*ဒီဇာတ်လမ်းထဲက အကြောင်းအရာများက authorရဲ့စိတ်ကူးသီးသန့်ဖြစ်ပါတယ်ရှင့် လက်တွေ့အကြောင်းအရာတွေမဟုတ်သလို ရာဇဝင်မှာလဲရှိတဲ့အရာတွေမဟုတ်တာမို့လို့ တူတယ်ဆိုရင်တောင် တိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်သာဖြစ်ပါသည်*
သွေးထွက်သံယိုတွေပါတာမို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါနော်
ယောန်ဂျွန်းအတွက်ကတော့ နန်းတက်ပြီးနောက် ပထမဆုံးအကြိမ်လူ့ပြည်ကိုရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ နတ်ပြည်ထက်ပို၍ ချွတ်ခြုံကျလှသည့် လူ့ပြည်က စိတ်ချမ်းသာမှုတော့မရှိ။
ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မှောင်မည်းနေသည့်အပြင် ခွေးအူသံများကလဲ သဲ့သဲ့ပြန့်လွင့်နေသည်မို့ မျက်ရည်ပါဝဲချင်လာသည်။
"အရှင်ဆူဘင်း...လူ့ပြည်က ကြောက်စရာကြီး"
ဆူဘင်း၏အဖြူရောင်ဝတ်ရုံကို အားကိုးတကြီးဆုပ်ကိုင်လာသူက အသံတွေပါတုန်လို့။ သို့ရာတွင် ဆူဘင်းမှာ ယောန်ဂျွန်းကို လှည့်ကြည့်ပြီး
"ဟိုကောင်တွေလိုလုပ်ပေးရမလား"
မေးငေါ့ပြရာကိုလှမ်းကြည့်တော့ ထယ်ယွန်းနှင့်ဘောမ်ဂယူကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ရာတွင် သူမြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့မဟုတ်။
ထယ်ယွန်းမှာ သူ့ရဲ့လေးအပြင် ဘောမ်ဂယူ့ကိုပါ ကျောကုန်းပေါ်တွင် ပိုးထားရ၏။
"အရှင်ဘောမ်ဂယူ?"
ယောန်ဂျွန်းက ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်တော့ ကျောကုန်းပေါ်ကသူက သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လာသည်။
"ဘာလဲဗျ...ကြောက်ရတဲ့အထဲ"
ခွေးပေါက်ကလေးလို ကုတ်တက်နေသူက သူ့ထက်တောင်အခြေအနေဆိုးနေပါသေးသည်။
"မင်းဟာကလဲ အဲ့လောက်ကြီးကျ...."
"အစ်ကိုဘောမ်ဂယူက ချွဲအိမ်တော်မှာ နုနုရွရွလေးနေခဲ့ရတာလေ" "ခွေးရူးတွေကိုကြောက်တာမထူးဆန်းပါဘူး"
သူ့ဘက်က ဘာမှတောင်မပြောရသေး။ ပြန်လည်ချေပသည့်စကားထွက်လာသောထယ်ယွန်းက ဘောမ်ဂယူကို ဆက်ဆက်ထိမခံကြောင်း သက်သေပြနေ၏။ တကယ်ပဲ အရှင်ထယ်ယွန်းနဲ့ အရှင်ဘောမ်ဂယူက ကြိုက်နေကြတာလား။
YOU ARE READING
1993
Fanfiction"အရောင်ထဲမှာဆို ကိုယ်တော်....ရွှေရောင်ကိုသဘောကျတယ်" "ဘာလို့လဲ သိလား" "ဘာလို့လဲ အရှင်...." "ဘာလို့လဲဆိုတော့.....ကြက်သွေးရောင်နဲ့လိုက်ဖက်လို့"
