Efsun'dan
Başım çatlayacak derecede ağrırken gözlerimi açtım zorlukla.
Yattığım yere baktığımda yatak değil, Sebastianın göğsü olduğunu gördüm.
Fazlasıyla rahattı ve benim de hiç kalkasım yoktu.
Uyuduğunu çıplak göğsünün düzenli olarak kalkıp inmesinden anlıyordum.
Onunla konuşmamaktan nefret ediyordum.
Sanki aynı evin içinde birbirini tanıyan iki yabancı gibi oluyorduk.
Ama içten içe en çok ona kızıyordum.
En çok ona değer veriyordum çünkü.
Birşeyleri bana açıklaması gerekiyordu.
Yavaşça yüzümü tamamen onun yüzüne döndüm.
O da gözlerini kırpıştırıyordu bu sırada. İster istemez güldüm.
Önce ne olduğunu çözemese de bir an düşündükten sonra herşey aklına doldu sanırım.
Geceye dair herşeyi hatırlıyordum.
Her bir ayrıntıyı.
"Sebastian, anlat. Herşeyi." dedim yatakta çabucak doğrulup.
Yavaşça o da doğruldu yerinde, üzerinde birşey olmamasından rahatsız olmuş olacak ki uzanıp koltuğun kenarında duran siyah tişörtü üzerine bir çırpıda geçirdi.
Yerinde hareket edip bağdaş kurduktan sonra bana baktı birkaç saniye.
"Özür dilerim." dedi önce yalnızca.
"Özür istemiyorum. Herşeyi eksiksiz anlatmanı istiyorum."
"Gizem benim eski sevgilimdi. Artık hiçbir şeyim değil." dedikten sonra biraz duraksayıp cümlelerini toparladı.
"Biz onunla üniversite ikinci sınıfta tanıştık. Ailelerimiz de birbirlerini tanıyorlardı. Biz de tanıştığımızda annem dilinden düşürmez oldu Gizemi. Onunla evlenmemi çok istiyordu nedense. Babam da babasıyla arkadaş olduğu için dolayısıyla annemden yanaydı tabii. Ben hiçbir zaman istemedim. Annem benimle konuşmadı, babam bana gönül koydu. Gizem de dünden razıydı benimle olmaya."
"O zamanlar da Miha yanımdaydı. Benim hiç düşünemediğim zamanlarda Miha yardımcı oldu bana. Zorunda kaldım, Gizemle sevgili olmak zorunda kaldım." dediğinde içimde birşeylerin koptuğunu hissettim nedensizce.
Yedirememiştim işte, onun böyle zor bir durumda kalmasına gönlüm razı olmuyordu.
"Miha yalandan sevgili olmamızı önerdi. Ama sonra da aklımıza ailelerin bir evlilik isteği olduğu geldi. İşler o zaman bozuldu. Ama ben yine de Gizemle sevgili oldum. 2 yıl bu işkenceye katlandım. Gizeme katlandım." gözlerinin dolduğunu gördüğümü düşündüm o an.
"Gençliğimin en güzel yıllarını ben hiç sevmediğim bir kadını seviyormuşum gibi yaparak geçirmek zorunda kaldım. Bana bir engel yaratmasa da psikolojime çok zarar vermişti o süreçte tüm bunlar."
"Sonra biz böyle ilerlerken, bana zor olsa bile ona zor değildi çünkü o beni sevdiğini sanıyordu ama sadece yanımda olmayı takıntı haline getirmişti."
"Tahmin edebileceğin üzere ben yalandan bir sevgilim olduğu için sosyal hayatımdan fire verecek bir insan değilim. Vermedim zaten. Kız arkadaşlarımla yine görüşmeye devam ettim, samimiyetim yine öncekiyle aynı seviyedeydi. Kimse sorgulamadı bunu, çünkü yanlış birşey yapmadım. Benim onlarla normal düzeyde arkadaş olmam kimse için sorun yaratmazdı, yaratamazdı. Çünkü kimsenin öyle bir hakkı yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Homefriends' Sebastian Szymañski
Fanfiction"Bu sınırı geçmeyeceksin anlıyor musun beni?"
