8 YIL

4

Barış: kimsin?

: Senin kurtarıcın.

Barış: O halde sana bir şey diyeceğim, benimle şifreli konuşma, ne demek istediğini söyle.

: Bak artık hayatını kontrol edemiyorsun, içki içiyorsun, sigara içiyorsun, kulüplere gidiyorsun..

Barış: Ama şu hayatına bak, seni tanımıyorum, beni mi gözetliyorsun? Sen kimsin, sesini tanımıyorum.

: Beni tanımasan iyi olur ama her halükarda ben seni çok iyi tanıyorum, hatta kendi ailenden bile daha iyi tanıyorum.

Barış: sen kimsin?

Sıranın arkasındaki kişi telefonu kapatır, Barış şaşkın bir halde telefonunu kanepeye atar ve hiçbir şey olmamış gibi televizyon izlemeye devam eder.

Şimdi 5 gün oldu, Barış yakalanamadı ve Kahil polisin kendisinden gerçeği söylemesini istemesine rağmen onlara hiçbir şey söylemiyor ya da bilmiyorum diyor.

Günler geçiyor ama yine de bir şey yok, sonunda Kahil'in hastaneden ayrılmak zorunda kalması polisin Kahil'e söylediğini, o hiçbir şey söylememiş olsa bile onların ilk isimlerinin olması onun aramasını kolaylaştıracak, ama er ya da geç gerçek çözülecek.

Kahil polise elinden geleni yaptığını ancak yalnızca söylemesi gerekeni söylediğini söyler.

Kahil, nihayet eve dönmek için hastanenin önünde kendisini bekleyen ebeveynleri, erkek ve kız kardeşlerinin bulunduğu hastaneden taburcu edilir.

arabalarına binip eve giderler

Kahil: sonunda evdeyim

Kız kardeşi : Kısacası ev evdir

Kahil: Dikkatli bak Sibel, ev daha samimi, hastane herkesin girip çıkabildiği daha mahremiyet

Sibel: Ama kardeşim

Kahil : Sus. Nefis..

Anne-baba, erkek ve kız kardeşler artık evde. Bundan sonra ne olacağını kim bekleyebilir?

Zehra: Sibel, Leila gelin buraya size bir diyeceğim var.

Sibel&Leila: Tamam Anne !

Sibel ve Leila mutfağa doğru gidiyorlar

Zehra: Kahil'in bıçaklandığı gece ne olduğunu biliyor muydunuz ?

Sibel: Anne sana yalan söylemeyeceğim ama bilmiyorum hiçbir şey görmedim

Zehra: Leyla sen?

Leila: Ben de bilmiyorum.

Zehra: Tamam gidin oturma odasına.

Sibel ve Leila oturma odasına giderler ve oturup anneleriyle yaşananları birbirleriyle konuşurlar.

Sibel: biliyor musun?

Leila: bekle kapıyı kapatacağım ve sana anlatacağım

Leila kapıyı kapatır ve oturmak için geri gelir.

Sibel: biliyordun ve kendi annene yalan söyledin, yine de ona söylemek zorundasın

Leila: ama dur, beni zaten sinirlendirdiğini sana söylemedim bile

Sibel: hadi söyle

Leila: tamam, aslında saat 22.00 sıralarında Kahil'in Barış'la telefonda konuştuğunu duydum, geleceğini ve oradan ayrılmayacağını söyledi. Kahil'den bunu duydum

Sibel: Kahil'in Barış'a buradan gitme söylemesi hâlâ tuhaf.

Leila: anneye söylemek yok !

Sibel: tamam

Leila: Anneme söyleyeceğini sanmıyorum ama söylediğini görürsem görürsün

Sibel: beni neden tehdit ediyorsun?

Leila: Bilmiyorum ama bazen çok gaddar oluyorsun

Babaları kapıyı çalmadan oturma odasına gelir ve televizyon izlemeye oturur.

Poyraz: Zehra çay istiyorum lütfen

Zehra: tamam Sibel gel çay yap

Sibel : Tamam anne.

Sibel babasına çay yapmaya gidiyor, şimdi Kahil'e döneceğiz.

Kahil odasında Barış'ı bulmak için ne yapabileceğini düşünüyor, planlar, çözümler arıyor. Ancak bu çok risklidir çünkü hayatını riske atabilir.

Kahil: Lanet olsun, uyuşturucu satıyorum, sigara içiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum

Leila kardeşini yemeğe çağırıyor.

herkes yemek masasındadır, baba konuşmaya başlar

Poyraz: Peki iyi misin kahil?

Kahil: evet baba

Poyraz: Bu akşam gerçekte yaşananların yanı sıra, bu akşam neden dışarı çıktığın ve saatin 22.00 olduğunu bize anlatabilir misin ?

Kahil : Polise her şeyi anlattım, neden yalan söylemek zorunda olayım ki?

Poyraz: peki neden 2 hafta 1 değil?

Kahil: bilmiyorum

Zehra: Poyraz! Sorun değil, her şey bitti, neden ona tekrar söylüyorsun? Yemek yeyin !

herkes yemek yiyor, kendi aralarında konuşuyor, her şey bittiğinde kadınlar mutfağı temizliyor ve diğerlerinin yanına gidiyor, çay içiyor ve uyku vakti geliyor, herkes uyuyor.