How far should we go? How far can we go? Does chasing our dreams is enough for us to be together or is it more then enough for our memories to be remembered?
Things were lost the moment we chose to pursue each other and chose practicality, kaya nga diba? Wala tayo sa program na gusto natin at itinitibok ng puso natin?
Bakit ba kasi natin sinunod yung sinasabi ng iba? Bakit mo ka kasi nangako na baka sa susunod tayo pa.
"Tama na yan Jay. May deadlines pa tayo, hindi na healthy yang ginagawa mo eh. Puro ka inom, alak na yang nanalantay sa dugo mo!"
Tumingin ako sakanila, mukha bang ginusto kong mangyari saakin to? Deadlines? Aanhin ko yan? Wala naman na 'yung pangarap ko. Wala na yung taong dahilan bakit ako nangangarap.
"Ayoko na pumasok, beadle. Pwede bang i-excuse niyo muna ako?" Walang buhay kong sagot sakanya. Pagod na pagod na akong pumasok.
Narinig ko siyang bumuga ng hangin dahil sa pagkainis bago umalis ng kwarto ko.
"Thank you." Mahinang bulong ko ng makita ang message niya na ito na ang huling beses na pagtatakpan niya ako sa ginagawa ko.
Hindi ko kasi alam kung paano ako magsisimula ulit, hindi ko alam kung paano sisimulan yung mga bagay na kaming dalawa dapat ang natapos.
Huling taon na 'to sa kolehiyo pero parang ngayon ko pa gugustuhin mag shift ng kurso.
I'm so lost that I just wanted to be gone. All I want to do was to lay down, rest and have the peace of mind that I've always wanted.
Is 1 month not enough for me to have the courage to face you again? Is it not enough for me to move forward? What should I do? This is not the life that we promise to have.
Where are those promises could have been, love?
BINABASA MO ANG
The Tormented Promise
Fiksi RemajaFalling inlove was never one of their choice, ni hindi nga nila aakalain na magugustuhan nila ang isa't isa pero ano nga ba talagang alam nila? Mapaglaro naman talaga ang tadhana kung minsan, kahit pa gaano kayo kasaya at kahit kuntento na kayo sa i...
