Bir gün Kim Taehyung satın aldığı adada dinlenmeye giderken, adanın sularında kendisinden izinsiz yüzen birine rastlar.Ve bu normal bir insan değildi!
semetae~
ukekook~
•mutlu son
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Helikopterle uzun bir yol kat etmiş ve sonunda şehir merkezine ulaşmıştık. Yürüyemediğim için Taehyung'a yük olurken sonunda brni tekerlekli sandalyede taşımak zorunda kalmıştı.Bu beni ne kadar rahatsız etse de sessiz kalmıştım. Bana konuşma cesareti bırakmamıştılar ki.
Şimdi Taehyung maske takarak sokakta bir kalabalığın arasından yürüyor, benimse nefes almamı zorlaştırıyordu.İnsanlara bu kadar yakın olmak korkutucuydu. Sanki her an biri bir şey yapacakmış gibi etrafa bakıyorlardı, insanların canavarlardan hiçbir farkı yoktu.
"Bizi burada bulmaları zor olacak."
Sonunda Taehyung'un duyduğum sesiyle başımı omzumun üzerinden çevirip tekerlekli sandalyeyi kullanan ona baktım. Artık daha rahat görünüyordu.
"Ama şehirde bulmak daha kolay olmaz mıydı?"
Sözlerime sırıtarak "Hayır." dedi. "Burada benim de adamlarım var. Kendi çetem."
O anda açıklanamaz bir şekilde dudaklarım seğirdi.İçimdeki kaygı rahatlamama izin vermiyordu.Belki bir an için atak geçirmemek için kendimi kontrol edebiliyordum hatta.
"Peki ya kardeşin? Eğer kaçarsan ona zarar vereceklerini söyledin."
Sonunda ıssız sokaklara girip insanlardan uzaklaştığımızda biraz daha yüksek sesle konuşmaya başladı."Patronum kaçtığımı duyunca sevinecektir. Çünkü devletin eline geçseydim, planlarla ilgili bilgileri aktarmamdan endişelenirdi ve beni ve kardeşimi öldürürdü. Şimdi sadece benim konumuma dönüp her şeyi düzene koymamı ve kaldığı yerden devam etmemizi istiyor.Hem daha kendisi devletten saklanmak zorunda."
Ağzım açıkken onun kıkırdadığını görebiliyordum.Gerçekten her şey çok mantıklıydı.
"Peki kardeşin nerede?" Merakla sorduğumda sokakta yürümeyi bırakıp duvara yaslandı.Cevabı "Başka bir ülkeye taşınmasını sağladım. Bu çok güzel bir fırsattı" olmuştu.
"Yani her şey planlıydı.. devlet yetkililerini bilerek aradın."
Sesim mırıltıyı aşamayınca başımı kaldırıp ona baktım, gözlerim yaşlarla doldu, kalbim düğümlendi.Ve onun ise bana anlaşılmaz bakışları vardı.Kalbimin nasıl kırıldığını bilmiyordu.
"Denizin dibini havaya uçurdular, tüm anıları yok ettiler..."
Gözlerimden yaşlar süzülürken kaşları çatıldı.Hala anlamıyordu mu? Yoksa insanlarda bu duygular da mı yoktu?
"Ailemle ilgili sahip olduğum tek anıları sen hepsini sildin."
Elimi kalbimin üzerine bastırırken kendimi hıçkırmamak için durdurmaya çalışıyordum.Diğer elim hızla akan gözyaşlarını gizlemek için hareket ederek hepsini tek tek silmeye çalıştı.Ama ne yazık ki kalbim kırgınlığını inci yağmuru şeklinde döküyormuş.
