Sevginin İntiharı / yarı texting

4. GECENİN AY KARANLIĞI

Şarkılar

☾ Cem Karaca - Ay Karanlık

☾ Barış Manço - Gül Bebeğim

Not: saatlere dikkat edinizz

İyi okumalar mehrularım

Gördüğü mesajlar ile dumura uğramış bir şekilde telefonunun ekranına bakan Liyan, kararından vazgeçmedi. Biliyordu intihardan vazgeçtiğinde bir şey değişmeyecekti. Adalet yoktu.

LİYAN MEHRU BİRGEN anlatımı ile...

İçimdeki hüsran ile yanan ateşle telefonumdaki mesajlara baktım, neydi bu? Gerçekten inanıcağımı mı sanmıştı? Vazgeçmiyecektim, bugün sonum gelmişti. Ölmek istiyordum, ölmem gerekiyordu.

Duygusuz yüzümde bir duygu belli oldu, sinir ve hüzün. Elimi tırnaklarım ile tırmalamaya son vermek için elimi çektim fakat birkaç saniye sonra tekrar devam ettiğim için elime telefonu tekrar aldım. Mesaj yazmaya başladığımda umutlarımın tükenip yok olduğunu bilmiyorlardı.

Daha yeni kendimi asmaya çalıştığım güzel kokulu halata baktım. Orada o güzel kokuyla ölmek üzereydim, ve lanet olsun ölememiştim.

Fikrimden dönmem an meselesiydi o yüzden en iyisi hapları atıp öyle ölücektim, diğer türlü fikrimden vazgeçer bu saçma hayata incecik pamuktan yapılmış bir ip ile tutunurdum. Ben bunu istemiyordum, elime hapları aldım.

Her şeyi hazırlamıştım, her türlü ölücektim.

Telefonumdan herkesin numarasını silmiştim, sadece babam kalsın istemiştim.

Hapları aldım, babam olmasa bile babamın numarasına o haplarla birlikte gülümserken ki fotoğrafımı çekip attım. Babamdı o, babam olmasa bile o numara babamdı. Biliyordum, babamın telefonunu almışlardı o numra babamdı!

*Fotoğraf*

Ben: baba, bak gülümsüyorum.

Ben: baba sen beni gülümserken görmek isterdin sana gülümserken ki fotoğrafımı atıyorumm

Ben: kendimi asamadım baba, vazgeçmek istemiyorum. Ölmek istiyorum artık, o yüzden hapları atıcam şimdi.

Ben: seni seviyorum baba, lütfen beni yalnız bırakma. Yanımdasın biliyorum, umuyorum.
(02.03)

Titreyen elime baktım, canım babamın yanına gidicektim. Babam ölmüş müydü? Bunu kabul mü etmiştim cidden? Benim babam ölmedi ki, babam beni yalnız bırakmaz ki.

Yalnız kalmıştım, yapayalnız.

Elimdeki karışık haplara baktım, ilk on tanesini elime aldım ve şişedeki suyla içtim. Diğerlerini de aynı şekilde attım.

Parlaklığım sönmüştü benim, liyandım ben parlaktım. Bu parlaklığım babam sayesinde olmuştu ve şimdi o yoktu, kapkaranlık bir boşluk olmuştum.

Gecenin ay karanlığıydım ben.

Babam bana gül bebeğim derdi, ben ay karanlık olmuştum.

Hapları elime aldığımda bir mesaj seni gelince sinirle kaşlarımı çattım, "Niye böyle bu ses! Çok sinir bozucu..." diye mırıldanınca telefondan Yine ses geldi.

Kafamı çevirip telefonu aldım, hâlâ arkadan şarkı çalıyordu. Barış Manço'nun Gül bebeğim şarkısıydı.

Liyan gözleri dolu doluydu, göz yaşları da birer birer intihar ediyordu.

Telefonu eline aldı ve gelen mesajlara baktı...

4. Bölüm sonu.

Kendinize değer vermeyi unutmayın Mehrularım