Merhabalar nasılsınızz
Ben iyi sayılmam, atamalar bugün veya haftaya cuma belli oluyor.
Çok gerginim abi çok
Neyse daha fazla beklemeden bölüme geçelimm
Bölüm müziği: Christmas kids
*izanadan
Mektubu okuduğumda şaşkınlıkla gözlerimi araladım. Benimle aynı rüyayı görmüştü... Tıpatıp aynısını hemde...
Yemeğimi alıp masaya geçtim. Yanıma gelen Kisaki'ye bir bakış attım.
"Oturabilir miyim? "
"Ne bok yersen ye. "
Yemeğimi yemeye devam ederken söyledim. Hapishaneye az çok alışmıştım, sonuçta neredeyse 5 aydır buradaydım. 5 ay boyunca Harumi ile bir sürü mektubumuz oldu. Sıkıldıkça onun mektuplarını okuyorum. O kadar güzel yazıyorki.
Kafama gelen bezekye ile geldiği tarafa döndüm. Evet, byrada bana pek iyi davranmıyorlardı. Çünkü buradaki suçlukarın büyük çoğunluğu bontenden olduğumu bilmeyecek kadar uzun süredir buradaydı.
Biliyorum, Harumi'ye kavga çıkarmayacağım konusunda söz verdim ama, küçümsenmekten nefret ederim. Bana saygı duymalarını sağlayacağım.
Ayağa kalktım ve masakarına ilerledim. Kıkırdamalar ve küçğmser bakışlar adamın saçından tutup yukarı kaldırmamla sonlandı.
"Kim okfuğumu biliyor musun sen? "
Adam başını hayır anlamında salladı.
"Öğreteceğim, hemde zevkle. "
Dedim ve gardiyanlardan gizli bir şekilde bahçeye çıktım. Peşimizden gelenler ve o adamın ağzı burnu kan içinde kalmıştı. Oradaki tek ayakta olan bendim.
Bir süre sonra oradan ayrıldım, benim yaptığımı söylemeyeceklerdi. Geri yemekhanede beklemeye başladım. En sonunda herkes kendi iş bölgesine gitti. Ben kütüphanede çalışıyordum, kitapları diziyor, türünü ve kimşn aldığını öğreniyor, ve ayrıca gardiyanlardan gizli olarak kitap dağıtırken eşya taşıyordum.
Eşyalar kitapkarın arasına konur, ve hücreye gönderilir. Böylece kaçmak isteyenler şansını dener.
Günlerim bu şekilde geçiyordu, sonunda 2 yılım bitmişti. Az kalmıştı, ama artık Harumi bana mektup göndermiyordu, gönderse bile ya çok kısa oluyor, ya da onun el yazısı olmuyordu. Bunları Mikey yazıyordu. Muhtemelen Harumi çok kötüleşince Mikey'e yazdırıyordu. Umarım ben oraya gelince bu kadar kötü olmaz. Sadece 13 yılım kaldı Harumi, lütfen dayan.
*Üçüncü Şahıs
Harumi'nin yatağının köçesine oturan Mikey, hastalıktan kıvranan kıza hüzünle baktı. Kız güçlükle gülümsedi ve titreyen sesiyle konuştu.
"Hey... Bana öyle bakma... Bana acıma.. "
Mikey gözlerini kaçırdı. Birkaç saniye sonra konuştu.
"Şiir yazacak mısın? "
Harumi başını salladı. Mikey eline defteri aldı ve kalemi tutup bir sayfa açtı.
"Hmm, öncelikle... "
Diyerek düşünmeye başladı Harumi.
"Her rüyama gelipte... "
