Brother's Secret •Minsung

△ 3

Oy ve yorum gelirse sevinirim 🦋
•••

"Hala konuşmuyor muyuz bebeğim?"

"Konuşmak istemiyorum anne, sende kendini bana açıklama yapmak zorunda hissetme. Artık yeni önceliklerin var sonuçta. Sorun değil-"

"Jisung saçmalama lütfen! Benim önceliğim her zaman sensin. Bohyun'la evlenmem bunu değiştirmeyecek lütfen yapma böyle bir tanem."

Yatağının baş ucunda yanındaki annesine bakmıyordu. Bakarsa kendini tutamazsın çünkü böyleydi o. Ela gözler ne zaman karşısındaki kişi ile kesişirse belli ederdi hislerini veya acılarını.

Bundan tam bir hafta önce annesi yanına gelip her zamanki gibi saçlarını okşayıp onunla konuşurken her şey çok güzeldi.

Ancak o gün akşam açtığı konu tüm dengesini altüst etmişti. Öyle ki o günden tam bir gün sonra Han Jisung annesinin yeni evliliği üzerine yeni bir şehirde, yeni bir evde ve yeni bir aileyle hayatına başlamıştı.

Annesi aşık olmuştu o adama, adam da annesini sevmişti ve onunla bir ömür geçirmek istediğini söylemişti. Jisoo güzel ve zarif bir kadındı, ancak önceliği her zaman oğlu olmuştu.

Ancak en sonunda bencil olmayı seçmiş ve evet demişti sevdiği adama.

Ve böylece kendi mutluluğunun ardında kalan oğlunu da yanında sürüklememişti. Farkına asla varamadığı ise kendisi huzur bulduğu adamla nefes alırken, oğlunu nefesiz bırakmıştı.

Anlamamıştı oğlunu asla, ela gözleri çözememişti bir anne olarak ve sonucunda ise Jisung yeni babası ve yeni üvey abisinin evinde kalıyordu.

Bügün ise düğün vardı. Tatlı hazırlık telaşında olan çalışanlar ve ona uymaya çalışan ev halkı, hızla kalıp geçen zaman. Jisung hariç herkes için normaldi sanki her şey.

Ancak onun için zaman hiç akmamak ister gibi geliyordu.

"Hazırlanman gerekiyor anne, hadi çalışanları bekletme daha fazla."

"Jisung lütfen bana bak bebeğim, sen benim can parçamsın lütfen canım sızlıyor böyle olduğunda."

"Anne bak ben sana gerçekten kızgın değilim, sadece lütfen bana sindirmem için biraz zaman ver. Her şey çok üstüme geliyor ve bu da oldukça ağır."

"Bana bak ve öyle söyle yoksa inanmam, gözlerime bakmazsan üstüne yatarım ve asla kalkmam. Bana inan ki şu an kapıda saçım ve makyajımı hazırlamak için hiçbir kimse de umrumda olmaz. Lütfen bebeğim bak anneye."

En sonunda dayanamayan çocuk bakmıştı annesine. Ne olursa olsun olan olmuştu artık ve annesinin bu mutlu gününü bozmamalıydı.

"Bak gördün mü iyiyim ben, sorun yok. Beni merak etme lütfen." "Gerçekten iyi olduğuna emin misin?" Sakin ve oldukça naif bir şekilde sormuştu bunu genç kadın. Karşılığında sadece kafasıyla onu onaylamış olan oğluna sıkıca sarılmış ve fısıldamıştı ona.

"Her zaman yanında olduğumu bil lütfen, her kim hayatımıza girmiş olursa olsun sen benim her zaman biricik oğlumsun. Seni seviyorum şimdilik seni zorlamıyorum ve biliyorum ki hazır olduğunda bana anlatırsın."

Yataktan kalkmadan önce oğlunun saçlarına uzun bir öpücük kondurup kalmıştı yataktan. Eteğini düzeltip yatan oğluna bakarak son kez konuştu.