The Taste of Innocence

Chapter 41

I rested my chin on my palm as I watched him do his job. Napapangiwi na lang ako tuwing may babaeng humahawak sa kan'ya. Kitang kita ng mga mata ko na yung mga babae pa yung humaharot sa kan'ya, and syempre, as the best employee of the month, wala siyang choice kundi gawin yung trabaho niya at makisakay sa mga humaharot sa kan'ya. Psh!

Ilang saglit lang nakangiti siyang lumapit sa'kin at may dalang cup of coffee habang ako nakahalumbaba at nakabusangot. Kainis.

"How are you feeling?" sabay abot nung coffee sa'kin. Ngumuso naman akong inabot 'yon.

"Sorry, ang immature ko kanina." I pouted first before I took a sip habang nakatingala sa kan'ya.

Ginulo niya lang yung buhok ko and ngumiti.

"Five more minutes pa at maga-out na 'ko. What do you wanna eat?" alok niya. Napangiti ako, super sweet and caring niya talaga, kaya mas lalo akong nai-inlove e.

I feel like I'm the luckiest girlfriend in the whole wide world right now. Ganito pala magmahal at mag-alaga ang isang Ruru Pancho.

"Sabay na tayo." I responded with a wide smile, looking at him, tumango lang siya at ngumiti rin bago bumalik sa trabaho niya.

…

Pinanood ko lang ulit siya until matapos yung shift niya, nagpaalam pa muna siyang magpapalit sa cr. Paglabas niya may kasama na siya, mukhang friend niya yata.

"Chermaine, si Jumong. Jumong, girlfriend ko, si Chermaine." medyo nabigla ako sa pakilala niya pero ngumiti lang ako at nakipag handshake kay Jumong.

Yung hitsura nung Jumong parang hindi makapaniwala habang nagtitinginan sila ni Ruru. It looks like they can communicate with each other through their eyes. Na curious tuloy ako.

"H-Hi! Yes I'm Jumong Co. Ang owner nitong resto. Ang swerte ni Ruru ah? Napakaganda mo, Miss Chermaine." akmang hahalikan niya yung likod ng palad ko nang ibaba ni Ruru yung kamay ko.

"Sige na, tama na 'yan. Just serve us your best food here." utos ni Ruru, e diba owner 'yon? Siraulo ba siya para utusan ang boss niya?

Pumorma namang babatukan ni Jumong si Ruru na parang comedy lang. I can't blame him, masyadong antipatiko kasi talaga 'tong boyfriend ko e. Overconfidence masyado.

"Tss, kapal talaga nito." sambit ni Jumong bago naglakad palayo, bakit hinahayaan niya si Ruru gawin 'yon sa kan'ya? Ganon ba sila ka-close?

Naramdaman kong may humawak sa kamay ko.

Si Ruru.

Napatingin naman ako sa kan'ya.

"So, why'd you do that?" kumunot ang noo ko.

"What?"

"About earlier. Nagselos ka ba kaya nagpakalasing ka ng ganon?" ngisi niya. Talagang nagagawa pa niyang ngumisi!

I bit my lip.

Ay teka—Tumayo ako para sana pumunta sa bar counter para magbayad sa mga nainom ko kaso hindi ako binitawan nitong si Ruru kaya napatingin ako sa kan'ya.

"Where do you think you're going? I'm asking you a question, silly." taas kilay niya. Hmp!

"Ahm.. magbabayad ako—"