Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım.
Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar.
Onlarda esk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨✨✨✨✨✨✨
İlgileri çok fazla üzerimdeydi. Alışık değildim ki ben bu kadar ilgiye. Hastalanırdım, ateşim çıkardı ama bir günden bir güne annemin benimle ilgilendiğini hatırlamıyorum. Her hasta olduğumda annem bana şımarık ilgiye aç bir kız çocuğusun derdi.
Bir yerden sonra kendimi buna inandırdım. Ben hasta olamazdım. Buna hakkım yoktu.
Evdeki çalışan bile hastalansa anında izin verip doktor ayarlayan babam; sırf hasta oldum diye o halde soğuk kilerimizde saatlerce kitli bırakmıştı beni.
Suçum büyüktü. İlgi istemiştim...
Bir idam mahkumuna bile son dileği sorulurdu ama benim buna hakkım yoktu. Çünkü onlar istediği zaman beni harcarlardı.
Bir gün ailecek davete katılmamış gerekiyordu. Tahmin edileceği üzere maalesef ki hastaydım.
~~~~~~~~~
" Hadi artık Duru! Bir elbiseyi giyemedin mi? Seni daha ne kadar bekleyeceğiz biz?" Annem sert bir şekilde odamın kapısını açtığında eş zamanlı olarak arkasından gelen hapşırığımı tutamadım. " Ne bu hâl?" İğrenerek yüzüme baktığında peçeteyle burnumu silip gülümsemeye çalıştım.
" Şimdi hazır olurum anne kusura bakma. Ben biraz halsiz hissediyorum da." Onaylamaz bakışlarıyla vücudumu süzdü.
" Bu halde hazırlansan kime faydan olur acaba... İki güzel görünüp bize yaraştığını gösterirsin dedim ama sen anca hurdacının kızı olursun bu kılıkla." Dediği şey ile kalbim kırıldı. Hurdacı lafına kırılmamıştım. Beni sevdiklerinden sonra en fakir ailenin bile kızı olmaya razıydım.
Çalışırdım ama en azından sevildiğim bir ortamda büyümüş olurdum.
" Neden öyle diyorsun anne? Onlarda insan." Yüzünü buruşturdu.
" Çöpü karıştırıyorlar daha ne olsun." İstemsizce öksürdükten sonra göz devirdim.
" Bizim attığımız çöpleri karıştırıyorlar ama anne. O çöpler bir başkasından çıkmıyor yani." Bugün kesinlikle yürek yemiştim.
Annem dediğimi duyar duymaz dibimde bitti ve yanağımda bir acı hissettim.
" Nankör! Seni besledik büyüttük dediğine bak. Sen bize çöp mü diyorsun şimdi?" Başımı korkuyla iki yana salladım. Eğer babama söylerse ben biterdim.
" Hayır, anne... Çöp demek istemedim. Her insan gibi kenara çöp attığımızdan bahsetttim sadece." Bir acı daha hissettim yanağımda. Ağzıma kanın metalik tadı geliyordu.
" Sırf kocamın keyfi kaçmasın diye seni babana şikayet etmeyeceğim bu sefer ama ayağını denk al Duru. Hayatını kaydırırım senin." Üzerimi süzdü.
