
Yusuf söze nasıl başlayacağını bilmediğinden böyle saçma bir giriş yapmıştı.
"Özleyeceğim sanirim"
Gamze'nin gözlerinin içine baka baka söylediği cümle ikisini de birkaç dakikalık sessizliğe sevk etti. Birbirlerinin gözlerinin içinde kaybolmuş gibiydiler.
Okuldaki ilk gün birbirlerini görüp etkilenmişler ama bir türlü aralarında bir şeyler olmamıştı. Gamze hep beklemisti ama. Çünkü Yusuf'un da kendisini sevdiğini biliyordu.
"Ben de özleyeceğim " dedi Gamze fısıltı gibi bir sesle.
"Gamze ben bu tarz konuşma daha önce hiç yapmadım. Pek beceremeyecek gibiyim. O yüzden direk söyleyeceğim. Ben seni seviyorum. İlk günden beri seviyorum. Bir şansımız var mı?"
Gamze sevinçten çıldıracak gibiydi.
"Bu ani ne kadar bekledim bilemezsin."
Yusuf şu ana kadar hiç olmadığı şekilde mutlu olmuştu.
Gamze başını omzuna koymuş gece boyunca birbirlerinden hiç ayrılmadan 5 yılın acısını çıkarmaya çalışmışlardı.
Diğer taraftan Kasım bey babasının yanına gitmis düğün gününü kararlastirmak icin gorusmuslerdi.
Reyyan'in da ilk senesi bitmiş haftaya Mardin'e ,eve dönecekti tatil için. Sonraki hafta da buradakiler gidecek düğünü yapıp hep birlikte doneceklerdi. Bu işi daha fazla uzatmanın anlamı yoktu.
Kasım bey biliyordu oğlunun aklında biri olduğunu. Çok geç olmadan bu konunun kapanması lazımdı. Bir söz verilmişti ve tutulacakti.
