ÇİÇEK (ASKIDA )

GÜL VE YUNUS 1

Merhabalaaaaar.

O çok istediğiniz bölüm geldi.

İyi okumalaaaar ( yorumlarda buluşalım )

★★★★★

Güneş tam tepedeydi. Sıcak havaların gelmesiyle beraber çay toplama zamanıda gelmişti. İnsanlar çay bahçelerine gidip sıcağın altında çayları topluyorlardı.

Bunlardan bazıları da Yunus ve Gül' dü.

Yunusun ailesinin ve Gül'ün ailesinin bir dönümlük çay bahçesi yanyanaydı.

Yunus bunu değerlendirip çayı biçerken gözleri çayda değil hemen karşısında olan kızdaydı.

Saçlarına toz gelmesin diye bağladığı yazmasının bir ucu göğsünün üzerindeydi. Terden ıslanmış boynu, sıcaktan kızarmış olan yanakları, yazmasının kenarlarından çıkan saçları...

Bir kadın en kötü haliyle bile çok güzel görünebilirmiydi ? Yunusun gülçiçeği görünürdü. Herşeyiyle çok güzel bir kadındı.

Yunusun annesi, Yunusun aylaklık yaptığını gördüğünde elini beline koyarak çemkirdi.

" Ula Yunus gelmeyeyim uşağım oraya. Çabuk et da. Daha çok iş var."

Yunus anasına bakıp başını sıkıntıyla sallarken anasını pek dinlemişe benzemiyordu.

Gülçiçeğine bakmaya devam ederken Yunusun annesi Fadime oğlunun bakışlarını takip etti. Gördüğü kızla kaşları yukarı kalktı. " Uuiiyy. Ula bizim oğlan iş yapayi derken gözleri farkli yerde yav."

Tekrar oğluna baktığında kıza bakarak iç çektiğini görüp gülümsedi. " Ha bu sevdalanmuş ya."

Gül biçtiği çayını çuvalına doldurup makasını çay ağaçlarının üzerine bıraktı. Annesine döndü, biraz aşağıda babasıyla beraber çay biçtiklerini görünce bağırdı.

" Anne ! "

" Eyy ! "

" Burası bitti ! Çuvalı boşaltıp yanınıza gelicem ! "

" Tamam hayde ! "

Gül yere eğilip sırtına çuvalın kollarını geçirip zorlukla ayağa kalktı. " Hadi bismillah."

Yunus kızın çuval götürdüğünü görüp hemen elindeki makası bırakıp daha yarısına bile gelmemiş çuvalın sırtına aldı.

" Annem ben şunu boşaltıp geleyim hemen."

" Ee oğlum daha etmemişin buraları. Çuval boş ya."

Yunus annesini dinlemeden hızlı adımlarla yukarı çıkarken annesinin başını iki yana sallayıp güldüğünü görmemişti. " Deli uşak. Ha düğün yakın gibi he."

Gül nefes nefese çıktığı çaylıklardan ağacın yanına gidip yavaşça yere eğilip sırtındaki çuvalı bıraktı. Ayağa kalkıp elini beline koydu. Nefeslerini düzene sokup başındaki yazmasını çıkarıp saçlarını açtı. Tekrardan saçlarını bağlarken yanına doğru adımlayan adama kaçak gözlerle baktı.

Bu Eminenin arkadaşı değil miydi?

Evet oydu. Kız gözlerini adamda baştan aşağı gezdirdi. Sıcaktan terlemiş ve gömleğinin bir kaç düğmesi açıktı. Gömleğinin açık olan yerleri aynı yüzü gibi kıprkırmızıydı. Ayağında çizmeleri varken başında da fötr şapkası vardı.