B~1-VAVEYLA

2.3K 78 89
                                    

~~~~~~•~~~~~~~~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

~~~~~~

~~~~~~~~

Çıdam bir karanlığın içerisindeydim. Etrafımda gördüğüm hiç bir şey yoktu.  Yalnızca karanlıktı. Gözlerim bu karanlık da hiç bir şey seçemiyordu. Göz yaşlarım'ın mührü yanaklarımda durmadan yenileniyor du.

Korkuyordum.

Korku tüm vücudumu sarmış, beni tir tir titretiyordu. Ardımdan gelen adım sesler ile kehribar harelerim o yöne dönmüştü. Gördüğüm çehre ile zaten bedenime misafir olan korku, bu sefer de ev sahibiydi. İliklerime kadar titriyorum. Hücrelerim dahi

Gerçek olamazdı. Burada olamazdı. O ölmüştü.

Ölmüştü...

Karşımda ki adamın kaşından akan kan yanağından süzülüp toprağa mühür basıyordu. Hâlâ en son gördüğüm kıyafetleri üzerindeydi. Hiç değişmemişti.


Saçlarında ki yer yer beyazlar, kahverengi gözleri, orta boyu... Kısacası hayatımızı karartan o adam hâlâ aynıydı.

Hâlâ o gece ki gibi...

Geriye doğru bir adım attım. Bir adım daha. Bir adım daha. Ben geriye doğru adımlarımı atarken onun dudaklarından adımlarımı durduran tek bir kelime döküldü.

"Kaçma!"

Sesini duymamla nefesim kesilmişti. Yutkunmak da dahi zorlanmıştım. Adımlarım bıçak değmiş gibi kesilmiş, tek bir adım bile geriye gidemiyordum.

Bir adım attı bana doğru. Küçük, sarsak bir adım. Elini uzattı bana. Dudakları aralandı. "Senin yüzünden" dedi aralık dudaklarından, kalın ve tok sesiyle.

Yalan söylüyordu. Gerçekten de yalan söylüyordu.

Acı...

Hissettiğim acı ile bir Vaveyla koptu dudaklarm'ın arasından. Gözlerim karnım dan akan kanlara karışmış ellerime kaydı.
Şaşkınlıkla ellerime bakarken acının nereden geldiğini anlayamıyordum.

Neydi bu? Nasıl bir acıydı bu?

Kolum da hissettiğim el ile birden geriye çekildim. Dudaklarım dan küçük bir inilti kopmuştu. Şaşkınlık ile karşımda ki gece karası hareler'e bakıyordum.

Gece karası hareleri'nin aksine, etraf birden bire aydınlanmışdı. O karanlık havadan eser kalmamış, özgürce esen ve serin rüzgar tenimi okşuyor, siyah saçlarımı geriye savuruyor du.

Kehribar harelerimi, kara harelerinden çekip etrafa bakındım. Bir lale bahçesinin ortasındaydık. Gök yüzü masmaviydi
Beyaz Lale'ler etrafımızı sarmışlardı. Bizden başka kimse yoktu. Gözlerimi kendime çevirdim.

Üzerimde tertemiz ve bembeyaz bir elbise vardı. Gelinlik gibiydi. Üzerim de kan yoktu. Dudaklarım da bir tebessüm oluştu. Şaşkınlık dolu bir tebessüm ile hâlâ elimi tutan adama döndüm.

Kısa, kahverengi saçlı, kara gözlü, uzun boylu ve geniş omuzluydu. Uzun boyu yüzünden başımı kaldırarak yüzüne bakıyordum. Elimi bırakıp kollarını belime doladı. Beni tamamen kendine çekmişti.

Sağ eli ile sol yanağımı avucu'nun içine aldı. Dudakları yukarı doğru kıvrılırken, sol yanağında ki gamzesini bana sunmuştu.

Öyle güzel bir andı ki hiç bitsin istemiyordum. Zaman durdun istiyordum.  Gözleri belki de gördüğüm en güzel karalardı. Bu kara harelerde kaybolmak istiyordum.

Bitmesini istemediğim bu an bir Vaveyla ile kesilmişti. Bilmediğim birinin çığlığı dolduruyordu kulaklarımı. Gözlerim sesin sahibini arayıp duruyordu.
Ama kimse yoktu.

"Korkma." Dedi. İki eliyle birden yüzümü avuçlarında mahkûm ederken. "Benim yanımdasın."

Bana güven veren sesi ile ona dönmüştüm tekrar. Ses tonu kadar gözleri de güven veriyordu. Tebessümü hâlâ dudaklarındaydı.

Belki de artık benim tek güvenli yerim onun yanıydı...

Ta ki kendime gelip bu rüyadan uyanıncaya dek.

~~~~~~

~~~~~~~~~

Selam güzellerim...
Geçen gün yaptığım duyuru ile wattpad'i bıraktığımı söylemiştim.
Ama sonra bunun saçma bir düşünce olduğunu anlayıp Geri dönmeye karar verdim.
Tabii bu kararı vermem de bana kardeşim yerine koyduklarım yardımcı oldu.
Amara kitabını tamamen yayından kaldırdım. Bir süre, Hatta uzun bir süre yayınlamayacağım.
Yeni kitabımız ile devam edeceğiz.
Umarım kitabı beğenirsiniz. Bu bölüm tanıtım bölümüydü.
Destekleriniz için şimdiden çok teşekkür ederim.

Çokça 😚🤍

İNSTAGRAM: neslihaninkitaplari


VaveylaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin