Errie's POV
“Dito na ako lumaki sa America but I am a pure Filipino how about you?” Sabi ni Ryan
Nandito ako ngayon sa isang kilalang restaurant nakikipag blind date. Balak ko magpakasal dahil yun ang huling hiling ni mommy, ang makita maikasal ako bago siya tuluyang mamaalam.
“Nandito lang ako because of my mother, nagpapagaling siya ngayon, and kaya naman ako humantong sa pakikipag blind date is because I need to fulfill may mom's last wish yun ang maikasal ako.” sabi ko na parang wala lang.
It's been 2 months since I left.
May nagbago sakin ramdam ko, but I don't think so baka false alarm nanaman like the other months. Kaya ipinagsawalang bahala ko nalang
“Well, I can help you with that and you can also help me. My father wants me to marry so the board of directors will not doubt me anymore.” Sabi niya at ngumiti dahilan para makita ang dalawang dimples niya.
“I guess we are meant to see each other.”
After 2 weeks seeing Ryan nagkakasundo kami sa maraming bagay. Hindi siya mahirap pakisamahan he is too gentlemen, sobrang bait niya na minsan diko maiwasan makaramdam ng guilt. Pinakilala ko na din siya kay mommy at nagustuhan nga siya nito in the next two weeks magpapakasal nakami.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa aking kama pero bigla ako nakaramdam ng pagbaligtad ng sikmura. Mabilis akong tumakbo sa banyo para sumuka pero halos lumuwa lang mata ko pero laway lang nailabas ko.
Naligo nako at kailangan ko na talagang magpa check up, I think buntis ako.
After ko mag-ayos ay dumiretso na ako sa malapit na OB-Gyne.
“Congratulations! You are pregnant 2 months na and going 3 months na.” nakangiting sabi ni Doc.
Sa sobrang diko inaasahan hindi ko alam ang mararamdaman. Well I didn't expect it.
Dapat masaya ako dahil magkaka baby nako, I felt guilty dahil diko maibibigyan ng totoong tatay ang anak ko.
Hindi ko alam saan ako dinala ng mga paa ko dahil lumilipad isip ko. Napansin ko nalang na nasa pad ako ni Ryan.
“Oh, you're here hindi ka nagsabi sinundo nalang sana kita.” nakangiting bungad niya
Hindi ako makangiti pabalik.
“Hindi ko alam gagawin ko.” panimula ko
“Can you tell me ano ang problema mo?”
“I-I'm pregnant.” naiiyak na sabi ko
“Oh my gosh really!” masayang sabi niya
Napatanga naman ako dun.
“Gaga, hindi Ikaw ang ama bakit masaya yarn?” Sabi ko at tumigil sa pag-iyak
“Gaga ka din, ano ngayon? Okay lang sakin paninindigan ko yan sakto nga eh naghahanap na ng apo si daddy.” Sabi niya at malawak ang ngiti.
Gumaan naman ang pakiramdam ko sa sinabi niya.
“Oh my god anak I didn't expect this na ikakasal kana talaga at buntis kapa. Hindi mo alam anak paano mo ako napasaya.” nanghihinang sabi ni mommy.
Minadali na namin ang pagpapakasal dahil dun din naman pupunta yun.
Ngayon ay nasa dressing room nako at inaayusan. Tumingin ako sa salamin. Ubos na ang luha ko, I am happy to myself.
I am proud to myself.
Siguro, hindi talaga kami para sa isat'-isa. Pero hindi ko pinagsisisihan kung ano man naganap sakin at kay Father Demie napakasaya ko sa nabuo namin.
Now I'm walking down the aisle habang malawak ang ngiti, I'm genuinely happy. I already accept my defeat and accepted my new journey.
Tumingin ako sa gilid ko at napaluha dahil sa masaya at maaliwalas na ngiti ni mommy. Seeing her happy ay hindi uun matutumbasan ng kahit ano pamang bagay sa mundo.
Habang papalapit kay Ryan na lumuluha, I smiled to him.
I realize that, this is really the end for us. Nakakapanghinayang yung oras pero yung mga memories with Father Demie are gold that is precious to keep.
Unti-unti kong tinatanggap na tapos na at natuldukan na ang kwento naming dalawa.
“You may now kiss the bride.”
I look to Ryan and for a second I have seen him as Father Demie.
Hinalikan niya ako at gumanti naman ako ng halik, nagpalakpakan at naghiyawan mga tao.
Humarap kami sakanila ng may ngiti ang labi, pero nawala ang ngiti sa labi ko dahil sa may kalayuan nakita ko ang taong mahal na mahal ko.
Bumilis ang tibok ng puso ko na halos yun lang marinig ko sa paligid bago tuluyang dumilim ang lahat.
Huli kong naalala ang mukha niyang puno ng pag-aalala.
Nagising ako at bumungad sakin ang grayish na kwarto ni Ryan.
“Hello sleepyhead.” bungad sakin ni Ryan na nagkakape sa may gilid.
“What happened?” takang tanong ko
“Well, nahimatay ka kanina so dinala kanamin ni tita dito at ni kuya.”
“Ganon ba.”
“may gusto kabang kainin?”
Pagkasabi niya ay bigla para gusto kong kumain ng mangga na bagong bunga
lang at isawsaw sa bagoong.
“Kuha mo ako mangga yung bagong bunga lang at bagoong baboy.”
“What the lasang dahon payun, maawa kanaman sa mangga dipa lumalaki.”
Bigla parang sumama loob ko sa sinabi niya.
“Ayaw mo?” Sabi ko sakaniya habang naninikip ang dibdib.
“Okay fine, baka umiyak kapa.” Sabi niya na may kasamang pag-irap at kinuha ang cellphone.
“Wala kanabang ibang gusto?”
“Gusto ko ng taho galing Baguio at seafoods from Sairgao.” masayang sabi ko.
“hello, nasa Aamerica tayo baka nakakalimutan mo.”
Ngumuso ako.
“Bakit kapa nagtanong ng gusto ko hindi mo nman pala susundin?”
“Okay fine gumayak kana, pupunta nalang tayo sa Pilipinas, satingin ko eh nandon lahat ng paglilihian mo.”
“Yehey!” masayang sabi ko at pumalpak pa
“Welcome po sa Pilipinas ma'am and sir, saan niyo po balak mag stay?” tanong ni kuyang driver
“Sa Baguio po kuya kakain lang kami ng strawberry taho.” Sabi ko habang may malawak na ngiti.
Napailing nalang si Ryan.
“Ngayon lang ulit ako nakabalik dito.” Sabi niya habang tumitingin sa paligid.
“It felt like home right?” Sabi ko
“Yeah.”
“Hindi nako makapag hintay sa Siargao! Naiinggit kasi ako sa mga influencers na pumupunta don so I am going to try the foods and adventure there.”
“Let's enjoy our stay here together!” he said and hug me.
***
