Mikey genç kıza döndü ve gülümsedi. orada ki Sanzu şaşırmıştı. Yıllar sonra ilk defa Mikey nin güldüğünü görüyordu. Bu kızda Mikeyi gülümsetecek ne vardı? Mikeyi eski haline döndüren ne vardı?
"Sanzu, al şunu oku. "
Sanzu mektubu eline aldı ve okumaya başladı. Okuduktan sonra uzaylı görmüş gibi Harumi'ye baktı.
"Ne? Neden bana böyle bakıyorsunuz? "
"Abim pek sevebilen biri değildi. Hatta beni bile sevmezdi eskiden, kıskanırdı. "
"Evet, böyle birşey anlatmıştı. Bu arada kız kardeşiniz için üzgünüm. Başınız sağolsun. "
"Sana herşeyi anlattı mı? "
"Evet, herşeyi. "
Mikey cidden bu kıza şimdiden ısınmıştı.
"Dediğim gibi, İzana sevebilen biri değil. Bu yüzden, eğer seni seviyorsa bize de sevmek düşer. Ayrıca, bize şu Laura'dan bahseder misin? "
Sanzu Mikeynin bu kadar uzun süre dürtüsüz kalmasına şaşırmıştı. Ve buna müdahale etmeyecekti. Bir süre tatlı Mikey i görmek iyi olabilirdi.
Harumi Laura'yı duyunca hemen yüzünü buruşturdu. Sevmiyordu işte.
"Laura kısaca orospuydu. Zorla da olsa bu hastanedeki her hastayla yatmıştır. "
"Anladım, o şuan nerede? "
Harumi sırıttı. Bu haber onu mutlu ediyordu.
"Hapishane de. "
"Neden girdi ki? "
"Beni öldürmeye çalışmış. "
Herkes anlamadım bakışı attı.
"Mış çünkü ben o sırada ufak bir komadaydım. "
Mikey Harumiyi süzdü.
"Hotaru-chan... Hastalıpın tam olarak nedir..? "
Harumi gülümsedi.
"Kalp kanseriyim. "
Mikey şaşırmıştı. Bu annesibi öldüren hastalıktı.
"Kaçıncı evre? "
"Bunu söyleyemem, ama birkaç yıla öleceğim. "
"Benim annemde kalp kanseriydi. "
"O yaşıyor mu? "
"Maalesef."
"Başın sağolsun. "
Aradan bir süre geçti, Mikeye hiç dürtüsü gelmedi, hep eskisi gibiydi.
Sanzu onu Haruminin yanından ayırmak istemiyordu. Mikeynin bu halini özlemişti.
Bütün bontenin üst seviyeleri oradaydı. İzana hariç. Kakucho, sanzu, Mükey, Ran, Rindou, Koko. Diğerleri sevilmezdi bu grupta. O yüzden çağırmamışlardı. Hep beraber akşam yemeği yiyorlardı.
Sonra Haruminin önündeki çorbaya bir damla kan düştü. Harumi bunu fark edin elini burnunun altına sürttü. Orada kan görünce koşarak lavaboya gitti.
Mikey ne olduğunu anlamak için Harumin yanına gelmişti. Haruminin burnu çok kanıyordu. Sonra kan kusmaya başladı Harumi. Mikey doktor çağırdı ve saklandılar. Doktorun onları görmesi sıkıntı olabilirdi. Doktor Harumi ye bir ilaç verdi ve yatmasını söyledi. Haruminin kanaması durdu. Doktor çıktı.
"Doktor ilacı içip uyumamı söyledi. "
"Burada kalabilir miyiz? Senin için endişeleniyoruz. "
Harumi düşündü.
"Peki, kalabilirsiniz. "
Mikey gülümsedi. Harumi ilacı içti ve yatağa girdi. Bir süre sonra uyuyakaldı.
"Sevilmeyecek birisi değilmiş. İzana bile sever. "
"Evet, kesinlikle. Yıllar sonra ilk defa eskisi gibi hissettim. "
"Evet, fark ettim. "
"Kız cidden kafadengi. "
Herkes aynı anda başını salladı.
"Ayrıca güzelde. "
"Ve zeki. "
"Tek eksiği sağlık demek ha? "
"Yazık olmuş kıza. Hastalığı harcıyor onu. "
"Cidden."
"Gerçi diğer insanlarla takılsa biraz bozulmaz mıydı? Güzel insanlar popülerleşir, popüler insanlarsa bozulur. "
"İçimden bir ses o öyle olmazdı diyor. " (Kemalim yapmağğzz)
"Haklısın."
Yine sohbete daldılar. O sırada Mikeynin gözüne bir defter çarptı. Defteri açıp baktığında bir şiir günlüğü olduğunu gördü. Şiirleri okudu.
"Şiir yeteneğide varmış. "
"Okusana birini. "
"sonbahar gelince bırakın kuruyım bende
sararıp solayım fikrim değerince
onu sevdiğini söyle ben aklına gelince
tercihini kabul et söyle nefretini yine. " (Köydeyim defter evde idare edin salladım bişeyler.)
"Oha.. "
"Cidden oha... "
"Harbi oha... "
Herkes defteri aldı ve okumaya başladı. Hepsi çok beğenmişti.
Kısa, çerezlik bir bölümmm
"
