Part-2🌼

102 7 0
                                    

<Unicode>

အချိန်လေးနှစ်မျှကြာသွား၍ အစိုးရစစ်ဟူသောစတုတ္ထတန်းကိုတက်ရောက်နေကြသော သူတို့မှာသာမန်ပို၍စည်းကမ်းတင်းကျပ်ခံနေရ၏။ အထူးသဖြင့် ဟန်ဇင်မင်းထက်နှင့် ပိုင်မင်းခန့်ဦးတို့ဖြစ်သည်။နေ့လယ်ထမင်းစားချိန်အပြီး အဂင်္ံလိပ်စာသင်နေရသောအချိန်၌...

"ဟိုလေ ဆရာမဝင်ခွင့်ပြုပါဦး"

"ဟုတ်ဆရာမရပါတယ်ရှင့်...ဘာများ​ဖြစ်လို့လဲမသိ"

"သားပိုင်မင်းခန့်ဦးနဲ့ဟန်ဇင်မင်းထိုက်ကိုဆရာမကြီးက ခဏခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ပါ"

သူတို့နာမည်ကြားသည်နှင့်ခေါင်းလေးတွေကိုထောင်ပြီးကြည့်နေလေသည်။

"သားပိုင်ပိုင်နဲ့ဟန်ဇင်မင်းထိုက်တို့ရေ သားတို့ကိုဆရာမကြီးက ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့တဲ့ လိုက်သွားလိုက်ကြဦး ကလေးတို့"

အင်္ဂလိပ်ဆရာမမှအတန်းရှေ့ကအော်ပြောသဖြင့်အမြန်ထိုင်နေသည့်နေရာများမှထလာပြီး

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"

"ဟုတ် ဆရာမ"

တစ်ယောက်တစ်မျိုးဖြေပြီးကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး လက်ထောက်ဆရာမလေးနောက်မှ သူတို့နှစ်ဦးဘုမသိဘာမသိရုံးခန်းသို့လိုက်ခဲ့ရလေသည်။ရုံးခန်းနှင့်စတုတ္ထတန်းမှာ အနည်းငယ်ကွာဝေးသဖြင့်လမ်းခပ်သွပ်သွပ်လျှောက်ရသည်။သို့သော် သွားနေသည့်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးတွင်ကလေးနှစ်ယောက်စလုံးမှာဘာကြောင့်များရုံးခန်းအခေါ်ခံရသည်ကိုသိချင်စိတ်အပြည့်နှင့်ပင်၊သူတို့နှစ်ဦးသာရှိနေသော်လည်း ဘာစကားမှမပြောမိကြပေ။ မသိလျှင်စာအတော်ဆုံးကျောင်းသားနှစ်ဦးမှာ မတည့်၍မခေါ်မပြောသော သူများဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်ကြလိမ့်မည်။

ရုံးခန်းအတွင်းသို့ရောက်သောအခါ အတန်းပိုင်နှင့်ကာယဆရာအပါဝင် ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးကပါ အတူတူထိုင်စောင့်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။

"သားတို့ လာကြလေဒီဖက်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ကြ"

ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးမှသူတို့နှင့်မျက်ချင်းဆိုင်ဖက်တွင်ရှိသော နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံကြီးကိုညွှန်၍ပြောလိုက်သည်။ထိုအခါမှ နှစ်ယောက်သမားတညီတညာဖြေပြီးအထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

Destiny can't judge Our LoveWhere stories live. Discover now