Acının Tanımı : Aşk | Ferdi Kadıoğlu

0.5

yorumlarınızı bekliyorum

Bölüm 5

Karanlık Kuytu Köşeler

"Buzlu küvete atın bunu."

"Hayır yapmayın, lütfen yapmayın!"

"Kes sesini, duymak istemiyorum."

"Yapma lütfen, soğuğa dayanamam!"

"Ne güzel."

__________

"Buradan beraber çıkacağız Mirel. Güle oynaya, sanki bir işimiz varmış gibi. Şüphelendiğimizi anlamamalılar."

Lâli duysam da cevap veremiyordum. Donup kalmıştım resmen.

Olamazdı, tekrar olamazdı.

"Mirel duydun mu?" diyerek beni sarstığında kendime geldim.

"Duydum."

"Tamam şimdi gülerek ilerliyoruz."

Kafamı salladım ve beraber yürümeye başladık.

Bir şeylerden bahsedip gülüyorduk.

Otoparka geldiğimizde bir arabanın yanında beklemeye başladık.

"Ben Arvene mesaj attım, onlar da bizimle gelecek." diyerek kulağıma fısıldadı.

Ben de komik bir şey söylüyormuş gibi güldüm.

"Anlaşıldı kaptan."

"Sevgilim." diyerek gelen Kerem Lâle sarıldı.

"Mirel? Hangi rüzgâr attı?"

"Arven rüzgârı Keremcim."

"Arven." diyerek ona sarılan Lâlle beraber Altay ve Kerem de sarıldı.

"Gidelim mi o zaman?" diye sordu Lâl.

"Biri daha gelecek, hatta geldi bile." dedi arkasına bakarken Arven.

Onun baktığı yöne baktığımda zaman donmuştu.

Ferdi de mi geliyordu?

"Selam gençler." diyerek hepsiyle selamlaştı Ferdi.

Ben kalmıştım sadece, selamlaşmamıştık bile.

"Benim arabam burada, Ferdi ve Mireli de ben alırım."

"Yok olmaz, Mirelin benim arabamda olması lazım." dedi Lâl.

"Sıkıntı değil, ben Arvenlere geçerim." dedi Ferdi de.

Olayı bilmiyordu büyük ihtimalle. Bu yüzden üzgün bir şekilde söylemişti bunu.

Arabalara dağıldığımızda camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Bir anda neler olmuştu böyle, hâlâ anlayabilmiş değildim.

Çok ani bir şekilde hayatıma tekrar dahil olmuşlardı ve şimdi yine takip edildiğimi öğreniyordum.

Yoksa hep mi takip ediliyordum?

Olabilir miydi?

"Mirel geldik."

Lâlin seslenmesiyle arabadan indim.

Diğerleri geldiğinde beraber eve girdik.

Ancak ev bomboş görünüyordu, sadece birkaç eşya vardı ve kullanılmıyormuş gibiydi.