Despair In Love (Reincarnation #2)

Chapter 9

𝙃𝙖𝙣𝙨𝙚𝙡𝙡

Nakaupo ako ngayon dito sa garden, hindi ko alam kung saan ako pupunta. Gusto kong puntahan si hilay pero nag papahinga pa sya, ayokong makaistorbo.

Napabuntong hininga ako at napa iling. Naalala ko ang usapan namin. Pumayag lang ako sa ganong deal dahil kay sir blythe.

Ang totoo n'yan may ralation kami 'dati' ako ang nakipag hiwalay dahil sa ugali nya. Ang ugali nyang sobrang seloso, makita nya lang akong may kasamang lalaki o babae, sinasaktan nya na ako.

Hindi naman yung pananakit na suntók or sampàl, pero malala dahil tinatali nya ako at hindi pinapalabas ng ilang linggo. Tinanggap ko ang ugali nya kase mahal ko sya pero parang sumobra na kasi sya.

=𝙁𝙇𝘼𝙎𝙃𝘽𝘼𝘾𝙆=

“𝘈𝘩𝘩, 𝘢𝘯𝘴𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘣𝘸𝘪́𝘴𝘪𝘵,” Daing ko ng maalis ko ang tali sa pulso ko. Una nag dadalawang isip pa ako pero naisip ko na tao lang ako, karapatan kong lumaya.

Dahan dahan akong nag lakad palabas ng mansion ni blythe, wala sya dito ngayon dahil alam kong nag tuturo sya sa sarili nyang school.

“𝘚𝘪𝘳?!” Nagulat ako sa sigaw ng isang maid.

“𝘚𝘪𝘳 𝘣𝘢𝘸𝘢𝘭 𝘬𝘢 𝘱𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘶𝘮𝘢𝘣𝘢𝘴!” Sigaw pa ng isa.

“𝘗𝘸𝘦𝘥𝘦 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘭𝘶𝘮𝘢𝘣𝘢𝘴 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘣𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢𝘯 𝘯𝘪 𝘣𝘭𝘺𝘵𝘩𝘦.” Ngumiti ako sakanila ng matamis. Nakumbinsi ko naman sila. Hinatid nila ako palabas at sila narin ang kumausap sa mga bantay.

Pumunta ako ng sarili kong bahay. Nakatira lang ako mag isa dito dahil lumayas ako sa parents ko. Hindi ko kinaya ang pag kontrol nila sakin.

Tinignan ko ang orasan. Malapit na pala ang uwian nila blythe. Parang may kung ano na pumilit sakin na pumunta sa school at sunduin si blythe ko.

Nag pahinga lang ako ng kaunting minuto at nag linis narin ng katawan. Nag bihis ako ng maganda para naman hindi kaawa-awa ang itsura ko. Pumunta ako sa sakayan ng karwahe.

“𝘔𝘢𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘴𝘢 𝘙𝘰𝘺𝘢𝘭𝘵𝘪𝘦𝘴 𝘈𝘤𝘢𝘥𝘦𝘮𝘺 𝘴𝘤𝘩𝘰𝘰𝘭 𝘭𝘢𝘯𝘨,” sabi ko pag ka sakay, umandar naman na ang karwahe kaya nag muni muni muna ako.

“𝘚𝘪𝘳 𝘯𝘢𝘯𝘥𝘪𝘵𝘰 𝘯𝘢 𝘱𝘰 𝘵𝘢𝘺𝘰.” Ngumiti ako at inabot ang bayad ko. Dali dali akong lumabas.

Tinakpan ko ang muka ko ng balabal, baka kasi may makakilala saakin. Nakangiti akong nag lakad papuntang silid ni blythe, kaso pag karating ko wala akong nadatnan na blythe.

Naisip ko na baka nasa room pa sya. Nag lakad ako papuntang room na tinuturuan nya, kaso bigo dahil wala rin sya. Naisip ko na baka nakauwi na sya, pero kasi gabi na laging umuuwi si blythe.

Nag libot pa ako sa buong school pero hindi ko talaga sya mahanap. Napabuntong hininga nalang ako, umupo muna ako sandali dahil napagod ako kakahanap sakanya.

Nang makakuha ng lakas ay nag lakad muli ako. Tulala lang akong nag lalakad at nakatingin sa pulso ko na puro sugat at namumula. Napangiti nalang ako ng mapait, eto ba ang pag mamahal? Hindi ko kasi alam ang ibig sabihin no'n kay blythe, basta ang alam ko lang sya ang tumanggap saakin at nandyaan nung walang wala ako.

“𝘕𝘨𝘩....𝘢𝘩𝘩!” Napatigil ako sa pag lalakad at napatingin sa room na pinang gagalingan ng tunog.

Dahan dahan akong nag lakad, mas lalong lumalakas ang halinghing. Binuksan ko ng maliit ang pinto at sumilip. Halos manginig ang tuhod ko ng makita si blythe na kahalikàn ang taong pinag seselosan nya, ang kaibigan kong babae.