7.Bölüm-Özlem

38 4 1
                                    

Uzun zamandir yoktum biliyorum ama hesabimin sifresini unutmustum simdi de bir arkadasim sayesinde hatirladim ve tekrar burdayim kaldigim yerden tam gaz devam ediyorum. Yaren5206 ya cooook tesekkur ediyorum bana sifremi hatirlamamda yardim ettigi icinn.
Ben aslında bunu beklemiyordum onu öldü sanıp kendimi parçalarken karşımda durması çok saçmaydı.Yine de kendimi gözlerine bakmaktan alıkoyamadım biraz pişmanlık gördüm sanki ama sonra kayboldu bana çok başka bakıyordu sanki.O kadar yılın özlemini bakışlarından çıkarıyordu sanırım.Ne diyeceğimi bilemediğim anlar nadir olurdu,şu an o anlardan biriydi.Çok farklı onu şurada karşımda görmek değişmişti fakat bu onu tanınmaz yapmıyordu.Kısacası ben onu her haliyle tanırdım ve severdim ama yine de şimdi koşup boynuna atlayasım yoktu.Kırgındım belki bunca yıl en azından nefes aldığını yaşadığını bana söylememesine kızgındım.Mesela öylece terk etmeyip bana o lanet kazada ölmediğini söyleyip iğrenç krizlere girip hayatımı mahvetmeme sebep olmazdı.İnsan kendisine değer veren insanları kaybetmek istemezken böyle yapmıştı.Karşımızda Emre...
Bir süre sadece bakıştık iki yabancı gibi sanki hiç tanışmamış o kadar boş bakıyordum ki ona kırıldığımı anlamasın diye çünkü küçükken çok kavga ederdik bende ben değer vermediğime kırılıp üzülmem diye tribimi atardım.Ne kadar masumduk küçüklüğümüzde keşke öyle kalsaydık sadece tek dertleri oyun olan çocuklar gibi kalsaydık.
"Kır dök ama yapma böyle"onun o ipeksi sesini bile özlemişim fakat şu an kafamı yormam gereken başka şeyler vardı mesela onu kolay kolay affedebilecek miydim?Tekrar biz olabilir miydik?Bu düşüncelerle kafamı yorarken bana karşı bir adım attığını gördüm.Ağzımdan istemsizce "Sakın...Sakın bir daha bana yaklaşma"kelimeleri döküldü.Zaten bu söylerken kararımı vermiştim bu kadar kolay olmayacaktı,hayatımdan beni enkaza çevirerek çıkan biri şimdi bomba etkisi yaratıp hiçbir şey olmamış gibi tekrar hayatıma giremezdi izin vermezdim.Aramızdaki mesafeyi koruyarak sözlerime başladım bana yaşattıklarını yanına bırakmayacaktım pişman olsa bile çok geçti ama şimdi sesim çaresiz ve sitemkar çıkıyordu ki."Öldün sanmıştım neler yaşadım haberin var -"Sesimi bölen onun sesiydi"Evet hepsinden haberim var hemde en ince ayrıntısından"dediğinde ona şaşkınca baktım o ise Aras'a bakıyordu Aras ise bana suçluymuş gibi bakıyordu.Tabi ben olayı biraz geç anladım köşeli jetonum ancak düştü.Bu olayı Aras ve ailemden başka kimse bilmiyordu annemler kimseye bundan bahsetmeyeceklerine söz vermişlerdi Aras da öyle ama demek ki kuzenim sözünde duramamıştı.Gözlerimin dolduğunu hissettim tabi ki kimsenin yanında ağlamazdım ağlamayacaktım da ama Emre'yi belki sonra hiç göremeyecektim o yüzden son sözlerimi söyleyecektim.Sesim biraz ağlamaklı çıkmıştı."O zaman niye beni o halde bıraktın ardında bıraktığın enkazı bir köşede oturup izlemek çok mu keyifliydi?"Sonlara doğru sesim sertleşip alaylı bir tona bürünmüştü.Bana karşı"Bir dinler mi-"derken ona dair hiçbir açıklama duymak istemediğim için lafını bölüp "Senin söyleyeceklerini dinlemek istediğimi falan mı sanıyorsun?Aras sana da yazıklar olsun ben seni dostum zannedip dertlerimi anlatıyordum,içimi döküyordum sende buna anlatıyordun di mi?"dedim bağırarak içimdeki öfke tarif edilemezdi.Birazdan ağlayacağımı fark ederek portmantodan ince bir bordo hırka alıp komidinin üstündeki telefon ve kulaklığımı aldım.Bir de orda gördüğüm sigara paketini cebime attım eskiden Aras'la arada içerdik sıkıntımız olduğunda ama tiryakisi değilim.Nedense şu an ihtiyaç duyuyordum önüme baktım burayı fazla bilmiyordum yine de bende diğer insanlar gibi rahatlamak için sahile giderdim.Sağ tarafa sapıp ıssız sokağa girdim normalde olsa korkardım ama şimdi farklıydı ne farklı bilmiyordum ama değişikti işte.Kulaklığı takıp müzik listesine girdim böyle kendini bir şey sanıp türkçe müzik dinlemeyenlerden değildim fakat şimdi canım yabancı bir şarkı dinlemek istiyordu.Evet normal bir insanın canı çikalata cips -burda oruç tutanlardan özür diliyorum bende tutuyorum ama neyse fazla saçmaladım oruç başıma vurdu sanırım-çeker benimki müzik çekiyor.Listeden Major Lazer&Mo&Dj Snake-Lean On -yazarınız burayı o şarkıyla yazdı tavsiye ediyorr-açtım.Sahile vardığımda tamam herkes banka oturuyor diye değişiklik olsun deyip deniz tarafına indim ve kumların üzerine kenardaki ağaca yaslanacak şekilde oturdum ve gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım.Gerçekten şu neredeyse bir haftada yarısı komada geçen bir haftada neler olmuştu yeni arkadaşlarla tanışmıştım,geçmişle yüzleşmiştim bunları hatırlayınca çakmakla beraber çıkarıp yaktım ve ağzıma götürdüm.İçerken bu şeyin her şeyi unutturduğunu fark ettim bunu fark edince unuttuğum şeyleri tekrar hatırladım.Tekrar gelmesini ben onu sonsuza kadar kaybettiğimi düşünürken gelmişti aslında iyi bir şeydi ölmemişti.Bir yandan de kötü bir şeydi onu unutmaya çalışırken karşıma çıkması mesela şeye benziyordu sınava çok çalışıp ertesi gün hiçbir şey hatırlamamak gibiydi.Kısacası iğrenç.Soru sorarcasına bana "Daldın?"diyen kişiyle irkildim ve sağa döndüm.Dönmemle bir çift bal rengi gözle karşılaştım...

Dengesiz ÖküzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin