Arkadaşlar hikaye buradan sonra başlıyor.Efsun isimli karakterin ağzından okuyacağız.
🦋 İyi okumalar dilerim.🦋
Öksüzolmak neydi? Annesi ve babası olmayan kimsesiz,yalnız kişilerdi sanırım.Hayattan umudum beş yaşımda kesilmişken teyzem tarafından büyütülerek zor da olsa hayata tutunan öksüz biriyim.
Annemin ve babamın anne babası ölmüştü ben doğmadan.Babamın kardeşi yani amcam annemler öldüğünde bir kere bile arayıp sormamıştı .Teyzem kol kanat gerdi bana.Kendi kızı gibi baktı. Kocası bir fabrikada çalışırdı.Beni pek sevmezdi.Ben yaklaşık onbir yaşımdayken teyzem kendi evlerinde onu başka bir kadınla yakaladı.Yanında ben de vardım. O günden sonra eniştem ne kadar yalvarsa da kabul etmedi ve onu boşadı.
Teyzem emekli hemşireydi.Şuanda ise 3+1 evinde beraber yaşıyorduk. Okulumu bitirmiş atanmayı bekliyordum.
İşte tam da bugün oldu herşey. Elimde telefonumla clash of clans oynarken yukarıdan bir bildirim düştü.'Sayın Efsun Eroğlu atama işleminiz gerçekleşmiştir.' okuduğum yazıyla çığlık atıp üstüne tıkladım. O sırada mutfaktan koşarak gelen teyzemi gördüm.
"Kız noldu!?" diyerek yüzündeki endişe ve korkuyla içeri girdi.
"Teyze! Atanmışım mesaj geldi e-devletten." Koltukta zıplıyor bir yandan da konuşuyordum.
"Ayy!Ciddi misin?" hala inanamıyordu.Başımı salladım.
"Kız baksana nereye nereye?" diye bir soru yöneltti heyecanla.
Koltuğa oturduğumda yanıma geldi ve o da oturdu.Ekrana tıklarken elim titriyordu.
"Mardin!" Tanrım orası fazla uzak değil miydi?
"Mardin mi?" dedi teyzem şaşkınlıkla. Ben Ankara'ya yakın olur diye düşünmüştüm ama düşündüğüm gibi olmadı.Teyzemin yüzündeki endişeyi ve üzüldüğünü farkettiğimde ona doğru döndüm ve sarıldım.
"Tontişim üzülme,bende üzülüyorum." dedim ve ayrıldım.
"Ne yapayım Efsun? Gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum.Bu yaşına kadar besledim büyüttüm,bir başına oralara nasıl gödereceğim seni?" dediğinde hemen lafa daldım.
"Ama teyzoş düşünsene çocuklarla falan ilgileneceğim sayıları öğreteceğim bir meslek sahibi olacağım." Gülümsedi. "Sen öyle diyorsan." dedi ve tekrar sarıldık sımsıkı aynı anne ve babamın cenazesindeki gibi..
••••••••••••
Olanların üzerinden on gün geçmişti.Bu on günde,küçüklükten beri yanımda olan arkadaşım Pınar ile güzel bir alışveriş yapmış.Daha sonra sitelerden araştırıp bir emlakçı bulmuştum. 2+1 güzel bir ev kiralamıştım. Dün akşamdan bavulumu hazırlamış.Şuan ise yetişemeyeceğimi düşündüğüm uçağa hazırlanıyordum.
"Efsun uçak 6'da değil mi saat daha 5! Yetişirsin korkma."dedi Pınar,ben hızlı hızlı makyajımı yaparken.
"Olsun Pınar ben işimi sağlama alıyım da." Gülümsedi. Aynada son kez kendime baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
