Despair In Love (Reincarnation #2)

Chapter 4

𝙃𝙞𝙡𝙖𝙮

Simula ng mangyari sa kuya ko ang bagay na 'yon, lumayas ako. Pinaniwala ko ang mga nakapaligid sa'kin na ulila na 'ko, pati ang sarili 'kong isip ay pinaniwala ko.

Minsan pala kahit nakikita mong tumatawa ang isang tao o ngumiti ay may malalim din pala silang dinadamdam. Akala ko kasi pag-nakangiti ang tao ay wala silang problema o isipin pa, akala ko okay lang sila, pero akala ko lang pala. Tàngà ko kasi e.

=𝙁𝙇𝘼𝙎𝙃𝘽𝘼𝘾𝙆=

“𝘈𝘺𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘣𝘢𝘺𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘮𝘰! 𝘔𝘢𝘨 𝘣𝘢𝘺𝘢𝘥 '𝘬𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘵𝘢 𝘬𝘢 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘺𝘶𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘳𝘢 𝘬𝘢 𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘳𝘢 𝘥𝘪𝘵𝘰!” Napayuko ako sa narinig ko at nahiya dahil ang daming taong nakatingin at nag tawanan sa tenement na tinitirhan ko.

“𝘔𝘢𝘨-𝘣𝘢𝘣𝘢𝘺𝘢𝘥 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘩𝘰 𝘢𝘬𝘰, 𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘰 𝘵𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘩𝘰𝘥 𝘯𝘨𝘢𝘺𝘰𝘯 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘵𝘢𝘱𝘶𝘴𝘢𝘯 𝘱𝘢,” nakayukom ang kamao ko at itinago ito sa likod.

“𝘛𝘴𝘦 𝘮𝘢𝘨 𝘣𝘢𝘺𝘢𝘥 𝘬𝘢!” Umalis na ang taga-singil sa'min. Dali-dali naman akong pumasok at humiga sa sahig.

Simula ng lumayas ako sa bahay, naging impérno na ang buhay ko. Walang makain, kailangan pang mag trabaho at mag paka-baba sa iba.

Tumayo ako at nag bihis. Hahanap pa ako ng isang trabaho. Huminto ako sa pag aaral dahil wala akong pambayad ng tuition.

Sa pag lalakad ko ay nakita ko ang bar na may nakalagay sa labas na '𝘸𝘢𝘪𝘵𝘦𝘳 𝘧𝘰𝘳 𝘩𝘪𝘳𝘦' napalunok ako at agad na pumasok.

Hinanap ko agad ang manager.

“𝘉𝘰𝘺 𝘣𝘢𝘸𝘢𝘭 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘩𝘪𝘺𝘢𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘵𝘰, 𝘴𝘢 𝘵𝘪𝘯𝘨𝘪𝘯 𝘬𝘰 𝘢𝘺 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘢 𝘱𝘢𝘴𝘰𝘬 𝘥𝘪𝘵𝘰,” pag kausap saakin ng manager

“𝘉𝘪-𝘣𝘪𝘨𝘺𝘢𝘯 𝘯𝘺𝘰 𝘱𝘰 𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘨 1 𝘭𝘪𝘯𝘨𝘰 𝘢𝘵 𝘱𝘢𝘨 𝘯𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘯𝘺𝘰 𝘱𝘰 𝘯𝘢 𝘣𝘢𝘸𝘢𝘭 𝘵𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘥𝘪𝘵𝘰 𝘢𝘺 𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘢 𝘱𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘢𝘭𝘪𝘴,” matapang kong saad at tinignan sya sa mata.

Simula ng mag trabaho ako sa bar ang ugali ko ay nag bago, kung dati, takot akong mag salita sa tao ng masasakit ngayon ay bira na ako ng bira, kung dati may awa pa 'ko, ngayon wala na ni katiting.

“𝘈𝘩𝘩 𝘴𝘪𝘨𝘦 𝘱𝘢!” Ungól ng babaeng bínabàyo ko ngayon sa bar, naging isa narin akong bayarin na lalaki dahil ang taas ng sahod nito.

Kailangan ko makaipon para maka balik ako sa pag aaral.

Kahit nandidiri ako ay tiniis ko. Natapos ang pàgtàtalik namin, lumabas ako dahil dala ko na ang pera at kailangan ko linisan ng mabuti ang katawan ko. Nakakadiri.

Marami-rami narin akong naipon dahil sa ginagawa ko at pwedeng pwede na talaga akong umalis dito ang kaso lang, sapat na'ba iyon sa pag aaral ko? Sa bayarin sa bahay? At sa pag kain ko araw-araw? 'Dami kong isipin.

Habang tulala akong nag lalakad at nilalagpasan ang mga taong nag sasaya sa loob ng bar, nagulat ako ng may humablot saakin na dalawang lalaki. Napalingon ako at napatulala dahil ang gwapo nila, ang isa ay poganda!

“𝘈𝘯𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯 𝘯𝘺𝘰 𝘴𝘢𝘢𝘬𝘪𝘯?” Mahinahon kong saad

Nakita ko ang pag ngisi nila.