Sen.Uzun bir yolculuğa çıkar gibiydi yüreğin,
Sessiz, kimi kimsesiz...
Belki de çıkar yolu arayan bir mahkûm,
Veyahut ta annesini arayan bir öksüz.Başını çevirdiğinde; bazen yemyeşil bir bahçe, bazen karamsar bir eylül!
Uzun, upuzun bir feryadın hasretiydi yandığım kalbin!
Saçlarını ıskalayan o merhum rüzgâr, belki de kaçıncı gecenin kaçıncı sesi!
Belki de sırtımdaydı sevda molozları, kim bilir öpmüştür rüzgar gözlerini!Bir dost bir yol..
Yüreğimi sarsan bir gecenin sahipsiz kefeni
Yıldızların intihar ettiği o gebe gecenin şafağı,
Belki de tan vaktinde yaralarla yolundan saptırmıştı seni.Artık çöle inen nurda değilim,
Göğü yarık, kaftanı yamalı bahtsız bir bedeviyim
Sensedim de bir boşluk, bir kırık
Ateşler içinde yanan bana bir yudum su veren dâhi yok artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~• Kardelen Çiçeğinden Mecnuna..~•
Thơ caVe şafak batarken, iri kıyım adamlar kapar gözlerini adaya Gitmeyi bekleyen cilveli sevgiliden kara haberler tüner toprağıma Menekşelerin kokusunda yeni doğmuş bebeğin haykırışı Toprağı eşeleyen bir babanın ağıdına artık yollar da ağıt yakar...