My Healer / jikook

Boşluk hissi

Bugün hastaneden çıkış günümdü. Babam gelmişti ve beni alıp doktor odasına kadar götürdü. Dokrorun bizimle konuşması gerekiyormuş.

"Merhaba Jimin"

"Merhaba Bay Kim"

"Bugün kendini nasıl hissediyorsun."

"Düne göre daha iyi"

"Bu süreci atlatman için ilaç tedavisi gôreceksin ve bu seni daha iyi hale getirecek '

Ardından babam konuşmuştu.
"İyi olması her şeyden önemli yapılması gereken ne varsa onu yapın" demişti.

Babam söz konusu ben isem benim için en uygunu görür onu uygulardı. Her ne kadar bana pek zaman ayıramasa da her zaman en değerli varlığının ben olduğumu söyler ve beni mutlu ederdi.

"Jimin öncelikle beslenme düzenine çok dikkat edeceksin. Seni yoran ne varsa onu yapma çünkü bu kalbini tetikleyebilir. Ameliyat gerekmeden ilaç tedavisi ile iyi olacaksın."

"Umarım bay Kim"

Şimdi doktorun odasından çıkmıştık. Jungkook'a veda etmek için hemşire odasına gittim ve onu bu kadar üzgün görmeyi beklemiyordum tabiki.

"Jungkook"

"Jimin?"

"Bugün taburcu oldum. Gitmeden önce yanına gelmek istedim."

"İyi yapmışsın."

"Hadi ama suratını asma sen üzülünce ben de üzülüyorum."

"Hayır sen üzülme yeter." deyip bana sarılmıştı. Onunla sarılmak beni çok mutlu ve güvende hissettiriyordu.

"Numaram zaten sende var Jimin, görüşmek istediğinde bana haber ver her zaman yanında olacağıma söz verdim."

"Sende beni ara olur mu?"

"Arayacağım." demişti. Odasından ayrılıp beni aşağıda bekleyen babamın yanına doğru ilerledim.

"Bugün eve dönüyoruzz" demişti babam sevinçli bir sesle. Ama ben onun kadar mutlu değildim.

"Jimin neden surat asıyorsun oğlum, seni hala rahatsız eden bir şey mi var"

"Hayır baba bir şey yok" diyebilmiştim sadece. Şimdi eve dönüyorduk. Eve gidip direkt uyuyacaktım.

Jungkook

Jimin gittiğinde bir tarafımın boşlukta olduğunu hissettim. O bana gülümsemenin ne olduğunu öğretmişti.
Hayatım boyunca sadece babamın isteklerini yapmıştım onun söylemesi ile şirkette çalışmıştım ve yine onun isteği ile bir sağlık görevlisi olmuştum. Bu hayatta sadece onun istekleri geçerliydi.
Her ne kadar reşit olup kendi kararlarımı verebilsemde içimde bir baba korkusu vardı tabiki. Anneme yaptıklarını bana yapmasından korkuyordum sadece.

Ben daha 8 yaşımda iken sürekli tartışırladı. Ben küçükken benim korkmamam için benim olmadığım bir yerde tartışırlardı. Ama ben zamanla büyüdüğümde gözümün önünde kavga eder birbilerine nefret dolu sözler söylerlerdi. Annem benim bu hayatta yaşama kaynağımdı ama onu babam elimden almıştı.

Annem şuan Busan'da onu yılda sadece 1 veya 2 kez görebiliyorum. Bunların hepsi babamın suçuydu. En son kavga ettiklerinden sonra annemi zorla Busan'da ailesinin yanına göndermişti ve beni de zorla yanında bulundurmayı başarmıştı. Her ne kadar onu sevmesemde bana iyi davranıyordu sadece kendi kararlarıma karışır benim en iyi olmamı isterdi ama ben yine bunu başaramamıştım. Ama gittikçe mesleğimi seviyor ona daha çok bağlanıyordum.

Jimin

Eve gelmiştik ve direkt ayakkabılarımı çıkarıp üst kata odama çıkmıştım. Yorgun hissediyodum yine. Bu yüzden kıyafetlerimi çıkarıp direkt uyumaya odaklanacaktım ki telefonumun çaldığını fark ettim. Arayan Jungkook'tu. İçim bir değişik olmuştu ama aramasına sevinmiştim.

"Alo"

"Eve gittin mi Jimin"

"Evet az önce geldim."

"Hmm iyi misin peki"

"Aslında yorgun hissediyorum. Sürekli böyle mi olacak"

"Hayır tabiki böyle düşünme. Bu zamanla düzelecek."

"Öyle mi dersin"

"Evet"

"Ben seni tutmayayım yorgunsundur şimdi uyumalısın."

"Tamam kookiee"

"İyi uykular Jiminshii"

...

Uyanmıştım ve saat 09.30 du tamı tamına 5 saat falan uyumuştum. Tüm yorgunluğumun geçtiğini hissediyordum.
Aşağı indim ve babam sanırım ben uyuduktan sonra işe gitmişti. Evde tektim. Sıkılıyordum. Taehyung en son babasının isteği ile modellik için yurt dışına çıkmıştı. Ne zaman döneceği belli degildi.

Şuan hiç uykum yoktu ve televizyonu açıp film izleyecektim. Tek başıma. Bugün biraz yağmur yağıyordu ve evde üşüdüğümü hissettim. Mutfağa gidip ısıtıcıların hepsini açtım uygun bir derecede.

Şimdi ise battanyenin altında uzanıyor ve gerilim filmi izliyordum. Aslında bu tür filmlerden korkan biriyim ama bu sefer izlemek istemiştim.

Şimşek çakıyordu ve bu benim en korktuğum şeylerden biriydi. Filmi kapatıp battaniyenin altına girmiştim. Telefondan babama mesaj atmıştım.

Ben
Baba eve ne zaman döneceksin?

Babam
Jimin biraz işim var sanırım uzun sürecek bugün eve gelemeyebilirim.

Ben
Korkuyorum biraz

Babam
Korkma oğlum bir şey yok istersen eve arkadaşını çağır bugün sende kalsın.

Ben
Tae Seoulde değil 🙁

Babam
Jimin şimdi bir toplantım var acil gitmem gerek. Jungkook'u arayabilirsin.
(görüldü)

Bana Jungkook'u arayabilirsin demişti ama ya işi varsa off napacağım ben.
Telefonumu alıp Jungkook'u aramıştım. Telefon 10 saniye sonra açılmıştı.

"Alo Jimin"

"Selam Jungkook nerdesin"

"Evdeyim noldu Jimin hir sorun mu var"

"Aslında şuan evde tekim babamın işleri var ve yanıma gelebilir misin diyecektim."

"Tamam bana konum at"

"Attım"

"Aramızda 20 dakikalık yol mesafesi var kısa sürede orda olurum."

"Teşekkür ederim" diyip telefonu kapatmıştım. Hala korkuyordum. O gelene kadar bu battaniyenin altından çıkamayacagim sanırım.

Askolar oy vermeyi unutmayın lütfenn
Sonraki bölüm çok güzel olacakkkk
Sizleri seviyorum Jikookla kalınnnn...
💕💞💓💗💖💝💘
Sizce ben kaç yaşındayımm???🗨️