Neler Oluyor Hayatta? ~Hyunlix~

Affettim

Hatırlatma:
Ve bir boşluk bulup içeri girmiştim. Keşke girmeseymişim. İşte o gün kabusumun başladığı gündü..

Gördüklerime inanamıyordum. Odanın her yerinde sınıfımızın en popüler kişisi "Jeongin"in posterleri vardı. İnstagramdan çıktı alınmıştı belli ki. Oda aynı benim odam gibiydi. Her yerde Hyunjin yazısı yerine Jeongin yazısı vardı.

Başım dönmeye başlamıştı. Bu acıyı hayatımda ilk defa çekiyordum ve kaldıramıyordum.

"Felix açıklayabilirim lütfen dinle-"

"5 dakika içinde herşeyi açıklamana izin veriyorum.. Başla" gözümden bir yaş damla düşmüştü.

"Ben arkadaşlarımla iddiaya girmiştim. Eğer Felix'le çıkarsan seni Jeongin'e ayarlıcaz dediler. Bende kabul ettim. Bu yüzden sana senden hoşlandığımı söyledim. Ama birlikte geçirdiğimiz vakitlerin harika olduğunu anlamıştım. Senden gerçekten hoşlandığımı düşünmeye başladım. Ama Jeongin'e olan takıntım hala çok büyüktü. Böyle bir iddiaya girmemeliydim biliyorum ama vazgeçtim. Nolur beni yanlış anlama seni sevdim. Sen de beni seviyorsun. Jeongin'le birlikte olmak istemiyorum artık. Posterleri çıkarmaya vaktim olmamıştı. Çok..çok üzgünüm Felix. "

Yere çökmüştüm resmen. Ağlıyordum. Konuşamıyordum. Kullanılmıştım resmen. Hem de sevdiğim adam tarafından.

"Benim-benim sadece zamana ihtiyacım var.. " dedim ağlayarak ve ev kapısına yöneldim.

O anda anahtarı gördüm. Anahtarlığında Jeongin'in resmi vardı..
Onu gördüğümde daha da kötü oldum ve kapıyı çarpıp evden çıktım.

Hyunjin'den:

Naptım ben. Yaşamayı haketmiyordum. Takıntılı olduğum biri için sevdiğim kişiyi üzmüştüm. Zaten şimdi arkadaşlarım yazmıştı "Jeongin'e sorduk kabul etmedi" diye.

Artık umrumda olan tek kişi Felix'ti. Ona biraz zaman vermeliydim. En doğrusu bu olurdu.

Felix'ten:

Eve gelir gelmez kendimi odama kapatmıştım. Shuhua ve Soojin salonda olmalıydı.

İyi hissetmiyordum. Hemde hiç. Sevdiğim adam beni sevdiğini idda ediyodu ama beni kullanmıştı. Ama benim unutamayan şefkatli kalbim bunu kaldıramazdı ki. Hyunjin'i sevmeyi bırakamazdım. O benim ilk ve son aşkım olacaktı.

Düşünmeyi kaldıracak halim yoktu. Bunları sabah düşünmeye karar verdim. Uyumalıydım.

~Sabah~

Her zaman ki gibi yine erkenden kalkıp günlük işlerimi hallettim. Bugün önceki günlerden bin kat daha ruhsuzdum. Yüzümde bir tane bile mutluluk, heyecan, enerji yoktu.

Aşağı indiğimde Hyunjin'i göremedim. Bugün gelmemişti. Galiba benim istemeyeceğimi düşündü. Ya da Jeongin'le çıkıyordu..

Biraz daha ilerlediğimde Hyunjin'in evinin bulunduğu sokağa girdim. Zaten hep burdan geçerdim. Ama bugün bir değişiklik vardı. Hyunjin'in evinin önünde biri vardı. Biraz daha ilerleyince bunun Hyunjin olduğunu anladım. Onunla konuşmam gerekiyordu.

"Oh Felix.."

"Konuşmak istiyorum"

Başını eğdi. Bende konuşmaya başladım.

"Bi kere yaptığın gerçekten çok can yakıcıydı. Beni kullandın..ama bunun yanlış bir şey olduğunu fark etmen ve özür dilemen çok hoşuma gitti. Jeongin'e takıntılı olmana bir şey demiyorum. Sonuçta bende sana takıntılıyım..ama tabii yine de bu beni üzdü. Beni düşündüğün için çok mutlu oldum. Yani kısacası seni affettim Hyunjin. Seni seviyorum."

Hyunjin gerçekten çok şaşırmış gibi duruyordu. Çok sevimli görünüyordu.

"Felix, ben de seni seviyorum Güzelim"

Yavaşça bana doğru yaklaştı. Nefeslerimiz birbirine değiyordu. Boynumdan biraz çekerek dudaklarımız birbiriyle buluştu..

Hyunjin'i çok seviyorum. Bana ne yaparsa yapsın onu her zaman affediceğime söz veriyorum.

______________________________________

Angst yapmayı düşünmüştüm ama kıyamadım ben bu fice yaa. İlk ficim sonuçta angst olmamalı.

Neyse nasılsınızz? Ben gayet iyiyim. Ödev yapmak yerine yb atıyorum ve fic okuyorum ehehehe.

Ama harbiden ödev yapmam lazım saat olmuş 21.13.

Ben kaçar öptüm byess.

Oy ve Yorum yapmayı unutmayınn<33