(Baş erkek karakterde sadece kendi ismimi kullandım)
İyi Okumalar...
~~~
Yankı Yıldırım güncesinden.
2016/01/28 olay günü.
2024/04/08 şimdiki zaman.
Herkes bilir gecelerin çocuklar için tehlikeli olduğunu. Yanlış yaptı babam ve arkadaşı. Koydu bizi gecenin bir başı sokağa, aldı gecenin karanlığı benden kendimi bildim bileli yanımda duran arkadaşımı. On yaşımdaydım bilmezdim olacakları, kurtaramadım benden bir yaş küçük olan oyun arkadaşımı. Kötü kalpli bir grup aldı oyun arkadaşımı benden. Can verdi o gece Atakanım kollarımda. Doğum günüm onun ölüm günü olmuştu. Nefret ettim bende o geceden sonra babamdan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yankı Yıldırım
~~
Bir gece karanlığı. Bir doğum günü laneti. Bir aşk felaketi. Bir dost kaybı. Bir anne kaybı Bir baba kaybı.
Ben on sekizimdeydim ama benim hayat sınavım on yaşımda başladı.
O bir gece değildi, her gecenin günüydü. O bir doğum günü değildi on sekiz doğum günüydü. O bir aşk felaketiydi ama acısı büyüktü. O bir dost kaybıydı ama acısı büyüktü. O bir anne kaybıydı ama acısı büyüktü. O bir baba kaybıydı ama acısı büyüktü.
İnsan neden doğum gününden nefret etsindi ki? Ben ediyordum. İnsan neden gecelerden nefret etsinki? Ben ediyordum. İnsan neden aşk'a inanmasınki? ben inanmıyordum. İnsan neden annesinden babasından nefret ederki? Ben ediyordum.
İşte bu benim farkım, her insanın severek yaptığı şeylerden nefret ediyorum. İşte bu benim farkım herkesin inandığı şeylere büyük bir farklılıkla bakıyorum.
Herkesin bakış açısı farklıdır, buda benim bakış açım.
Yankı Yıldırım yaş 10
"Yoruldum Yanki" Atakan yorulduğu için sızlanıp duruyordu, ama bizim daha babalarımızın arabasını bulup gece 00:00 olmadan günü geçirebilmemiz gerekliydi. "Yankiii" İsmim Yankı'ydı ama Atakan inatla Yanki diyiyordu ve bu beni sinir ediyordu. "Sızlanmada arabayı bulmama yardım et, Ata" Atakan koşarak yanıma geldi.
"Bak Yanki, bu senin babanın arabasına çok benziyor!" Atakan ilk defa bir işe yaramış ve babamın arabasına benzeyen bir araba göstermişti hem plakada çok benziyordu, ama tam olarak plakayı ezbere bilmediğim için o mu değilmi anlayamadım.
Atakan'a bakıp "Sonunda Ata! Bütün gün yürümemize değecek." Atakan benden bir yaş küçüktü ama benden daha çocukça davranıyordu, yine hoplayıp zıplayıp sevinç dansı yapıyordu bende ona gülüyordum.
