annem şokla bana bakıyordu. ben daha ağzımı açıp konuşamadan beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. odamın kapısının önüne geldiğimizde kapıyı açıp bir hışımla beni içeri savurdu delirmiş gibiydi bunu bir şey söylemesede sadece bana bakışından anlayabiliyordum. "anne" dedim sadece hala bana bakıyordu gözleri doluydu tam ona sarılmak için adım attığımda elini kaldırdı "sakın" dedi sadece napıcağımı bilmiyordum ilerledim ve yatağıma oturdum kafamı ellerimin arasına aldım ve sessizce annemin konuşmasını bekliyordum. ama beklediğim olmadı bir kaç dakikanın ardından annem odadan çıktı ve gitti bağırmadı çağırmadı bu daha korkunç geliyordu bana asıra söylemek istedim bunu ama şu an tekrar odasına gidersem yaşanıcak felaketleri düşünemiyordum telefonumu aradım etrafta mesaj atmayı düşündüm onuda bulamıyordum daha sonra yatağa tekrar oturdum ve düşünmeye başladım bu çıkmazdan çıkmak için annemle konuşmam gerekiyordu çünkü böyle hiçbir şey iyiye gitmezdi şu an neyin doğru neyin yanlış olduğunu düşünemiyordum odamdan çıktım ve aşağıya indim annem koltuğa oturmuş sadece duvara bakıyordu yanına ilerledim ve oturdum bir süre sustuk sonra ilk konuşan ben oldum "biliyorum çok yanlış bende bunun farkındayım ama olmuyo anne yapamıyorum yanında kendimi bulmuş gibi hissediyorum denedim bunu o hariç başka birinde de denedim yanında oldum konuştum öpüştüm hatta ama olmuyo kendimi avutmaya çalıştım sadece sana yasak olduğu için cazip dedim her yolu denedim anne ama yapamadım sonunda onun yanında buldum kendimi ben" lafımı yarıda kaldı çünkü annem bana sus diye başırmıştı "sus sus artık" sustum bu sefer konuşma sırası ondaydı "ne diyebilirim ki ben sana bağırsam ya da kırsam döksem neye yarar geldiğiniz hale bak iyi güzel düşünebilmişsin her şeyi gelmişsin bana burda zırvalıyosun ama bu işin sonu yok duru duydum sizi o odada neler olduğunu az çok tahmin edebiliyorum ama buraya kadar bu işi bitiriceksin duru uzak durucaksın ondan siz kardeşsiniz ya bu aptal hastalıklı duruma son vericeksin hemen" annem son sözünü söylemişti ama odada hiç beklenmedik bir ses duyduldu "asla" asır merdivenlerdeydi ve bizi dinlemişti ona söyleyemeden kendi her şeyi ney olarak görmüştü zaten annem asıra döndü "ne saçmalıyorsun asır sen baban duysa bunu ne olur ne deriz ona ya çıldırdınız mı siz normal mi bu" annem delirmiş gibi değil artık gerçekten delirmişti. asır sesizce yanıma geldi ve oturdu sonra "babam her şeyi biliyo yani şöyle sizin bildiğinizden biraz eksik olarak duruyu beni bizi biliyor en başından beri ben duruyu ilk babama anlattım ki zaten en yakın zamanda da size de söyliycektik bunu duruyla konuşmuştuk siz sadece biraz erkene aldınız" annem atladı ve "nasıl biliyo hadi bilmeyi geçtim bunun neyini onaylıyor yok ben gerçekten deliricem yani siz nasıl ya nasıl"
asır ayağa kalktı ve bana elini uzattı bir an anneme bir an ona baktım ve elimi tutarak ayağa kalktım " biz biraz uzaklaşıcaz burdan suzan teyze ve sen bu fikre alışsan iyi olur biliyorum anlıyorum seni kolay değil hatta senin için tamamıyla yanlış biliyorum ama lütfen yapma anlamaya çalış bizi babam sabah kalktığında onunlada konuş ve lütfen senden bu güne kadar bir şey istemedim bunu bana çok görme çünkü benden onu koparmaya kalkarsan ben diye bir şey kalmaz" dedi ve arkasını dönüp benide arkasından çekiştirdi sadece kafamı çevirip anneme baktım gözleri dolu bizim arkamızdan bakıyodu öylece kapıdan çıktık hiç konuşmadan arabaya bindik asır arabayı çalıştırdı nereye gideceğimizi ne yapacağımızı bundan sonra ne olucağı hakkında hiçbir fikrim yoktu ben kendi kendime düşünürken asır
"özür dlerim" dedi
"niye"
"babamın bildiğini söylemem gerekirdi"
"asır bu düşüneceğimiz son şey olsun ne olucak bundan sonra ne yapıcaz bunları düşünmeliyiz
"sen hiçbir şey düşünme sadece kısa bir tatile gidiyormuşuz gibi düşün bugün hiç yaşanmadı aaa ama bazı şeyleri yaşanmadı gibi babam her şeyi halledicek"
"nasıl olucak bu"
"birtanem ne dedim düşünme lütfen hadi bak biraz dinlenmeye gidelim biraz birbirimizle vakit geçirelim her şeyi unutalım zaten geri döndüğümüzde tekrar bir konuşma kesin bizi bekliyo o zamana kadar sadece birbirmizi düşünelim" dedi gülümsedim sadece
"hadi ama duru yapma çok ciddiyim düşünmek yok kafada kurmak kendini üzmek yok sadece anın tadını çıkarıcaz seni harika bir yere götürücem lütfen sadece tadını çıkar." dedi
ona güveniyordum bu geceyi bir süreliğine tamamen unutmuştum çünkü asır hallederdi bende anı yaşamaya karar verdim
"nereye gidiyoruz"
"sürpriz"
"tamam öyle olsun dedim ve kafamı camdan dışarıya çevirdim ve yolu izlemeye başladım
