Koruyucular

1.bölüm Zihnimdeki ses

Başlayalım bakalım
_

Korku tüm bedeninizi esir aldığında saçmalarsınız sonunuzu bile bile canınız için çırpınırsınız ne de olsa bu insani bir içgüdüdür.
_

___________________________________

Karanlık dar bir sokakta üzerimde beyaz bir gecelik ve çıplak ayaklarımla koşarak ilerliyorum bir ses beni çağırıyor "buraya gel ! "Daha cok hızlanıyorum sesin nereden geldigini anlamaya çalışıyorum ama etraf cok karanlık ayaklarımın ucunu bile göremiyorum sonra tekrar o ses" buraya gel !" Nereye gidicegimi bilemiyorum sola dönüyorum hayırrr! Bu sefer sağa dönüyorum "hayır hayır! "arkama dönüyorum ve tekrar ses" buraya gel bana yardım et "hızlanıyorum en sonunda ayagım bosluğa denk geliyor ve son anda düşecekken her yer karanlık oluyor ve yine aynı ses ama bu sefer acı icinde haykırıyor "Bana yardım et! "

Nefes nefese uyanıyorum yine aynı rüya 1 aydır aynı ruyayı görüyorum kim 1 ay boyunca aynı ruyayı  görür ki sanırım yetimhaneden gidiş vaktim yaklastıgı için fazla stres oluyorum

bu dusunceyi kafamdan atıp tuvalete gittim ama herzamanki gibi heryer les gibi ve pis kokuyor kusmamak icin mucadele edip işimi hallettim aynanın karşısına geçip siyah dalgalı saçlarıma yeşil gözlerime ve gozlerimin altındaki morluklarıma açık tenli olmamama ragmen son 1 aydır dahada solgun olan yüzüme baktım.

Bugun erkenden dışarıya çıkıp kendime iş bulmalıyım artık zamanım dahada kısıtlı bu lanet yetimhaneden kurtuluyorum ama ne kadar burayı sevmesemde en azından başımı koyabilecegim bir yatağım oluyordu 12 gün sonra o da kalmayacak evet ben bir yetimim beni bu yetimhanenin önüne bir çuval gibi atmışlar sadece üstümdeki kıyafetlerle ve bilegimdeki bileklikle beni buraya bırakmışlar yani kimden olduğumu hiçbir zaman bilmedim beni bırakan ailemi ne kadar bilmek istediğim meçhul tabi sadece adımı biliyorum oda bilekligimde yazdığı için en azından adımı koymayı lutfetmisler neyse bunlar şuan önemli degil hemen uzerime kıyafetlerimi gecirdim ve yatmadan önce çıkardığım bilekligimi taktım

tam o sıradada yetimhane görevlisinin sesi gelmeye basladı "hadi kalkın sizi tembel tenekeler yapıcak birsürü isim var birde sizinle uğraşıyorum " ne cok zahmet ettin canım! işinden aldık seni!

Gorevli bayan Casey bizim odamıza girdi tombul yüzünde ter damlacıkları ile aralıklarla beyazlar olan saçlarını tepeden sımsıkı topuz yapmış siyah hizmetli elbisesi ile bayan Casey beni ayakta görünce igrenç biseymişim gibi bakıp "ulrika bayan seni çağırıyor "dedikten hemen sonra beni daha fazla gormeye katlanamıyormus gibi başını cevirdi ve herkesi yine aynı şekilde uyandırmaya başladı lanet sesli kadın sus artık daha fazla bu sese katlanamayıp odadan cıktım bakalım bayanın benimle ne derdi var mış
odalarımız ne kadar pisse bir okadar temiz olan kolidorda yürüyerek merdivenlere yöneldim .

Bayanın odası 3 katta ve benim bulundugum oda 1. katta oldugu icin 3. kata çıkmak zorunda kaldım ve sonunda bayanın kapısına geldim yorulduğum icin düzensizleşen nefesimi kontrol altina aldım ve kapıyı tıklattım içerden sert bir sesle gel komutunu duyunca kapıyı açtım ve iceriye girdim bayan Edith'n odası her zaman temiz ve düzenlidir kendisi tam bir düzen hastası duvar kenarındaki raflarda okuduğunu hiç düşünmediğim birsürü kitaplara baktım sonra halıya ve koyu kahverengi deri koltuklara buraya en son ceza aldığım için gelmiştim bana sataşan birkaç zorbayı hırpaladığım için bayan beni odasina çağırmış birkac kırbaç darbesi sonucu mahzene indirmişti ama bu sefer neden geldim bilmiyorum herhangi bir olaya sebep olmadım.

Odaya girdiğimden beri benim ona bakmamı bekleyen bayan Edith'e baktım beni o siyah kömür karası delici gozleri ile izliyordu ve yine iğrenç bir varlıkmışım gibi bakan gozlere sakin bir şekilde baktım ve "beni cağırmıssınız bayan Edith?" Diye merakla sordum bayan beni bastan aşağıya süzüp en son gözlerime gelesiye kadar sesiz kaldı bende bir an once ne diyecekse bitirsin diye sabırsızlıkla bekledim en sonunda koyu renk ruj surmüs çatlak dudaklarını ayırdı ve konuşmaya başladı "İs bulabildin mi urlika?" Bunu tek kaşını kaldırıp sordugu icin biraz gerilsemde cevap verdim "hayır bayan Edith bugün bulmak için şehre ineceğim" dedim sanki önceden bildigi bir sorunun cevabını vermişim gibi yarım ağız güldü ve "neden bir fahişe olmuyorsun eminim seni altına almak isteyen birsürü erkek bulursun istersen sana birkac mekan söyleyeyim"dedi bu kadın benimle alay ediyor herhalde bu beni ne kadar cok sinirlendirse bile sakin kalamya çalışıp " kendime daha iyi bir iş bulacağıma eminim bayan tavsiyeniz için teşekkür!" Dedigimde buna hic ihtimal vermiyormuşcasına güldü ve "unutma 12 gün boyunca iş ve ev bulamazsan seni buraya yalvarsan dahi almayız 12 gün sonra birdaha görüşmemek dileğiyle urlika gidebilirsin" sinirle kapıya dogru yürüyüp sonunda o boğucu odadan dışarıya çıktım hah! ben sanki cok meraklıyım sizin bu bok çukurunuza sinirle 3 katı inip bahceye ulaştım tastan yapılmıs uzun yolda yürüdüm ve dış kapıyı actım ve cıktım artık 18 yasinda olacagimizdan dolayı is bulmamız için dışarıya cikmamıza izin veriyorlar yetimhane şehirden uzak ve ıssız bir yerde oldugu icin temkinli adımlarla ilerledim.