Universo: Η αναζήτηση του χειμώνα

Πρόλογος

  Είναι Χριστούγεννα. Έχει να χιονίσει εδώ και 20 χρόνια. Δεν έχω αντικρίσει ποτέ στην ζωή μου τον λευκό πάγο, τις απαλές νιφάδες και την απόρροια μιας ισχυρής χιονόπτωσης. Αρκούμαι μόνο στην περιγραφή του πατέρα, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει η ίδια... «Μου έχει λείψει αυτό το άσπρο κύμα που θυμάμαι από μικρός να καλύπτει τα πάντα. Το τσουχτερό κρύο, τα παιδιά να παίζουν και να φτιάχνουν χιονάνθρωπους, τα τραγούδια, η χαρά... Μακάρι να υπήρχε μια μηχανή ειδικά φτιαγμένη να ζεις ξανά τις καλύτερες στιγμές της ζωής σου. Κάθε χρόνο ανήμερα των Χριστουγέννων το χιόνι έπεφτε σε νιφάδες έξω από το παράθυρό μου. Ξυπνούσα, πεταγόμουν από το κρεβάτι μου και κατεβαίνοντας τρέχοντας τα σκαλιά άρπαζα το μπουφάν μου και έβγαινα έξω για να το πιάσω. Θυμάμαι ακόμα την μητέρα να μου φωνάζει ότι θα κρυώσω και να μπω γρήγορα μέσα. Πάντα της απαντούσα το ίδιο: “Μην ανησυχείς μανούλα δεν πρόκειται να κρυώσω, το χιόνι είναι ο φίλος μου και με προσέχει”. Και όντως δεν είχα κρυώσει ποτέ όσο περνούσα χρόνο μαζί του.»
  Τόσο λευκό σαν τον αφρό της θάλασσας τού θύμιζε την πρώην βασίλισσά μας, την Χελάδα. Ήταν πανέμορφη με τα ξανθά της μαλλιά να ξεχωρίζουν μέσα από την άσπρη κάπα που φορούσε συνεχώς και ήταν η αγαπημένη της. Ήθελα τόσο πολύ να της μοιάσω! Παρόλο που ήμασταν διαφορετικές εμφανισιακά, ως μικρή Έλλη, πολλές φορές ονειρευόμουν να βρεθώ στο παλάτι στο πλευρό της και να μάθω τα πάντα από αυτή. Η ιστορία της ,όμως, ήταν τόσο τραγική που ακόμα και σήμερα με κάνει να ανατριχιάζω. Έγινε βασίλισσα στα 18 της και κατάφερε με την καλοσύνη της να ενώσει τις φυλές για 7 χρόνια μέχρι που... εμφανίστηκαν τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, χάθηκε το αγαπημένο χιόνι του πατέρα και μαζί του κάθε ίχνος ειρήνης. Όλοι έγιναν απόμακροι, επιφυλακτικοί. Οι φυλές σταμάτησαν να επισκέπτονται η μία την άλλη, ενώ οι διαμάχες ήταν καθημερινό φαινόμενο όταν διασταυρώνονταν μέλη διαφορετικών φυλών μεταξύ τους. Παρόλα αυτά ο θάνατος της βασίλισσάς μας, μετά από 3 χρόνια, έφερε την ομόνοια, όχι στην πρότερη μορφή της, αλλά τουλάχιστον με τις λιγότερες δυνατές διενέξεις. Το χιόνι μπορεί να μην επέστρεψε, αλλά επέστρεψε ο πατέρας από τις “ειδικές αποστολές” του και αυτό και μόνο κάνει τα Χριστούγεννα την αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου.