My Healer / jikook

En güzel sarılma

Babam gitmişti ve gitmeden önce daha rahat olmam için odamı değiştirmişti. Bu hastaneye ilk defa gelmiştim ve baya büyük bir yer her katta 20-25 oda bulunuyordu.

Hemşireler beni odama götürmek için yardım edecekken Jungkook ;

"Ben hallederim" demişti.

Bir tekerlekli sandalye getirip beni uzandığım yatağımdan yavaşça kaldırdı ve tekerlekli sandalyeye oturttu. Serumum zaten bittiği için direkt olarak asansöre doğru ilerledik.

Kapalı alanlar beni fazla geriyordu ve tam olarak hastanenin 2. katından 14. katına çıkıyorduk ve şimdiden terlemeye başlamıştım.Jungkook rahatsız olduğumu fark etti.

"Jimin iyi misin?"

"Sadece dar alanları sevmiyorum"

Terlediğimi fark etmiş olacak ki elini alnıma koydu ve ateşimi ölçtü.

"Biraz terlemişsin"

"Hastayım ondandır."

Sonunda asansörün kapısı açılmıştı. 377 numaralı odaya girdik. Burası alt kattaki odaya göre daha konforlu, büyük ve sessizdi.

Bir an önce uyumak istiyordum. Çünkü yorucu hissetmeye başlamıştım. Tam yatağıma uzanmak için ayaklandığımda kalbim yine sızlanmaya başladı. Canım acıyordu.

"Heyy Jimin dikkatli ol. Ani hareketler yapmamalısın. Bu kalbini tetikleyebilir."

"Ben sadece yatağıma gidecektim "

"Sana yardım edeyim."

Yanıma geldi ve sağ elini sırtıma sol elini ise diz kapaklarımın altına koyup beni kucağına almıştı. Peki kalbim neden bu kadar hızlı atmaya başlamıştı? Ya da ortam neden bu kadar sıcaktı..

Yatağıma uzandım ve bir an önce uyumak istiyordum.

"Bir şeye ihtiyacın var mı Jimin?"

"Hayır teşekkür ederim."

"Eğer bana ihtiyacın olursa hemşire çağrı sisteminden beni yönlendir."

"Tamam."

Odamdan çıkmıştı ve saat sanırım 5 civarıydı. Şimdi güzelce dinlenmeye-uyumaya- odaklanmak istiyordum.

Jungkook

Jimin'i hastanede görünce şaşırmıştım çünkü babası hastane yerine çoğu zaman doktoru evine çağırdığını söylemişti. Durum biraz ciddiydi. Kalp atışları normalden biraz daha hızlı atıyor ve bu onda kalp çarpıntısına yol açıyor.

Jimin'in doktoru onun hipoglisemi hastası olduğunu söylemişti. Açıkçası biraz şaşırmıştım. Çünkü bu hastalık anoreksiye nervoza gibi çeşitli yeme bozukluklarından kaynaklı uzun süreli açlık sonrası ortaya çıkıyordu. Jimin varlıklı bir aileye sahipti ve onun böyle bir durumda olması gerçekten iç karartıcı bir durumdu.

Onu ilk gördüğümde neden bu kadar zayıf olduğunu sorgulamıştım kendi kafamda. Bu kadar zayıf olmasına rağmen çok güzel bir vücuda sahipti.
Yeşil gözleri, sarı saçları, al yanakları ve minik burnu onu çok şirin gösteriyordu.

Onu ilk kucağıma aldığımda kalbimin çok hızlı attığını fark etmiştim ve odadan çıkma bahanesiyle nabzımı ölçtürmeye gitmiştim. Her şey yolundaydı ama ona karşı neden böyle oluyordum. Üstelik ilk defa böyle bir şey ile karşılaşmıştım.
Bana her ne yaptıysa bu çok değişik hissettiriyor.

Onu daha fazla yalnız bırakmamak için yanına gitmeye karar verdim. Sonuçta babası ona göz kulak olmamı söylemişti ve ben ona söz vermiştim.