MERMAN~TAEKOOK 🧜‍♂️

13🧜

Hayat hastalıklı bir insanın yorgun gözlerini yakan güçlü bir ışık gibiydi.

Taehyung uzun zaman önce odadan ayrılmış ve komutanıyla buluşmaya gitmişti.Komutanı içinde bulunduğu gergin durumdan dolayı korkutucu bir insan olsa gerek.Taehyung'un gözlerinden endişesini anlayabiliyordum...tehlikenin ona bir dalga gibi saldırdığını.İstemsizce ben de endişeleniyordum.

Pencereye uzandım ve ne olduğunu görmeye çalıştım.Buradan her şeyin kolay görünmesi, tek iyi yanı olabilirdi.Bu kulübe merkeze yakın olduğundan helikopterler bu taraflara park ediliyordu, komutan da yakın zamanda inmişti hemen.Merkezi dediğime bakmayın, çöl gibi bir adaydı.

İzlediğim sahneden sert görünüşlü bir kişi Taehyung'a yaklaşıyordu.O sırada Taehyung ciddi bir şekilde onun önünde duruyordu. Sert ifadesi hiç de benimleykenki gibi değildi. Benimle birlikteyken en sakin halindeymiş gibi.

Yanımdaki yastığı kucağıma koyup sarıldım ve gergin bir halde olanları izlemeye devam ettim.Adam Taehyung'a elindeki bir resmi göstermişti.Ve gülümseyerek bir şeyler söylüyordu.Ama bu gülümseme hiç de saf görünmüyordu..Altında milyonlarca öfke ve güç yatıyordu.Görünüşüyle tüm avantajı elde ediyordu.

Taehyung şaşkınlıkla resme bakarken ben de neler olduğunu merak ediyordum.Gözleri resim ile komutan arasında gidip gelirken kaşlarım çatıldı.O üzgün görünüyordu.Sanki biri sarılırsa ağlamaya başlayacakmış gibi.Kalbini rahatlatmaya ihtiyacı vardı.

Düşüncelerimden dolayı kalbim sıkışıyordu..Ne hissettiğini anlamak beni üzmüştü.Belki de onun geçmişi benimkine benziyordu.

Komutan sırıtarak resmi Taehyung'a verdi ve eliyle denizi işaret etti.İkisinin de bakışları mavi sulara kaydı.Ancak görüşlerin adresi aynı olmasına rağmen anlamları farklıydı.Biri gurur duydu, diğeri ise pişman oldu..

Bu farklılığın nedeni neydi?
Çünkü kalpler farklıydı.
İkimizin de geçmişi kırık kalpler mekânıydı sanki.

Taehyung'un bakışları denizden uzaklaşıp elindeki minik tabloya takılırken, komutanı ona son bir kez baktı ve ardından uzaklaşıp diğer lüks eve doğru yürümeye başladı.O anda Taehyung'un üzgün gözlerinin yerini öfkenin nasıl aldığını gördüm.Başını resimden çekerken komutanın arkasından bağırdı.

"Dediğini yapmayacağım!"

Resmiyet eksikliği komutanın sahte bir kahkahayla ona dönmesine neden olduğundan korkuyla elimdeki yastığı sıktım.Neden her adımda hayatını tehlikeye atıyordu? Sessiz olamaz mıydı? Acaba bu kadar öfkelenmesine ne sebep oldu?

Merakım beni çılgına çevirirken terli avuçlarımı görmezden gelirken Taehyung'un komutana yaklaşıp yakasını sımsıkı tuttuğunu gördüm.Tanrım, çıldırmış olmalı!Artık bütün silahlar ona çevrilmişti.Öfkesi ölümüne sebep olacaktı..

"Yeter artık! Bitirin bu oyunu!" Taehyung adama bağırdı korkunç tonuyla.Vücudum artık titremeye başlamıştı, kendini riske atıyordu.Onun adına neden bu kadar korkuyordum ki?Belki de diğerleri daha kötü olduğu için.Bana biraz güven veriyordu..

"Al şunu, çabuk!"

Komutanın bağırışı o kadar yüksekti ki helikopterin sesini bile bastırıyordu. Eğer bağırmasalardı onları duymam imkansız olurdu.Benim yardıma ihtiyacım olurken, ona hiçbir şekilde yardım edemediğimde duymanın bana ne faydası vardı zaten?Burada boş yere izleyip acı çekiyordum.

Adamlar Taehyung'un kolunu yakalayıp onu götürmek üzereyken komutan onun suratına yumruk attı. Çığlık atmamak için hızla elimle ağzımı kapattım.Dayanılmazdı..