My Healer / jikook

Utanç verici

Hala hastanedeydim ve babamın gelmesini bekliyorduk.Babam gelene kadar hemşire odamdan çıkmamış dakika da bir kalp atışlarımı kontrol ediyordu.Tae ise üzgün duruyordu,benim için üzülmesini istemiyorum.

"Jimin!"

"Baba?"

"Oğlum iyi misin,umarım bir şeyin yoktur seninle iyi ilgilendiler mi"

"Baba biraz sakin olur musun?Daha iyi hissediyorum ve sanırım doktor seninle görüşmek istiyor" 

"Bay Park?"

"Jungkook oğlum nasılsın? Baban ile epeydir görüşmüyorduk işler yolunda mı?"

"Evet sorduğunuz için sağolun,babam en son bir iş için yurt dışına çıkmıştı."

Babamın hemşireyi tanıması garibime gitmişti.Nereden tanıyordu ki.

"Jimin bak bu Jungkook.Babası şirketime ortak ve bir kaç yıldır tanışıyoruz. Jungkook bir ara şirkette çalışıyordu onu o yüzden tanıyorum."

"Daha önce hiç bahsetmemiştin."

"İşlerim çok yoğundu sende biliyorsun."

Jungkook bize bakıyordu ve doktorun hastanın-yani benim- ailesini görmek istediğini bildirdi.

"Jungkook Jimin ile iyi ilgilen olur mu birazdan geleceğim."

"Tamamdır bay Park."

Babam odamdan çıkmıştı ve ortalık sessiz hale gelmişti.Jungkook biten serumumu çıkaracaktı! İğneye bile tahammül edemiyorum nedense çocukluğumdan beri böyleydim hep.Ayık olmadığım için iğne yapabilmişlerdi.

"Kolunu uzatır mısın?"

"Şeyy şimdi çıkarmazsan olur mu"

"Neden"

Şimdi sıçmıştım.Ona ne açıklama yapacaktım.İğneden korktuğumu mu ya da iğne lafı denince bile beni ter bastığını mı.Off.

"Heyy Jimin iyi misin?"

"İyiyim sen"

"Serumunu çıkartmalıyım ve iğneye tahammül edemediğini biliyorum daha önce baban seni hastaneye bile nadiren getiriyormuş"

Ne! Bunu nereden biliyordu.Tabiki babam anlatmıştı...

"Bu kısa sürecek ve canın acımayacak."

"Tamam"

Yavaşça elimin üzerindeki yapışkan bandı çıkardı.Bu sırada gözlerimi o kadar sıkmıştım ki yerinden çıkacaktı resmen.Kolumdaki iğneyi yavaşça çıkardı ve üzerine pamuk koyup sıkıca tuttu elimi.

"Bak sana acımayacak demiştim."

"Oh teşekkür ederim Jungkook.Pardon isminle hitap etmemem lazımdı."

"Hayır sorun yok Jimin sonuçta ikimizde aynı yaşlardayız sanırım."

"Kaç yaşındasın?" Ne.Az önce ona yaşını mı sordum.Neden bu kadar meraklıyım ben neden. Kısa bir özür dileyip konuyu kapatayım.

"27 yaşındayım Jimin.Peki sen?"

Tam özür dileyecekken söylemişti.Ama sorun yok çünkü o da yaşımı sormuştu. Yaş sormak ayıp değil mi ya terbiyesize bak sen.Off ben ne diyorum yine ilk soran bendim bir de.

"24 yaşındayım Jungkook."

Bu sırada hala elimi tutuyordu ve gözlerim ellerine kaydı.

"Pardon unutmuşum."

"Sorun yok"

İçeri babam girmişti ve yüzü bembeyazdı giderken hiçbir sorunu yoktu ama şimdi neden böyle oldu ki.
Acaba doktor ona ne demişti.Yoksa kanser falan mıyım.Yok ya o kadar değildir.Sadece ilk defa bayılmıştım.

"Jimin sanırım bu gün hastanede kalmalısın.Doktorunun birkaç tahlil yapması gerekiyor ve uzun süreceğini söyledi."

"Ama burda durmaktan çok sıkıldım."

"Hadi ama bebeğim bir günden bir şey olmaz her şey senin iyiliğin için."

"Tamam baba"

"Jimin bugün şirkette çok önemli bir toplantım var ve bu toplantı için aylarca çalıştık hastanede kalsan ben gelene kadar olur mu oğlum?"

Her zamanki gibi işi vardı yine. Ne zaman işi yoktu ki. Ama gerçekten bu toplantı için çok fazla çalışmıştılar ve şimdi ona yük olmak istemem.

"Ben iyiyim ve hemşireler benimle iyi ilgileniyorlar lütfen işine dön baba."

"Teşekkür ederim oğlum."
(Burayı gereksiz yere çok uzattım özürrrr.)

"Jungkook oğluma iyi bak lütfen."

"Ona iyi bakacağımdan emin olabilirsiniz bay Park."

 

Yazım yanlışlarım varsa kusuruma bakmayın diğer bölüm yarın gelecek ve mutlaka oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın askolarrr😘💞💖