"Yerde yatan ölü adam kim gördün mü sen?" Dediğinde korkudan bacaklarım titremeye başladı. Başımı yavaşça kim dercesine salladı. "Kant Aren'in kardeşi, Valen Aren." Saydığı isimler kimdi neydi bilmiyordum. Bildiğim tek şey ise ambulans çağırmamız g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı- Chase Atlantic- Church Bölüm Şarkısı- Kaleo- Way Down We Go
Herkese merhaba🌙 Tek bir isteğim bar bölüme oy ve satır aralarına düşüncelerinizi bırakmanız🌙 Keyifli Okumalar🩶
7.Bölüm- Şeytan Tüyü
Yalın'a yaşlı gözlerim ile bakarken başımı suratıma bakmaması için çevirdim. "Her neyse.." deyip üzerimden geri çekildiğinde yavaşça burnumu çektim. "Konuyu kapatalım. Daha önemli işlerimiz var." Ellerini kucağına bıraktığında onun ciddi olup olmadığını anlamakla meşguldum. "Ben birini öldürdüm. Yalın. Senin için birinin canını almak kolay olabilir. Ama benim için değil."
"Eehh!" Dedi suratını buruşturup ayağa kalkarak. "Sen onu öldürmeseydin adam seni orada çok güzel halledecek sonra seni gebertip yoluna devam edecekti! Aptal olma kızım!" Deyip başını bana çevirdi. "Seni öpmek için yanaşan adamı eğer itmeseydin neler olabileceğini sen de tahmin ediyorsundur. Bir yere kadar çırpınırdın Mersa.." ellerini birbirine çarparak konuştu. "Adam öldü gitti bitti. Susucak oturacaksın yerinde artık. Unut bunu."
Nasıl bu kadar rahat davranabilirdi?
Onun iğrenç olduğunu bildiğin kadar, haklı olduğunuda biliyorsun.
"Kardeşini nasıl öldürmeye çalışırsın?" Pat diye alakasız olarak sorduğum soruyu beklemediğinden bir kaç saniye suratıma baktı daha sonra boğazını kısaca temizleyip derin nefes aldı. "Orası da bana kalsın." Dediğinde başımı iki yana salladım. "Ben de abimden nefret ediyorum. Ama abim işte. Ondan ne kadar nefret edersem edeyim, canına bir şey olursa üzüleceğimi bilirim. Sen üzülmez misin?" Mavi gözlerini kısıp, başını iki yana salladı. "Kardeşim olması ona hep iyi davranacağım anlamına mı gelir? Hayatta bazı anlar vardır Mersa. Yapmak ve yapmamak zorunda oldukların. Senin bugün bir adamı öldürmek zorunda kaldığın gibi anlardan bahsediyorum. Benim de kardeşim dahi olsa ona acımasızca arabayı çarpıp def olup gitmem gibi. Yapmak zorundaydım ve yaptım. Ama ne yazık ki ölmedi." Kaşlarımı kaldırdım. "Hala onu öldürmeye mi çalışacaksın?" Başını iki yana salladı.
"O belasını buldu merak etme. Öldürmeme gerek kalmadı onu." Bir kaç dakika aramızda sessizlik olduğunda, bakışlarını istemsizce titreyen, kızaran ellerime ve bacaklarıma çevirdi. "Git bir duş alıp, kendine gel. Kafanı toparla iyice sonra seni evine bırakayım." Deyip odadan çıkıp gittiğinde ellerimi havaya kaldırmış ve gerçekten titreşimde gibi olan ellerimi görmüştüm.
Ayağa kalkıp, odanın içerisindeki kapıyı açıp banyoya girdiğimde loş ışık gözlerimi az öncekinden daha çok rahatlattı. Aynaya baktığımda kanımın tamamen çekildiğini ve neredeyse suratımın bembeyaz olduğunu söyleyebilirdim. Kapımı her ihtimale karşı iki kere kilitledikten sonra hızlıca giysilerimi çıkarıp küvetin içerisine girdim. Buz gibi soğuk suyu açıp başımdan aşağıya akmasına izin verdim.
